Έξω δεν πάμε καλά!

13 Απριλίου 2011
Γιώργος Φλούδας

Η Prowein είναι ίσως η καλύτερη έκθεση κρασιών. Λαμβάνει χώρα  κάθε χρόνο στο Düsseldorf της Γερμανίας και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των ευρωπαϊκών αγορών και πραγματικά είναι παράδεισος για να ανακαλύψεις και να εξερευνήσεις τα υπέροχα  αυστριακά  και γερμανικά κρασιά. Μεγάλη παρουσία επίσης έχουν και τα ιταλικά, τα οποία, κυρίως μέσω των διεπαγγελματικών ενώσεων (όπως το Consorzio di Chianti Classico ή το αντίστοιχο του Friuli και του Brunello) και των γερμανών εισαγωγέων, μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να δοκιμάσει σπουδαία κρασιά σε όλα τα πεδία τιμής.

Μια πολύ ωραία εμπειρία για τους φίλους του κρασιού που θα πρέπει, αν το αποφασίσουν, να πάνε οργανωμένοι και με πρόγραμμα. Αν δεν ξέρεις τί θέλεις να δοκιμάσεις και που βρίσκεται, είσαι χαμένος.

Η έκθεση κρατάει τρεις μέρες και από τις 9 το πρωί μέχρι της 18:00. Περιττό να πω ότι δεν φτάνουν να την γυρίσεις όλη.

Την πρώτη μέρα, που συνήθως είναι «υποτονική» χρησιμοποιούσα την Βόρεια Είσοδο (η έκθεση έχει δύο εισόδους την Βόρεια και την Νότια) και έπεσα ακριβώς πάνω στο εθνικό περίπτερο των Αυστριακών κρασιών. Γινόταν το αδιαχώρητο. Καταρχάς, από τις 9:00 ήταν όλοι στα περιπτερά τους, χωρισμένα τα κρασιά ανά περιοχή με ένα ενιαίο κατάλογο – index για να ξέρεις πού είναι τί και να κρατάς σημειώσεις και απίστευτα πολύς κόσμος που έδειχνε ενδιαφέρον για τα Αυστριακά κρασιά.

Δημοσιογράφοι, αγοραστές, sommeliers λες και είχαν τάμα να ανάψουν κεράκι στην Αυστρία. Δοκίμασα κρασιά των Nigl, F.X. Pichler, Emmelich Knoll, Velich, Prager, Hirtzberger, Opitz, Kracher και θα μπορούσα να φύγω από την έκθεση πλήρης. Τα κρασιά τους υπέροχα, μοναδικά, καλοφτιαγμένα με μια κρυστάλλινη καθαρότητα που είναι απολαυστική. Μοντέρνα κρασιά με προσωπικότητα. Και σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα και στην επικοινωνία τους και στην εικόνα τους. Η γλώσσα και οι ετικέτες είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αφού αν δεν ξέρεις γερμανικά στραμπουλάς την γλώσσα σου και αν δεν έχεις μνήμη ελέφαντα καλύτερα μην ασχοληθείτε με το άθλημα Αυστριακό Κρασί ή Γερμανικό κρασί επίσης. Χαριτολογώντας, ακόμα και οι Γερμανοί παραδέχονται ότι κάθε χρόνο βρίσκουν και κάτι για να κάνουν τις ετικέτες τους δυσκολότερες.

Τώρα να πούμε και του στραβού το δίκαιο  λέμε για τα ελληνικά κρασιά ότι είναι δύσκολα για τους ξένους αλλά το Grüner Veltliner, Ried Loibenberg, Smaragd 2010 του Emmerich Knoll, από το Wachau να το ξεχωρίζεις από το Grüner Veltliner, Vinothekfüllung, Smaragd 2010 και από το Grüner Veltliner, Ried Schütt, Smaragd 2010 του ιδίου θέλει να  πρέπει να ασχοληθείς!!!

