Eurofiction & Moonshine

30 Μαΐου 2012
Γιώργος Φλούδας

Και αυτή η Ευροβίζιον στο ευρωπαϊκό Μπακού του Αζερμπαϊτζάν έφτασε στο τέλος της μη δίνοντάς μας την ευκαιρία να πανηγυρίσουμε μια εθνική πρωτιά και να αισθανθούμε εθνικά υπερήφανοι. Παρόλα αυτά είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί σε ένα από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα της διευρυμένης Ευρώπης. Μια καλή αφορμή να βρεθούμε με φίλους και να κάνουμε ανασκόπηση των εν γένει εξελίξεων της στασιμότητας που επικρατεί. Και μια καλή ευκαιρία επίσης να δοκιμάσουμε ενδιαφέροντα κρασιά.

Ξεκινήσαμε με την Αγγλία και το με 76χρονο λυκόπουλο και για να το αντέξουμε ήπιαμε μια Champagne Gimonnet  Oenophile 2004. Extra Brut με υψηλή οξύτητα, ιδανικό απεριτίφ. Στην συνέχεια και στην μέση του διαγωνισμού εμφανίστηκε η πρόταση της Μεγάλης Ρωσσίας με τα ΚΑΠΗ Άνω Μόσχας που έδωσαν κουράγιο στις γιαγιάδες για μια νέα καριέρα από το πουθενά. Το αποτέλεσμα δε, να τερματίσουν δηλαδή στην δεύτερη θέση αποδεικνύει περίτρανα τι είδους χαβαλέδες είναι το εκλογικό σώμα. Εκεί ακριβώς αποφασίσαμε να περάσουμε στο κόκκινο με τα μπιφτεκάκια και τις μπριζολίτσες μπας και με το μάσα-μάσα ξεμπερδέψουμε από το Κιτσερέλα Φέστιβαλ 2012. Δοκιμάσαμε το Cabernet Sauvignon Ca Stella από το Friuli.

Ένα συμπαθητικό καθημερινό κρασί που δεν ξεπερνάει τα 7 ευρώ. Χαρακτηριστικά φρουτώδες, με μέτρια τανικότητα, χωρίς πολυπλοκότητα. Μια ευχάριστη καθημερινή επιλογή. Τέλος με τα αποτελέσματα φτάσαμε στο γλυκό και βλέποντας την Αφροδίτη της Κύπρου και την Ελευθερία της Ψωροκώσταινας να πατώνουν στην 16η και 17η θέση αντίστοιχα ήπια ένα Gin 50 pounds με Britvic tonic και λάιμ από τον μανάβη της γειτονίας.

Άμεση κατακλιση με την πικρή γεύση του άρκευθου και την απογοήτευση ότι δεν θα κατέβω φέτος στην Ομόνοια να πανηγυρίσω μια εθνική διάκριση ανάμεσα σε έγχρωμους οικονομικούς μετανάστες και σύριγγες που στολίζουν ωσάν εικαστικές παρεμβάσεις την Πλατεία . ¨Ολα τα παραπάνω με την ακυβέρνητη Πολιτεία που ζούμε και την αβεβαιότητα για τα πάντα δίνουν την αίσθηση ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας. Ένα Eurofiction με την αναμονή του μυστηριώδους φόνου που έρχεται.

Παρά την μεγάλη απογοήτευση, για την αποτυχία διακρισης των ελληνικών χρωμάτων και του πολιτισμού μας, η εβδομάδα που πέρασε μου έδωσε και μια μεγάλη χαρά εκπληρώνοντας την προσμονή για μια πολύ ιδιαίτερη φιάλη. Όχι κρασιού αλλά για μια εξαιρετικά σπάνια βότκα που χάρη στον Χρήστο Χουσέα του 42 Cocktail Bar,  έφτασε στα χέρια μου.

Πρόκειται για την Siwucha,  βότκα πολωνικής προέλευσης που παράγεται με τον παραδοσιακό τρόπο και παραμένει αραφινάριστη με ένα χαρακτηριστικό γκρι χρώμα στο οποίο οφείλει και το όνομα της που σε μετάφραση σημαίνει η «γκρι γριά».

Όνομα που δεν είναι και τόσο θελκτικό αλλά η συγκεκριμένη βότκα αποτελεί το κρυφό διαμάντι όσων αρέσκονται στο να πίνουν γνήσια και ανεπιτήδευτα αγροτικά προιόντα με προσωπικότητα. Κάτι εφάμιλλο με εξαιρετικής ποιότητας σπιτική ρακί. Και επειδή απαγορευάταν η παραγωγή της και η απόσταξη γινόταν βράδυ με φεγγάρι ανήκει στην κατηγορία των προϊόντων Moonshine, όρος που χρησιμοποιείται κυρίως για τα παράνομα μπέρμπον στο Κεντάκυ αλλά έχει επικρατήσει και στα υπόλοιπα ποτά.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση