Calliope

18 Φεβρουαρίου 2015
Μικαέλα Θεοφίλου
Η κορυφαία Ελληνίδα φωτογράφος με καριέρα χρόνων στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας του κόσμου ισορροπεί σήμερα μεταξύ της μεγάλης της αγάπης τη φωτογραφία, αφού κυκλοφόρησε ένα ακόμα σπουδαίο λευκωμα με τίτλο «Children of the Light» και του στιλ της

Η κορυφαία Ελληνίδα φωτογράφος με καριέρα χρόνων στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας του κόσμου ισορροπεί σήμερα μεταξύ της μεγάλης της αγάπης  τη φωτογραφία, αφού κυκλοφόρησε ένα ακόμα σπουδαίο λευκωμα με τίτλο «Children of the Light» και του στιλ της αφού σχεδιάζει τα αγαπημένα της καφτάνια και αξεσουάρ με glam ethnic αισθητική και μας τα αποκαλύπτει μέσα από το νέο της κατάστημα Queen Calliope.  Εμείς ανοίξαμε κρυφά το γαστρονομικό της ημερολόγιο και μάθαμε και γευστικά της μυστικά…

"H μέρα μου ξεκινάει χωρίς… πρωινό. Γιατί δεν μου αρέσει το πρωινό. Πίνω μόνον έναν ελληνικό μέτριο Λουμίδη Παπαγάλο και καμία ωρίτσα αργότερα έναν χυμό πορτοκάλι και 1 φρυγανιά. Για να καταλάβετε κάποτε δεν έπινα ούτε καφέ. Άρχισα να τον συνηθίζω μετά τα 40. Μετά τον καφέ ξεκινάει η δουλειά. Είτε στο μαγαζί μου στο Queen Calliope είτε για κάποιο φωτογραφικό project. Δεν έχω χρόνο για να πίνω άλλους καφέδες στο δρόμο, όμως επειδή είμαι γλυκατζού αν με βγάλει ο δρόμος στην Αιόλου θα σταματήσω από τον Κρίνο για να πάρω κλασικούς λουκουμάδες με μέλι. Δε μου αρέσουν οι μοντερνιές. Είμαι κλασική. Ούτε καν με σοκολάτα δεν τους θέλω. Άλλωστε είμαι άνθρωπος της κρέμας και όχι της σοκολάτας.

Τρελαίνομαι για μαγείρεμα. Πριν ξεκινήσει η μέρα μου θα μαγειρέψω τα απλά μαμαδίστικα φαγητά που αγαπάω. Φτιάχνω φακές, κοκκινιστό, λαδερά, και το αγαπημένο μου νουά με σκορδάκι και πιπέρι που το βράζω πολύ ώρα βγάζει τα υγρά του και σβήνω με κρασί. Γίνεται λουκούμι. Όμως επειδή έμεινα 12 χρόνια στην Ιταλία δηλώνω πλέον μάστορας στις μακαρονάδες. Το μυστικό της καλής μακαρονάδας είναι να μην παραβράζεις τα μακαρόνια και να τα φτιάχνεις espresso. Δηλαδή να τα φτιάχνεις την ώρα που θέλεις να τα φας. Να μην τα αφήνεις να μένουν. Εγώ προτιμώ τα λεπτά μακαρόνια τα no 10. Φτιάχνω και πολύ καλές σάλτσες κλασικά ιταλικές: Kαρμπονάρα, αματριτσιάνα, aglio olio e peperoncino, arabiata, με κιμα και βέβαι την αγαπημένη ναπολιτάνικη συνταγή με βούτυρο και λεμόνι.

Ψωνίζω από τον Σκλαβενίτη μία φορά την εβδομάδα και φροντίζω να μην παίρνω αηδίες. Είμαι του μέτρου σαν κλασική Αιγοκερίνα. Έτσι στο ψυγείο μου θα βρείτε γάλα για τις κόρες μου, λαχανικά και φρούτα που φροντίζω να προμηθεύομαι από τη λαική της γειτονιάς μους την Ξενοκράτους. Όταν έχω το χρόνο πηγαίνω εγώ η ίδια και τα διαλέγω. Επίσης υπάρχουν πάντα τυριά και βέβαια τριμμένη παρμεζάνα και κεφαλοτύρι για τις μακαρονάδες και γιαούρτια. Το ντουλάπι με τα τρόφιμα είναι γεμάτο από διαφόρων ειδών pasta, όσπρια όπως φασόλια, φακές, ρεβίθια, δημητριακά Granola για τον σύζυγό μου και Cheerios για τα παιδιά, κονσέρβες τόνου, συσκευασίες καφές Παπαγάλος Λουμίδη και οι σάλτσες ντομάτα χωρίς τις οποίες δεν μπορώ να ζήσω. Για πρακτικούς λόγους. Αν έρθει ένας φίλος στο σπίτι, γρήγορα και εύκολα φτιάχνω μια σάλτσα με μακαρόνια.

Δεν είμαι φαν του κρέατος. Θα το φάω μία φορά την εβδομάδα και στη μορφή ενός νόστιμου μπιφτεκιού που θα φτιάξω εγώ με σαλατούλα. Αυτό που δεν μπορώ να φάω με τίποτα είναι το χοιρινό  και το κυνήγι. Επίσης δεν μπορώ να φάω με τίποτα στα μοντέρνα και  design εστιατόρια και η nouvelle cuisine, τα μοντέρνα και τα περιεργα. Θέλω να ξέρω τι τρώω.

Το καλυτερο μου είναι τα ταβερνάκια. Αγαπημένα μου είναι ο Οικονόμου στα Πετράλωνα που έχει το καλύτερο αρνάκι με πατάτες και φιλόξενη ατμόσφαιρα, τα Κανάρια στο Μοσχάτο με φρέσκο ψάρι,  γαρίδες και σαλάτα και φυσικά η κλασική και αγαπημένη μου Ράτκα για τα πάντα που θα φάω εκεί. Δεν τα αλλάζω αυτά τα εστιατόρια εδώ και πολλά χρόνια. Κλασική είμαι και στις γλυκές μου επιλογές. Τρελαίνομαι για το Desire’ στην οδό Δημοκρίτου στο Κολωνάκι και το Ελληνικό στην Πατριάρχου Ιωακείμ απ’ όπου παίρνω τα αγαπημένα vintage γλυκά . Μιλφέιγ, μπαμπάδες, montblanc, νουγκατίνες. Όταν όμως είμαι στεναχωρεμένη ή αγχωμένη δεν θα με παρηγορήσει τίποτα από τα παραπάνω αλλά ένα πιάτο κριθαράκι άσπρο ή κόκκινο με μπόλικο τριμμένο τυράκι. Μμμμμ…

Θυμήθηκα τώρα και την αγαπημένη γαστρονομική ανάμνηση από τα παιδικα μου χρόνια… Τι άλλο; Πατάτες τηγανιτές και αυγά τηγανητά που μας τα έφτιαχνε η γυναίκα που μας φρόντιζε. Όποτε είχα όρεξη για κάτι τέτοιο, την παρακαλούσα και μου τα έφτιαχνε είτε μεσημέρι είτε βράδυ. Τώρα δεν θέλω τα τηγανητά αυγά… Τώρα δώσε μου λαδερά –φασολάκια και μπάμιες- και πάρε μου την ψυχή. Ξέρω ότι τις μπάμιες οι περισσότεροι δεν τις πολυσυμπαθούν αλλά δεν ξέρουν να τις τρώνε… Το μυστικό είναι να τις βγάζετε στον ήλιο με ξύδι και γίνονται υπέροχες.

Εκτός από την κλασική ελληνική κουζίνα μ’ αρέσει και η Ινδική. Άλλωστε όπως θα ξέρετε είναι ο αγαπημένος μου προορισμός, την έχω ταξιδέψει σπιθαμή προς σπιθαμή. Έχει εξαιρετικά εστιατόρια. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το Krisna στην Βομβάη όπου τρώω συνήθως chicken Tika. Για μένα όμως η καλύτερη κουζίνα στον κόσμο είναι η Ιταλική. Την έχω φάει με το κουτάλι τόσα χρόνια στο Μιλάνο όπου εργαζόμουν για την Ιταλική  Vogue. Θυμάμαι την νοστιμιά της κουζίνας της Τοσκάνης που μπορεί να φάει κανείς στο εστιατόριο La Tore di Pisa στο Μιλάνο. Από τα χρόνια μου στην Νέα Υόρκη αναπολώ το κινέζικο στην China Town, τα μπέργκερ στο Jones στην Jones Street τις πίτσες στο Ranieri στο Μπρούκλιν και τα μπέργκερ και το chili con carne στο Fanelli στο Σόχο. Στο Fanelli στη Νεα Υόρκη θα ήθελα να φάω και την τελευταία μου μέρα πάνω στη γη πάντα και μόνον με την οικογένεια μου."

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση