Έλγκα Νταϊφά

14 Ιουνίου 2017
Μικαέλα Θεοφίλου
Η κινηματογραφική συντάκτρια και κριτικός του Star Channel μας ανοίγει το ημερολόγιο της με τις γεύσεις.
  • ΕΛΓΚΑ ΝΤΑΪΦΑ | Η Μέρα μου στο Πιάτο

Γλυκιά, με χιούμορ και  προσγειωμένη και πάντα έτοιμη για την επόμενη συνέντευξη με κάποιον λαμπερό υπερδιάσημο σταρ αλλά και άσημο ταλέντο που θα αποτελέσει το επόμενο talk of the world η Έλγκα έχει στο παλμαρέ της εμπειρίες από τους ήρωες του κινηματογραφικού πλανήτη που θα μπορούσε να γράψει βιβλίο. Όχι, μη βιάζεστε δε θα το κάνει. Ακόμα. Αγαπάει αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή και εδώ και 10 χρόνια ως κομμάτι  του δημοσιογραφικού δυναμικού του Star Channel.  Παράλληλα από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του συνεργάζεται με το περιοδικό People. Και για τις δύο συνεργασίες της «είμαι πραγματικά ευγνώμων που σε καιρούς που όλοι μας νιώθουμε ότι τα  όνειρα με ανοιχτά μάτια είναι είδος πολυτελείας, εγώ  εργάζομαι σε «μαγαζιά» και με συναδέλφους που με κάνουν να ελπίζω ότι αύριο όλα θα πάνε καλύτερα».  Φυσικά η Έλγκα έχει και μεγάλη αγάπη και άποψη για την γαστρονομία, τα τυριά όλων των ειδών ενώ κάνει έρευνα για να βρει τον λόγο ύπαρξης του αρακά στη ζωή μας. Οι προσπάθειες έχουν αποβεί άκαρπες.

"Πρώτη, σχεδόν αυτόματη, κίνηση είναι να ανοίξω το ραδιόφωνο μου… Άλλοι ρουφάνε καφέ εγώ… ερτζιανά. Συντονίζομαι με την πρωινή γραμμή της Era Sport και στις 10.00 το γυρνάω στο Easy 97, 2 στην Μικαέλα. Ταυτόχρονα τσεκάρω τα λουλούδια της βεράντας: άνθισαν; «έσκασε» καινούριο στην ζαρντινιέρα; μήπως κάποια νέα λουλουδένια άφιξη κοιτάει κατευθείαν προς το κρεβάτι μου; Και επειδή ο πλανήτης δεν μοιάζει με την Ανθοκομική έκθεση της Κηφισιάς και δεν είναι μόνο άνθη και μελισσούλες η συνέχεια μου περιλαμβάνει «κλικ» στα ενημερωτικά sites και ένα γρήγορο χάζι στο Facebook… 

Έπειτα φτιάχνω πρωινό: συνήθως ανακατεύω αλμυρές με γλυκές γεύσεις και κάπως έτσι… σκίζουν οι chefs τα πτυχία τους!! Αρχικά «ξαπλώνω» ανθότυρο με 10 % λιπαρά σε 2 φρυγανιές και μασουλάω φέτες από γερμανική γαλοπούλα (καθαρή γεύση αλλά τσιμπημένη σε τιμή, σας παρακαλώ κατεβάστε την.) Για το τέλος μια, δυο και τρεις κουταλιές γλυκό βύσσινο Σαραντής (κάποια εποχή ήθελα να γνωρίσω τον κύριο Σαραντή, μπορείτε να κάνετε κάτι;) 

Στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει το Harvest μια φιλόξενη γωνιά όπου μασουλάω χορταστική χωριάτικη  ομελέτα και την συνοδεύω με δροσερή σαλάτα με πορτοκάλι. Ο καφές δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Για καφέ παίζω ανάμεσα σε 2 αλυσίδες . Παραγγέλνω σχεδόν πάντα φουριόζα στα Starbucks ένα Venti Vanilla Latte ή στο Mikel ένα μέτριο μεγάλο καφέ με αφρόγαλα (αγαπάω τα αφρόγαλα). 

