Σοφία Δήμτσα

Είναι  για πολλά χρόνια ο άνθρωπος που μας ενημερώνει από τη συχνότητα του Mega για ό,τι  αποφασίζει το Υπουργείο Οικονομικών για την τσέπη μας ενώ συνεργάζεται και με το περιοδικό Fortune Greece.  Η Σοφία όπως καταλαβαίνετε, από αυτά που περνάμε, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός και του ρεπορτάζ που μας καίει και ως εκ τούτου δουλεύει 24/7.  Ποιο είναι όμως το γαστρονομικό ημερολόγιο μίας οικονομικής συντάκτριας;

«Η μέρα ξεκινάει με… δυσκολία! Ξυπνητήρι κατά τις 7:00 πμ, καφές, μπάνιο, αναχώρηση. Το πρωί θέλω το χρόνο μου. Προτιμώ να ξυπνήσω αρκετά νωρίτερα, ώστε να πιώ τον καφέ μου με την ησυχία μου, να διαβάσω εφημερίδες, πρωτοσέλιδα, site και μετά να ξεκινήσω την ημέρα μου. 

Οι πρωινές συνήθειες χωρίζονται σε δύο περιόδους: όταν κάνω δίαιτα και όταν δεν κάνω δίαιτα! Στην πρώτη περίπτωση, αναγκαστικά τρώω πρωινό γιατί με υποχρεώνουν. Συνήθως, φρυγανιά με μέλι, ή γάλα, ή τοστ με βραστή γαλοπούλα.

Στη δεύτερη περίπτωση, συνήθως δεν τρώω πρωινό και μπορεί να φτάσω έως το μεσημέρι χωρίς να έχω φάει τίποτα. Όταν έκανα τηλεόραση, μπορεί το πρώτο γεύμα της ημέρας να ήταν και στις δέκα το βράδυ! (Η χαρά του διαιτολόγου)

Δηλώνω λάτρης των Starbucks. Caramel Macchiato και Mocha Frappuccino τα αγαπημένα μου. Λατρεύω τον καφέ του Clemente, όπως και τα brioche του και μια αραβική με τυρί και γαλοπούλα, που κανείς άλλος δεν τη φτιάχνει έτσι!

Βρώμικο όμως παίρνω μόνο από Μαβίλη. Βραστό, πατάτα, ντομάτα ή παιδικό, όπως το λένε τα παιδιά εκεί! Στο τσακίρ κέφι μπορεί να βάλουμε κέτσαπ-μουστάρδα.

Αγαπημένο σουβλατζίδικο, τα «Τενεκεδάκια» στο Χαλάνδρι (και delivery). Εσχάτως, εκτός από τα τενεκεδάκια, ανακάλυψα και το Σουβλάκι του Σαλμά στο Χαλάνδρι, με το ασύλληπτο κεμπάπ με γέμιση Φιλαδέλφεια. Νομίζω δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

Κρέπες από το Crepaland στην Πεντέλης. Από αλμυρή: κρέμα γάλακτος και γλυκιά το Ναυάγιο ή την Καλαμίτσα (έχουν ονόματα από παραλίες).

Ψωνίζω από τα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου. Σκλαβενίτης στο Χαλάνδρι ή ΑΒ στο Χολαργό, καμιά φορά και στο Ψυχικό, αν βρω να παρκάρω. Στη λαϊκή που γίνεται κάτω από το σπίτι μου στο Χαλάνδρι έχω πάει μόνο δύο φορές, που με ανάγκασε η μητέρα μου! Περιττό να σας πω πως όσες φορές πήρα φρούτα ή λαχανικά με σκοπό να φάω στο σπίτι, σάπισαν στο ψυγείο και τα πέταξα. Έτσι, παράτησα κάθε προσπάθεια.

To ψυγείο μου περιέχει έτοιμους καφέδες από Starbucks, τυρί με χαμηλά λιπαρά, ή φέτα (όταν δεν κάνω δίαιτα), βραστή γαλοπούλα, γιαούρτι 2%, κρασιά, Coca cola light.

 Το ντουλάπι με τα τρόφιμα περιέχει… αυτό  που λέμε «ξηρά τροφή». Ρύζια και μακαρόνια που δεν μαγειρεύονται ποτέ, φρυγανιές για ώρα ανάγκης, καφέ, ζάχαρη…

 Κεφάλαιο εστιατόρια:  Καινούρια αγάπη το Zurbaran στο Κολωνάκι. Έχει το καλύτερο σνίτσελ που έφαγα ποτέ (μετά από εκείνο του αδελφού μου). Αγαπημένο σουσάδικο, το White Elephant στο Χαλάνδρι. Επίσης, νέα ανακάλυψη το Ζάχαρη & Αλάτι στο Κολωνάκι, με το καλύτερο φιλέτο λαβράκι και… Πάβλοβα του θανάτου!

Και, φυσικά, πάντα το Basegrill στο Περιστέρι θα βρίσκεται στην καρδιά μου για τα κρεατικά  και… την πατάτα με το λιωμένο τηγανιτό αυγό!!!

Για σπιτικό φαγητό μαμάς, Κίτσουλας στο Χαλάνδρι- εγγύηση. Δοκιμάστε κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές και θα προσκυνάτε για πάντα!

Τώρα που είπα τηγανητές πατάτες, θα μπορούσα να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου τρώγοντας πατάτες τηγανητές με φέτα, χωρίς να αισθανθώ ότι μου λείπει κάτι. Σε στιγμές μεγάλης πίεσης ή…κατάθλιψης νομίζω ότι το burger είναι το μόνιμο καταφύγιο. Μαζί με πατάτες τηγανιτές φυσικά!

Αντίθετα σιχαίνομαι και δεν έχω δοκιμάσει ποτέ οποιουδήποτε είδους εντόσθιο. Συκώτι, έντερα κλπ. Ως εκ τούτου, δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου μαγειρίτσα, πατσά, κοκορέτσι κλπ. Το βράδυ της Ανάστασης είμαι εκείνη που τρώει όλα τα σπασμένα αυγά με λίγο τυρί και σαλάτα!

Σ΄ένα εστιατόριο μου αρέσει η μεγάλη λίστα κρασιών, ακόμη και σε ποτήρι. Αντιστρόφως με εκνευρίζει όταν οι επιλογές σε ποτήρι περιορίζονται σε…ένα και μοναδικό label, όπως  επίσης και η μεγάλη αναμονή για την παραγγελία ή και το σερβίρισμα.

Συνήθως τρώω μόνο βραδυνό και πάντα έξω, αφού δεν μαγειρεύω στο σπίτι. Προσπαθώ να το περιορίζω στο κρέας ή ψάρι με λαχανικά, αλλά σε στιγμές αδυναμίας θα ενδώσω και σε πίτσες και σε μακαρονάδες και  σε ριζότα!

 Αγαπημένο μου ποτό,το χειμώνα ουϊσκι (Famous Grouse) με πάγο και νερό και το καλοκαίρι σταθερά τζιν τόνικ. Επίσης, ροζέ ή κόκκινο κρασί (ποτέ λευκό).

Με τα γλυκά διατηρώ μία ιδιαίτερη σχέση. Δεν κατάφερα ποτέ να μάθω πως το λένε ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά, αλλά αυτή η creamfresh με τις φράουλες του Fresh είναι μεγάλη εμμονή. Επίσης, το προφιτερόλ με τριμμένο αμύγδαλο του Κωνσταντινίδη και η τούρτα αμυγδάλου του Τερκενλή!

Όταν πρόκειται όμως για αναμνήσεις με θέμα το φαγητό, θυμάμαι τα γεμιστά της μαμάς μου, συνήθως σε τεράστιο ταψί, γιατί το σπίτι μας είχε πάντα πολύ κόσμο, οι καυγάδες μας γιατί οι μισοί τα ήθελαν «ορφανά» και οι υπόλοιποι με κιμά. Συνήθως για να τους ικανοποιήσει όλους έκανε δύο βερσιόν. Και φυσικά ο  μουσακάς της τα καλοκαίρια (χωρίς πατάτα για να μην αλλοιώνεται η γεύση της μελιτζάνας) και τα τηγανιτά μύδια με μία κρούστα, που μόνο εκείνη ξέρει να κάνει!

Τα τελευταία χρόνια ο σταθερός προορισμός μου είναι τα Κουφονήσια. Θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα στο «Καλόφεγγο» ακούγοντας τις υπέροχες μουσικές του και αγναντεύοντας το Πορί. Πολύ ωραίο φαγητό και στον «Καπετάν Νικόλα» και στην «Ανέπλωρα». Ψάρια και θαλασσινά στα καλύτερά τους. Ωραία κρεατικά στο «Μιχαλιό», ιδίως τα κεφτεδάκια του.

Στα ταξίδια του εξωτερικού θυμάμαι το πολύ ιδιαίτερο το φαγητό στο Όσλο στο ιστορικό Grand Cafe, με απίστευτο νορβηγικό βακαλάο, ενώ και το ελάφι κυριαρχεί στο μενού τους. Το δοκίμασα από περιέργεια… 

Στο Λονδίνο, αγαπημένο εστιατόριο το Roka για σούσι και Black cod.

 Ιδανικοί συνδαιτημόνες για μένα σε όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω και σε ακόμα περισσότερα είναι μόνο οι φίλοι μου. Οι παιδικοί μου φίλοι από την Κατερίνη, η Ντίνα, η Πελαγία, η Βούλα και ο Τάσος είναι η παρέα με την οποία θα παραγγείλουμε σχεδόν ολόκληρο τον κατάλογο, έτσι βρε αδερφέ, για να τα δοκιμάσουμε! Ο Τάσος είναι εκείνος που πριν από κάθε κοινό μας ταξίδι θα ψάξει τις λίστες με τα εστιατόρια για να αποφασίσει πού θα φάμε κάθε βράδυ, από ταβέρνες και κουτούκια μέχρι αστέρια Michelin. Αλλά και η Λίνα (ξέρει αυτή) που πριν ακόμη καθίσουμε στο τραπέζι θα παραγγείλει κρασί και λίγο πάγο και δύο-τρεις σαλάτες να τσιμπάμε. Ιδανικοί συνδαιτυμόνες είναι εκείνοι που μπορείς να περάσεις ώρες στο ίδιο τραπέζι μιλώντας για…τα πάντα και  τρώγοντας…τα πάντα»!