Τι ακριβώς είναι η Tuaca;

Να μπορείς να μοιράζεσαι με ένα καταξιωμένο παραγωγό ένα από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά κάτω από ένα πλάτανο ανταλλάσσοντας απόψεις για διάφορα θέματα είναι μια  μοναδική εμπειρία. Μια επίσκεψη στο Κτήμα Γεροβασιλείου μας οδήγησε στο χωρίο της Επανομής, σε μια ταβέρνα που δύσκολα την εντόπιζες, αλλά και να την εντόπιζες μάλλον θα την απέφευγες. Ξεκινήσαμε με ένα Κτήμα Γεροβασιλείου 2012, που μόλις είχε εμφιαλωθεί. Η Μαλαγουζιά στα καλυτερά της, με μια ασυνήθιστα σωματώδη δομή που εκπλήσσει ευχάριστα και το Ασύρτικο να προσδίδει νεύρο και λεμονάτη επίγευση. Προσωπικά έχω αρχίσει να κουράζομαι με την «μαϊντανοποίση» της Μαλαγουζιάς και το στοίχημα κάθε νεόκοπου παραγωγού που δίνει το μονότονο κρασί που θυμίζει παρφούμ 65άρας λολίτας που γυρνάει από επιτάφιο ντυμένη στην πένα. Η έννοια του terroir στην Ελλάδα έχει καταστρατηγηθεί και έχει πιο πολλές μεταφράσεις και από την Βίβλο. Η θεωρία του «Καν’ το όπως ο Βαγγέλης και πέτυχες» απλά δεν εφαρμόζεται επιτυχημένα λόγω ρευστότητας δεδομένων. Και τέλος πάντων επιτέλους ένα εξαιρετικό κρασί φαγήτού που χαίρεσαι να το στροβιλίζεις στο ποτήρι σου και να απολάμβάνεις κάθε γουλιά.

Στην συνέχεια, μετά το «Δαμάζοντας το 2012» με το Κτήμα Γεροβασιλείου 2012 περάσαμε στο Chardonnay 2006 και 2003. Θυμάμαι πριν περίπου δέκα χρόνια είχα την τύχη να δοκιμάσω το  Chardonnay του Κτήματος Γεροβασιλείου 1997 ήταν συγκλονιστικό σε πολυπλοκότητα, αρώματα και δομή. Ζήτησα μήπως υπάρχει ακόμα να το δοκιμασουμε και ο κος Γεροβασιελίου προσφέρθηκε από το πολύ μικρό απόθεμα του αρχείου του Κτήματος να το ξαναδούμε αλλά τελικά επιλέξαμε το 2006 και το 2003. Είναι κρίμα που αρκετά ελληνικά κρασιά θυσιαζόνται στην πρόωρη κατανάλωσή τους και η εμμονική επιμονή των αδαών (επαγγελματιών και μη) να απαιτούν την τρέχουσα χρονιά. Και καλά για τα Μοσχοφίλερα, τα Σαββατιανά και τα Αθήρια το καταλαβαίνω αλλά για τα Chardonnay είναι έγκλημα. Για τα Chardonnay που δοκιμάσαμε η φινέτσα είναι η λέξη που περικλείει το κύριο χαρακτηριστικό τους. Προσωπικά προτιμώ την χρονιά του 2003  με την χαρακτηριστική εξέλιξη των καβουρδισμένων αρώματων, με τα βαριά αρώματα των ώριμων εσπεριδοείδων και το φόντο των τροπικών αρωμάτων. Το 2006 είχε περισότερο ένταση, μια φυτικότητα που θύμιζε μαντζούνια του βουνού. Πολύ εντυπωσιακή η διακριτική παρουσία της αλκοόλης, άριστα ενσωματωμένη χωρίς να ενοχλεί αλλά να δένει αρμονικά το κρασί σε ένα σύνολο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο.Στην Επανόμη η άριστη πρώτη ύλη και η μαεστρία του παραγωγού δίνουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα.

Την Κυριακή που πέρασε έλαβε χώρα στο Hilton η πετυχημένη έκθεση ‘Οίνοι Πελοποννήσου. Η προσέλευσης καταναλωτών και κυρίως νέων ηλικιών ήταν απροσδόκητα υψηλή. Κάποιοι παραγωγοί είχαν πραγματικά ξεμέινει από δείγματα. Αλλά άμα είσαι όμορφος και προικισμένος από την Φύση μικρό το κακό.

Από αυτά λοιπόν που δοκίμασα ξεχώρισα το εξαιρετικό Οινάρι της Οινοποιείας Παρπαρούση με έντονα κόκκινα φρούτα τόσο στην μύτη όσο και στο στόμα,ευχάριστο και μαλακό τελείωμα. Επίσης θεωρώ το Αυλοτόπι του Κτήματος Τσέλεπου 2009 ένα από τα καλύτερα Cabernet Sauvignon νεοκοσμίτικου χαρακτήρα που έχουν παραχθεί στην Ελλάδα.

Μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσουν οι καταναλωτές και να έχουν άποψη για να μην πιαστούν αδιάβαστοι στα wine bar που ανοίγουν επιτέλους και δίνουν χρώμα στην Αθήνα. Αλλά και αδιάβαστοι να πιαστούν δεν θα είναι οι μόνοι. Μου έτυχε να ερωτηθώ αν ξέρω τι είναι η  Tuaca και μου έπεσαν τα σαγόνια. Αλλά τελικά έμαθα, είναι ιταλικό λικέρ με γεύση βανίλια και πορτοκάλι. Και αυτό στο κρασί και στα ποτά είναι μια ομορφιά που ανακαλύπτεις… και όσο πιο πολύ εμβαθύνεις διαπιστώνεις πόσο λίγα ξέρεις...