Τα μεσημέρια μου τα περνάω στην εξωτική Κάτω Κηφισιά, εκεί που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Star Channel και συχνά τρώω από το snack – bar του καναλιού, πραγματικά δεν έχω παράπονο ο Πάνος μας, βάζει την τέχνη του…

Όταν όμως η ζυγαριά μου αποφασίζει διαφορετικά και παθαίνω μια μίνι – φρίκη τότε παίρνω μαζί μου στο γραφείο μια σαλάτα υπερ- παραγωγή by Elga. Η σαλάτα μου περιλαμβάνει βιολογικά ντοματίνια, αβοκάντο, κρεμμύδι, κάπαρη, ανθότυρο, μπαλσάμικο…

To super market αποτελεί αγαπημένο προορισμό… Ο Θανόπουλος στην Κηφισιά είναι ένα super market που αν και δεν είναι extra –large σε διαστάσεις έχει καταφέρει να είναι γεμάτος extra γευστικές επιλογές. Αν όμως θέλω να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια και τις super market βόλτες με την μαμά μου τότε ο Βασιλόπουλος στον Φάρο του Ψυχικού είναι μονόδρομος! Delicatessen μου επιλογή; Η Πανδαισία στην Αγία Παρασκευή από το 1997… 

Τo ψυγείο μου  περιέχει τυριά όλων των τύπων από μανούρι και κοπανιστή μέχρι Pont l` éveque και Stilton… Επίσης σχεδόν πάντα περιέχει μια συσκευασία πατε -ρολό που αλείφω σε φρυγανιά ή τρώω ακόμα και με το πιρούνι. Επιπλέον σταθερά στο ψυγείο μου βρίσκεις χειροποίητη ταραμοσαλάτα ή μελιτζανοσαλάτα. 

Τί με ενοχλεί όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο; Όταν απλώνεται μια ενοχλητική ησυχία στην σάλα του εστιατορίου, που θυμίζει τον ασθενή στον τροχό του οδοντίατρου… Το τρίπτυχο πρέπει να είναι «Μιλήστε πολύ, χαρείτε πάρα πολύ, φάτε καλά!!»

Και  τώρα ήρθε η ώρα για να σας αποκαλύψω τα αγαπημένα μου εστιατόρια. Έχουμε και λέμε: Aleria: με τον φιλόξενο ιδιοκτήτη Νικηφόρο Κεχαγιαδάκη, επιλέγω πάντα την σούπα κολοκύθα του Γκίκα Ξενάκη… Base Grill: πατάτες με αυγά, τι πιο καλό;… Μαύρο Πρόβατο: μεζέδες και βάλε… Piazzeta: όλα τα ζυμαρικά αποτελούν εγγύηση. Φυσικά θα βρεθώ όπου θα βρεθεί να μαγειρέψει ο Χριστόφορος Πέσκιας αλλά και ο master chef Πάνος Ιωαννίδης!!

Αγαπημένο μου delivery η πίτσα Portofino, η καλύτερη πίτσα από τις καλύτερες και σκορδόψωμο με τυρί… Guiltypleasure, χρόοονια τωρα! Ξέρω ότι δεν «συναντώνται» πουθενά μεταξύ τους οι αγαπημένες μου κουζίνες  αλλά άβυσσος η ψυχή… του καλοφαγά. Αγαπάω την Ιαπωνική, την Ιταλική και την Μεξικάνικη κουζίνα και φυσικά πάντα 12 points στα κοψιδάκια. Μέχρι πρόσφατα μάλιστα το comfort food μου ήταν το sushi στο Furin Kazan, τώρα πια που δεν υπάρχει το Furin, μια Peperoni Lovers από την Pizza Hut ή ένα cheesecake rasberry από το Starbucks αποτελούν “γουτου –γουτου” στην πλατούλα μου…

Ταξίδι στο χρόνο τώρα με το ξενοδοχείο Hilton να είναι για μένα μια αδιαπραγμάτευτη και χουχουλιάρικη παιδική μου ανάμνηση από τα χρόνια του Δημοτικού. Η μαμά μου και εγώ κάθε Σάββατο και Κυριακή «κυκλώναμε» την Αθήνα και το Μοναστηράκι. Αχτύπητη παρέα! Όταν πεινούσα η βόλτα σταματούσε, δεν προχωρούσα ούτε εμπρός, ούτε πίσω… Αν μου έταζε φαγητό όλα άλλαζαν και με πήγαινε πάντα στο Hilton… Τα χρόνια πέρασαν, εγώ όμως ακόμα και σήμερα όταν πεινάω δεν προχωράω. Ούτε εμπρός, ούτε πίσω… Σήμερα, η μαμά μου και εγώ συνεχίζουμε να είμαστε πάντα απίθανη παρέα και εκείνη πάντα με πάει στο Hilton ή μάλλον τώρα πια την κερνάω και εγώ… 

Πάντα «επιστρέφω» στις μεγααάλες βόλτες που κάναμε με την γιαγιά μου στο κέντρο με την απαραίτητη στάση στον Φλόκα για πάστα … Η Flokatina είχε γεύση μόκα (κρίμα που δεν υπάρχει πια στα ψυγεία των ζαχαροπλαστείων ) και η ζάζα μου, (όπως έλεγα την γιαγιά μου) πάντα μου έλεγε «πιο μεγάλα είναι τα μάτια σου από την κοιλιά σου» και μετά αναγκαζόταν να τρώει και εκείνη λίγο από την πάστα μου…

Στα κανονικά μου ταξίδια τώρα, σε κάθε μου τέτοιο ταξίδι ψάχνω και ένα καινούριο εστιατόριο που δεν έχω επισκεφθεί ή έχει … μόλις ανοίξει . Αν όμως είμαι στο Los Angeles, για κάποια από τις Χολιγουντιανές συνεντεύξεις που παίρνω με αφορμή κάποια ταινία, τότε απαραίτητη στάση είναι στο αίθριο εμπορικό κέντρο Grove… Εκεί θα επισκεφθώ το γουστόζικο και χαλαρό γαλλικό restaurant Chez Michel. Στα θετικά του οι καλές τιμές και το ολόχαρο προσωπικό… Fondue με τυριά και fruits de mer είναι οι SOS γεύσεις.

Οι μόδες στο φαγητό δεν με αγγίζουν. Διαρκούν σαν αστραπή και σπάνια με κερδίζουν για πολύ καιρό. Ευτυχώς η εποχή του μεγάλου πιάτου και της μικρής μερίδας πέρασε, όπως οι βάτες των 80’s. Νομίζω ότι οι chefs πρέπει να θυμηθούν αυτό που έλεγε ο διάσημος chef Paul Prudhomme «δεν είναι ανάγκη να τρως με χρυσά κουτάλια για να απολαύσεις ένα καλό πιάτο». Ευτυχώς νέοι με όραμα και ταλέντο ζουν και δημιουργούν και στις ελληνικές κουζίνες. Χωρίς να κάνω τον ειδήμονα αν μπορούσα να συμβουλεύσω κάτι, θα πρότεινα να «παίξουν» περισσότερο με τα υλικά. Τα τατουάζ έχουν χάζι αλλά… δεν μαγειρεύουν. Και εγώ, να ξέρετε, είμαι από τους ανθρώπους που έχω πάντα όρεξη και διάθεση να δοκιμάσω νέα πιάτα και προτάσεις Challenge and surprise me! Φτάνει να έχω και τον ιδανικό συνδαιτυμόνα, ο οποίος πρέπει να μην είναι μίζερός στις γεύσεις και στις κουβέντες. Να είναι παντού large.  Κάθε πιάτο και κουζίνα θέλει την συγκεκριμένη παρέα… Στους top-5 είναι οι: Μαρία Κοκολάκη, Ιλιάδα Κλάγκου, Αλέξανδρος Λιζάρδος, Δήμητρα Νικολοπούλου,  Κασταλία Σαμοίλη! Με όλους έχουμε φάει τα …πάντα όλα και έχουμε συζητήσει τα καλυτερο-χειρότερα! 

Tώρ θα σας πω και το αγαπημένο μου ποτό αλλά σας προειδοποιώ μην κοροϊδέψετε. Πίνω συνήθως ένα απομεινάρι μιας άλλης εποχής: Baileys χωρίς πάγο ( σημειώνω «χωρίς πάγο»). Τώρα ακολουθεί έκκληση: αγαπημένοι σερβιτόροι σας βλέπω και  σας παρακαλώ μην βγάλετε τον πάγο με τα χέρια σας. 

Το μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου είναι το γλυκό. Και όχι δεν είναι το πιο αγαπημένο μου γλυκό η σοκολάτα. Πρώτο έρχεται το τραγανό και αφράτο γαλακτομπούρεκο (αν το πετύχεις μάλιστα ζεστό, παίξε τζόκερ) του Γαλυφιανάκη στο Πόρτο Ράφτη. Σταθερή αδυναμία το υποβρύχιο (όχι το yellow submarine των Beatles) του Super Market. Αδιαμφισβήτητη αξία η κρέμα από τον Βάρσο και εδώ ας ζήσουμε στιγμές Όσκαρ: ευχαριστώ τους συναδέλφους από το Star, τον Αντώνη Βαλαβάνη και τον Αντώνη Πιερράκο που μου κάνουν delivery κρεμούλα.

Και αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη τι θα κρατούσα άραγε από όλα όσα είπα και  όσους ανέφερα; Μμμμ… Θα επιλέξω λοιπόν να την περάσω τις τελευταίες μου στιγμές με την πιο καλή και πιο σταθερή μου σχέση… την Έλγκα. Οι λόγοι; Απλοί! Τρώει ότι της πω, μιλάει όταν θέλω και πηγαίνει όπου οδηγήσουν τα πόδια μου…"

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση