Τα καλύτερα κρασιά …υπάρχουν;

Τι ακριβώς σημαίνει το καλύτερο κρασί; Είναι σαν να αναζητούμε την ομορφότερη γυναίκα ή άνδρα. Πέραν των αντικειμενικών κριτηρίων, που σαφέστατα υπάρχουν, οι παράμετροί που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, αριθμητικά, τείνουν στο άπειρο σχεδόν. Τελικά δεν υφίσταται Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΑΣΙ.

Είναι απλά μια λανθασμένη, κατά την γνώμη μου προσέγγιση ή απλά μια λάθος διατύπωση.

Κάθε κρασί, χωρίς να θέλω να πλατειάσω, έχει μια προσωπικότητα και μια τιμή.

Με τον όρο προσωπικότητα, όπως ακριβώς και στους ανθρώπους, αναφέρομαι όχι μόνο στα χαρακτηριστικά του κρασιού αλλά και στον χαρακτήρα του και στην εμφάνιση και στην συμπεριφορά και στις προσδοκίες που δημιουργεί  και στη αύρα τελικά που αποπνέει.

Ίσως ακούγεται τραβηγμένο, αλλά κάποιοι, που έχουν μια μεγαλύτερη εμπειρία στον χώρο του κρασιού, αναγνωρίζουν το γενικότερο κάδρο που εντάσσεται ένα κρασί πέραν των αυστηρά  γευσιγνωστικών χαρακτηριστικών.

Για παράδειγμα όταν δοκιμάζει κάποιος ένα «μεγάλο κρασί» πχ. ένα Petrus, των €1400 η φιάλη τουλάχιστον, από την περιοχή του Pomerol δεν μπορεί να μην επηρεαστείς από την ετικέτα του, ακόμα και αν υπάρχει ποιοτική αστοχία που μπορεί να συμβεί.

Όταν όμως δοκιμάζει κανείς ένα Petrus τυφλά, χωρίς να γνωρίζει τι πίνει, είναι πολύ πιθανόν να μην εκτιμηθεί με τον ίδιο τρόπο και σίγουρα θα μειώσει κατά πολύ την προσοχή του δοκιμαστή αλλά και την απόλαυση.

Αντίθετα, δοκιμάζοντας ένα άσημο κρασί από την ποικιλία Merlot  και την περιοχή του Λανγκεντόκ της Γαλλίας ή από το Lujan de Cuyo στην Αργεντινή  και διαπιστώνεις ότι με μόλις €3,5 απολαμβάνεις ένα καλοφτιαγμένο κρασί καθημερινό κρασί που υπάρχει σε αφθονία είναι δύσκολο να μην εντυπωσιαστείς.

Μεταξύ των δύο περιπτώσεων υπάρχει χάος σε μια επικείμενη σύγκριση αλλά το καλύτερο απλά δεν υφίσταται. Μπορεί να ξεχωρίσουν το κάθε ένα για διαφορετικούς λόγους και σίγουρα δεν απευθύνονται στους ίδιους αγοραστές. Και τελικά είναι μια σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων που μπορεί να μοιάζουν όμοια.

Τώρα για το 2013 είναι μια καινούργια χρονιά με πολλές υποσχέσεις και τα καλύτερα να έρχονται. Οπότε μαζί με τις «σαμπάνιες για το ρεβεγιόν» και «τα κρασιά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι» για τον Δεκέμβρη του τρέχοντος έτους που σίγουρα θα εμφανιστούν πάλι ελπίζω να μην υπάρξουν «τα καλύτερα κρασιά του 2013» από τους απανταχού φωστήρες του κρασιού.