Παρόλα αυτά, τα κρασιά τους «φυσάνε»- και δεν είναι τυχαίο πόσο γρήγορα ανέκαμψαν από το σκάνδαλο με τις επικίνδυνες νοθείες της δεκαετίας του ’80- και αποτελούν case study για όλες τις αναπτυσσόμενες οινικές βιομηχανίες.

Και βέβαια αποτελούν case study και παράδειγμα προς μίμηση και για την δικιά μας βιομηχανία.

Την δεύτερη μέρα λοιπόν πήγα στην έκθεση από την άλλη είσοδο όπου συμπτωματικά έπεσα πάνω  στο ελληνικό εθνικό περίπτερο. Πως ήταν το Αυστριακό από παλμό, νεύρο και εμπορικό ενδιαφέρον; Καμία σχέση. Μια ράθυμη ατμόσφαιρα, που έδινε την εντύπωση αγγαρείας από τους εκθέτες, με ελάχιστο ενδιαφέρον από αγοραστές ή δημοσιογράφους  που ακόμα και αν ενδιαφερόταν κάποιος να δοκιμάσει προσπερνούσε αδιάφορα και πήγαινε στους Ιταλούς που ήταν ακριβώς δίπλα.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι ενώ το παλεύουμε φιλότιμα να έχουμε παρουσία παρόλ’ αυτά τα αποτελέσματα για το μεγαλύτερο ποσοστό των οινοποιείων που συμμετέχουν δεν έχουν ενδιαφέρον. Γιατί συνεχίζουν;

Επειδή επιδοτούνται ή επειδή είναι μια καλή ευκαιρία για τουρισμό; Γιατί, δεν καταλαβαίνω το λόγο ενός παραγωγού με παραγωγή 60.000 φιάλες, που θεωρείται και είναι μικρό οινοποιείο, από τουριστική περιοχή να θέλει να ανοίξει τις αγορές του εξωτερικού!

Μια τουριστική χώρα σαν την Ελλάδα θα μου φαινόταν πολύ φυσιολογικό να μην έχει εξαγωγές για τα αγροτικά της προϊόντα με τόσο δυνατή τουριστική βιομηχανία και να αναπτυχθεί σε τοπικό επίπεδο προκειμένου να μοσχοπουλάει τα κρασιά της στις ταβέρνες, στα εστιατόριο και στα ξενοδοχεία  αντί για το χύμα αμφιβόλου ποιότητας.

Αυτά όμως είναι αποφάσεις στρατηγικού σχεδιασμού και θέλουν σύμπνοια και όραμα. Κοινώς ψιλά γράμματα…

Φεύγοντας από την έκθεση και πιο συγκεκριμένα από τον χώρο που ήταν το ελληνικό περίπτερο το μάτι μου ‘έπεσε’ στην σήμανση του περιπτέρου της Cavino που ήταν σχεδόν διπλάσια από την αντίστοιχη που έγραφε Griechenland.

Κάποιοι έξω πάνε καλά!

Και κάτι για το τέλος που μου έκανε εντύπωση. Στις αναχωρήσεις στο αεροδρόμια Ελ. Βενιζέλος που είναι η σημαντικότερη πύλη εισόδου και εξόδου στην  Ελλάδα άνοιξε ένα προποτζίδικο του ΟΠΑΠ με οθόνη για ΚΙΝΟ και όλα τα facilitiesγια να μπορείς να τζογάρεις άνετα στην αναμονή σου πριν φύγεις από την χώρα ή στην σπάνια περίπτωση που θα υπάρχουν καθυστερήσεις και αναμονές.

Ο Ιταλός, ο Αυστριακός, ο Γερμανός, ο Ισπανός κλπ. έχει κάνει ένα Winebarπου πέραν του ότι διαφημίζει τα κρασιά του αποτελεί και κοπτήριον. Εμείς μάλλον στρατηγικά προτιμούμε τον τζόγο… Γράψτε λοιπόν τα προτεινόμενα νούμερα για αυτή την εβδομάδα : 4,15,22,27, 37,44

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση