Κίμων Φραγκάκης

Ο Κίμων Φραγκάκης είναι ο εκδότης του Andro.gr  του media brand για το σκεπτόμενο άνδρα της νέας εποχής, αλλά και δημιουργός του αγώνα Ladies Run που γίνεται κάθε χρόνο στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Ένας αγώνας που μέσω του ΔΕΣΜΟΥ ενισχύεει "μη κοσμικές" φιλανθρωπίες: συνολικά τα τελευταία 3 χρόνια το Ladies Run έχει προσφέρει είδη άνω των 10.000€ στους Γιατρούς του Κόσμου, στις μαμάδες των Γυναικείων φυλακών Θήβας, στον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών Φοίβη κ.α.

"Το πρώτο πράγμα που κάνω ξυπνώντας είναι να πιω -νηστικός- ένα σκέτο διπλό εσπρέσο, κάποιας όμορφης ποικιλίας από το Taf του Γιάννη Ταλούμη. Στη συνέχεια, και όσο είναι ακόμα καλοκαιρινός ο καιρός τρώω ένα πλήρες πρόβειο γιαούρτι με ροδάκινα, σταφύλια και θυμαρίσιο μέλι συνήθως από τη Τζιά, την Κάλυμνο ή την Ικαρία: Όλη η σειρά Icaria Pure της Έρσης Ξενάκη είναι εξαιρετική. Το στέκι μου για ραντεβού με καφέ στο κέντρο είναι το cocktail bar 42 του Χρήστου Χουσέα. Έχει καλό καφέ και είναι ατμοσφαιρικό και ήσυχο τα πρωινά. Αν θέλω χάζι, πάω στο Chelsea δίπλα στο γραφείο μου στο Παγκράτι που επίσης σερβίρει καφέ Taf. Για brunch θα προτιμήσω την ψιλοκομμένη μπουγάτσα -μόνο με κανέλα- από το  Sharai στον Πειραιά, με το γιο μου, στο καράβι για την Αίγινα.

Για… τυλιχτό streer food οι επιλογές μου είναι αρκετές: Πίτα με καλαμάκι χωρίς πατάτες ασφαλώς, με έξτρα κοκκινοπίπερο, από τον "Κώστα" στην Πεντέλης στο Σύνταγμα ή από τις "Γυναίκες" στη Δράκου στο Κουκάκι. Ακόμα, λαχματζούν στο Feyrouz, τυλιχτό naan με κοτόπουλο στο Mirch, φαλάφελ στο Baba Ghanoush, τορτίγια στην Tortuga.

Μ’ αρέσει όμως να μαγειρεύω και όποτε βρίσκω χρόνο με χαλαρώνει. Θα σας μάθω ένα "κόλπο": Διαλέγω ένα κολλαγονούχο ψάρι από την αγορά, όπως μια στείρα ή μια σκορπίνα περίπου 1,5 κιλό για να χωράει σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς, και την ετοιμάζω ως εξής: Κλείνω ερμητικά το ψάρι σε λαδόκολλα χωρίς τίποτα (ούτε λάδι ουτε αλατοπίπερο). Σε μια ωρα σκίζω το χαρτί στην άκρη και τρυγάω ένα φλιτζάνι από τον ωραιότερο ζωμό που υπάρχει. Έπειτα απολαμβάνουμε το ψάρι με χόρτα (ραδίκια, ζωχούς) και σκέτο λαδολέμονο (με μια σταγόνα πικάντικο λάδι). Η κόρη μου τρώει το κεφάλι και με κάνει υπερήφανο.

Ιδού και ορισμένες “μυστικές” διευθύνσεις μου για αγνές πρώτες ύλες: Μοσχάρι, γραβιέρα και ανθότυρο από τη Νάξια Επιλογή του Αρτέμη Περιστεράκη στα Πετράλωνα. Λαχανικά και φρούτα από τη λαϊκή στη Σαρκουδίνου, στο Νέο Κόσμο. Ψάρια από τους αδελφούς Μπόλη στην αγορά της Καλλιθέας. Σουπερμαρκετοειδή από το Σκλαβενίτη στις Τζιτζιφιές (Ιζόλα). Deli από το Miran και το Φάνη στην Ευριπίδου. Τί δεν λείπει ποτέ από το ψυγείο μου; Το κορυφαίο αυγοτάραχο Trikalinos, κάππαρη στο αλάτι από την Τήνο και μπόλικα λεμόνια. Ενώ στο ντουλάπι με τα τρόφιμα υπάρχουν πάντα κουτιά από ολόκληρα ντοματάκια Kyknos, σπαγγέτι Setaro που φέρνει το Mah Jong μαζί με κασμιρένια κοστούμια από τη Νάπολη, αφρίνα αλατιού Filion και ελαιόλαδο από το Radiki του τετραπέρατου Σωτήρη Λυμπερόπουλου.

Όσο για τις γαστρονομικές εμμονές μου, «έρχονται» δυο φορές το χρόνο: Η Φανή Μπεχράκη (που έχει το καφέ ΝΤΕΜΟΝΤΕ στο Κολωνάκι) φτιάχνει τις πιο απίθανες ζαχαρωτές σκηνογραφίες για τις τούρτες γενεθλίων των παιδιών. 

Στα εστιατόρια με χαλάει η μουσική αλλά κυρίως μου τη σπάει το δήθεν: Τα ψευτοπαραδοσιακά στέκια με τα ψευτοκουλτουρέ πιάτα τύπου "η σαλάτα της θείας Ευτέρπης”. Δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι τάσεις στη γαστρονομία, αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια που με “ανεβάζει” είναι ότι πλέον, ειδικά στο high-end, φεύγουμε από τα παρδαλά και πολύπλοκα πιάτα με αταίριαστα εξωτικά συστατικά και επιστρέφουμε στις ατόφιες γεύσεις. Είναι ενδεικτικό ότι δυο πιο χάι μαγαζιά του κέντρου (Vezene και Cookouvaya) υπηρετούν το αληθινό φαγητό. Πως θα χαρακτήριζα με μια φράση την Αθηναϊκή εστιατορική σκηνή; Ακριβή, με τάσεις βελτίωσης λόγω κρίσης.

Αγαπημένη μου κουζίνα είναι η τοπική Ελληνική, όπου τη βρίσκω στην αυθεντική της μορφή, με προϊόντα στην εποχή τους. Είναι νόστιμη, υγιεινή, με το μικρότερο ενεργειακό αποτύπωμα και κυρίως με κουλτούρα. Γι’ αυτό τα αγαπημένα μου γαστρονομικά στέκια βρίσκονται στην ελληνική περιφέρεια. όμως τώρα θα  αρκεστώ να σας αποκαλύψω τα αγαπημένα μου πιάτα από τα αθηναϊκά εστιατόρια που επισκέπτομαι… Έχουμε και λέμε: Φασολάκια από τα χεράκια της Γαρυφαλλιάς ταβέρνα Οικονόμου, Άνω Πετράλωνα. Baby Lamb pie στου Vezene. Χορτόπιτα στην Cookouvaya. Και bonus αποκάλυψη τα λινγκουίνι με πετροσωλήνες στον Κάβο, στα Ίσθμια.  Delivery παραγγέλνω μόνο μόνο πίτσα, μόνο από τη Nonna Edda στην Καισαριανή και μόνο στο γραφείο (στο Παγκράτι). Αγαπημένα φαγητά εν γένει: Ο αχινός και το κατσικάκι λεμονάτο-ριγανάτο. Το “δικό μου” comfort food: Tα αυγά με μπέϊκον. 

Αν είχα να διαλέξω διάσημο συνδαιτημόνα, θα μου άρεσε να φάω λίγη κερασόπιτα πίνοντας μαύρο καφέ ξημερώματα, σε ένα κακόφημο diner, με τον Christopher Walken. Ιδανική συντροφιά όμως για ένα ξεχωριστό γεύμα θα ήταν με δυο αγαπημένα πρόσωπα που με τίμησαν με τη φιλία τους και ήξεραν πραγματικά να τρώνε, μα δυστυχώς έφυγαν νωρίς. Η Μαρία Χαραμή και ο Αλβέρτος -Επίκουρος- Αρούχ. 

Αγαπώ το κρασί, σχεδόν πάντοτε κόκκινο με προτίμηση στο ξινόμαυρο και στο Pinot noir. Για το σπίτι παραγγέλνω από τις online προτάσεις της σοφιστικέ κάβας KYLIX.gr Αγαπημένο μου ποτό το εκλεκτό τσίπουρο και τα εκλεκτά malts. Δεν συμπαθώ τα κοκτέιλ παρά μόνο το dry martini (extra dry) και Bloody Mary (extra spicy). Εκτός και αν είμαι σε μερακλίδικο mood και παρασυρθώ στη μπάρα του ταυλανδέζικου Blue Bamboo ή του Sante στη Νάουσα της Πάρου το καλοκαίρι.  Πειράζει που το αγαπημένο μου γλυκό είναι το γαλακτομπούρεκο; Ψηφίζω Κούτρα στη Νέα Σμύρνη, Μαστρονικόλα στον Πειραιά και Μιχαλαρά στην Κάλυμνο.

Σε νησί θα σας ταξιδέψει και η αγαπημένη μου γευστική ανάμνηση από τα νεανικά μου χρόνια… Δεν ξεχνώ ποτέ τις “γούνες” (κολιός λιόκαφτος) που τρώγαμε με τον αδερφικό φίλο Αλέξανδρο στον Μπαρμπαρόσα όταν ήταν ακόμα ουζάδικο (σουμάδικο), στη Νάουσα της Πάρου. Όσο για τις καλοκαιρινές μου διακοπές φροντίζω να πηγαίνω κάθε χρόνο και σε άλλο νησί αλλά οφείλω να πω ότι το καλύτερο καλοκαιρινό εστιατόριο είναι ο Μαυρίκος της ομώνυμης οικογένειας στη Λίνδο της Ρόδου. Ο Δημήτρης και ο Μιχάλης είναι δύο σπουδαίοι οικοδεσπότες και ωραίοι Έλληνες. Στο εξωτερικό, ο προορισμός όπου έχω τις καλύτερες γαστρονομικές αναμνήσεις είναι το Παρίσι όπου έχω ζήσει δυο φορές και είναι η πατρίδα της γυναίκας μου. Θα αναφέρω δύο μονάχα από τις αμέτρητες αναμνήσεις: Το λακαρισμένο χοιρινό στο φτηνό κινέζικο Hao Hao που πάνε μόνο Κινέζοι στο 13ο διαμέρισμα. Και το μελάτο αυγό στο Atelier του Joel Robuchon στο St Germain.

Στο Παρίσι θα διάλεγα να ξαναβρεθώ την τελευταία μου μέρα πάνω στη γη: Θα ήθελα να είμαι με τη γυναίκα μου Ιρέν, αργά το μεσημέρι στο Petit Fer a Cheval οπου γνωριστήκαμε. Θα τρώγαμε steak tartare που θα ανακατεύαμε εμείς, θα πίναμε χύμα Brouilly και θα τελειώναμε με tarte tatin με πηχτή κρέμα. Βγαίνοντας έξω θα ψιλόβρεχε και θα είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει... "