Κάτια Δημοπούλου

Η φήμη της ως καλή μαγείρισσα διαδίδεται από ουρανίσκο σε ουρανίσκο όμως η κοσμογυρισμένη Κάτια Δημοπούλου μας ξεναγεί στις κομψές γεύσεις που εκείνη αγαπά, και στα πιο νόστιμα μέρη της Αθήνας που λατρεύει. Αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε πολύ δημιουργική φάση καθώς μέσα από την εταιρεία της Peplos, με τους συνεργάτες της σχεδιάζει, παράγει και διαθέτει υπέροχα μεταξωτά φουλάρια  και αποσύρεται όποτε μπορεί… στη Σύρο για να τελειώσει μια νουβέλα. Πάντα όμορφη, πάντα κομψή και πάντα με άποψη, πολύ συχνά, όπως λέει η ίδια «ασχολούμαι ατομικά με τη διαχείριση της απαξίωσης, της ακύρωσης και του θυμού τον οποίο μου προκαλεί η κατάσταση στην Ελλάδα».

«H μέρα μου ξεκινάει συνήθως διαβάζοντας τα νέα στο διαδίκτυο και πίνοντας ένα γαλλικό καφέ. Το τι θα φάω για πρωινό εξαρτάται από την προηγούμενη βραδιά. Αν έχω βγει συνήθως τρώω μισό αβοκάντο με ένα αυγό ποσέ. Αν όχι, μένω με τον καφέ. Έξω δε θα με δείτε να πίνω καφέ, προτιμώ τον καφέ στο σπίτι μου ή στο σπίτι φίλων μου. Ούτε το brunch είναι ανάμεσα στις συνήθειές μου. Το θυμάμαι μόνο τα Χριστούγεννα και  από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό. Όμως στις αγαπημένες μου συνήθειες είναι το κεμπάπ στου Θανάση, στο Μοναστηράκι, όταν η ψυχή μου τραβάει «βρώμικο».

Το μεσημέρι τρώω συνήθως στο σπίτι. Ένα αγαπημένο καλοκαιρινό φαγητό είναι το κοτόπουλο ταντούρι με μάνγκο. Πρόκειται συνήθως για φιλέτα από το κοτόπουλο τα οποία μαρινάρω για κάποιες ώρες σε γιαούρτι και σε σκόνη ταντούρι την οποία αγοράζω στα μπαχαρικά της Ευριπίδου. Παρ’ότι είναι μια συνταγή για φούρνο ταντούρι, εγώ την κάνω στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι, στο οποίο, μόλις ετοιμαστεί το κοτόπουλο ρίχνω ώριμα μάνγκο σε φέτες και τα σερβίρω δίπλα στο κοτόπουλο. Πολύ εύκολο και ελαφρύ.

Μ’ αρέσει να ψωνίζω από το Βασιλόπουλο και το Θανόπουλο καθώς και από την Βαρβάκειο αγορά και συνήθως να γεμίζω το ψυγείο μου με φρούτα και λαχανικά, κρασί, καπνιστό σολομό, παρμεζάνα και φέτα και το ντουλάπι με σχεδόν τα πάντα: pasta, υλικά για σούσι, αλεύρι διαφόρων ειδών, γάλα καρύδας και λάδι καρύδας, όσπρια και φυσικά τα κριθαρένια παξιμάδια Λήμνου που είναι η εμμονή μου. Κατά καιρούς έχω κι άλλες τρελές εμμονές. Το καλοκαίρι είναι το  καρπούζι με φέτα το οποίο συνήθως αντικαθιστά το μεσημεριανό φαγητό και λατρεύω τα ψάρια και τα θαλασσινά. Μη μου μιλήσετε όμως για σαλιγκάρια. Τα σιχαίνομαι.

Κεφάλαιο «εστιατόρια»: Για να πάω σε εστιατόρια θα πρέπει να μαγειρεύουν καλύτερα από εμένα η να κάνουν πράγματα τα οποία δεν μπορώ να μαγειρέψω εγώ. Απόλυτη προϋπόθεση είναι η ατμόσφαιρα η οποία εάν δεν είναι φιλική και χαλαρή, εκνευρίζομαι. Φυσικά παίζει ρόλο το περιβάλλον και η θέση του εστιατορίου αλλά εάν μου αρέσει το φαγητό αυτό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Εκνευρίζομαι όταν δεν υπάρχει σχέση των τιμών ή της φήμης του εστιατορίου με την ποιότητα του φαγητού και του σέρβις. Το κακό ή το πολύ στημένο σέρβις με εκνευρίζει επίσης. Εάν δεν μου αρέσει η μουσική ή εάν είναι πολύ δυνατή δεν ξαναπατάω. Σπάνια πηγαίνω σε ένα εστιατόριο μόνο για να φάω. Πηγαίνω για να μιλήσω με τους φίλους μου γύρω από ένα τραπέζι με ωραίο φαγητό και σε χαλαρή ατμόσφαιρα. Επίσης δε θέλω να αισθάνομαι ότι περνάω εξετάσεις σαν πελάτης και ότι ντε φάκτο θα πρέπει να μου αρέσει εφόσον κάποια αυθεντία του είδους μαγειρεύει εκεί. Όλες αυτές τις προϋποθέσεις τις πληρούν η Ράτκα που μου αρέσει διαχρονικά όπου συνήθως παίρνω τις γαρίδες Σαϊγκόν, το Mono όπου μου αρέσουν τα πάντα, oΚρητικός, η ταβέρνα στην Παλλήνη για κρέας, το Τραβόλτα στο Περιστέρι για ψάρι, το Freudγια σούσι. Όσο για delivery λατρεύω το Mirch στην Ερμού, στο Μοναστηράκι  για ινδικό.  Όπως καταλάβατε, μ’ αρέσουν όλες οι εθνικές κουζίνες αλλά η μεγάλη αγαπημένη είναι η ελληνική. Γιατί με αυτήν μεγάλωσα. Τα τελευταία χρόνια, με τις ανανεωτικές παρεμβάσεις των ελλήνων σεφ, έχει γίνει και πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι ωραίο να σκαλίζεις τη μνήμη σου και να θυμάσαι αλλά κάποιος να έχει προσθέσει και κάτι που δε θυμόσουν και το οποίο κάνει την ανάμνηση συναρπαστική.

Και μιας και μιλάω για αναμνήσεις… το γευστικό ταξίδι στο χρόνο κάνει τρεις στάσεις: στο πανηγύρι του χωριού μου στην Αρκαδία εκεί που έτρωγα ψητό γουρουνόπουλο, στο κολοκυθομαγείρεμα της γιαγιάς μας  και το μοσχοβολιστό παντεσπάνι της μαμάς μου. Και από το ταξίδι στο χρόνο, στις καλοκαιρινές μου διακοπές. Το καλοκαίρι πηγαίνω κυρίως στη Σύρο. Αγαπημένο εστιατόριο το «Αλλού Γιαλού» στο Κίνι όπου τρελαίνομαι για αρμύρες με σάλτσα αχινού μεταξύ πολλών άλλων. Από φέτος μου αρέσει πολύ και το ΟΝΟ στην παραλία Αγκαθωπές και εκεί το σούσι είναι εξαιρετικό.
Ό,τι και αν σας λέω όμως για γεύσεις που μ’ αρέσουν, το αγαπημένο μου φαγητό είναι ένα:  σπαγγέτι με φρέσκια τομάτα και βασιλικό και το comfortfoodμου αποκλειστικά και μόνον οι τηγανιτές πατάτες κομμένες στρογγυλές. Τα πράγματα είναι απλά και νόστιμα»…