Kores στο Ζαγόρι

15 Ιανουαρίου 2018
Δημήτρης Σταθόπουλος
Ζήσαμε το ολοκαίνουριο Kores στο Ζαγόρι
  • KORES  ΣΤΟ ΖΑΓΟΡΙ | Ξενοδοχεία

Ξημερώνει στα Ιωάννινα και ο καιρός είναι χειμωνιάτικος. Ένα παχύ στρώμα πάχνης έχεις σκεπάσει τη λίμνη, όπου σε μερικά «ξέφωτα» ελάχιστα μπορεί κανείς να διακρίνει το νησάκι. Οι γλάροι σε λειτουργία… χαμηλής πτήσης ενώ κάποιοι που τους χαρακτηρίζω θαρραλέους  εξασκούνται στην κωπηλασία. Ο πρώτος καφές της ημέρας έχει μόλις τελειώσει και σκέφτομαι την επόμενη στάση. Ακολουθεί το Ζαγόρι. Ήταν λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, όταν ο Παύλος Βαντώλας, φίλος από τα παλιά, μου έστειλε ένα μήνυμα. «Έχω ετοιμάσει κάτι στο Ζαγόρι, και θέλω να έρθεις να το δεις». Ένας ακόμη ξενώνας σκέφτηκα, όμως ζήτησα περισσότερες πληροφορίες, αλλά ήταν φειδωλός.  Η αλήθεια είναι ότι έψαξα και λίγο το προφίλ του στο facebook, αλλά φειδωλός και εκεί. Το μόνο που κατάφερα να μάθω από το chating, ήταν ότι πρόκειται για ένα νέο ξενώνα στη Βίτσα. Το μυαλό μου αμέσως πήγε στο καταπληκτικό εστιατόριο του Βασίλη Κατσούπα, το Κανέλλα και Γαρύφαλλο, και με βάση αυτό κατάλαβα ακριβώς το σημείο. Α… έμαθα και κάτι ακόμη. Το όνομα. Κόρες.

Έφυγα από τα Ιωάννινα, και νομίζω χρειάστηκαν περίπου 35 λεπτά για τη Βίτσα. Μία ωραία, άνετη διαδρομή, μέσα στο πράσινο, είναι μία τέλεια ευκαιρία για την πρώτη επαφή με το μαγικό τούτο τόπο, τον τόπο «πίσω από το βουνό» όπως μαρτυρά και η σλαβική προέλευση της λέξης Ζαγόρι.

Πάνω στον κεντρικό δρόμο λοιπόν, στη δεξιά πλευρά, σταματάω μπροστά στο ολοκαίνουριο ξενώνα «Κόρες» που ξεκίνησε τη λειτουργία τα περασμένα Χριστούγεννα. Μένω για λίγο να παρατηρώ το πετρόκτιστο κτίριο αλλά και την όμορφο είσοδο. Στη δεξιά πλευρά της εισόδου παρατηρώ ένα μοτίβο που με παραπέμπει στο γνωστό γλύπτη Θεόδωρο Παπαγιάννη. Το μυαλό μου πάει αμέσως στο καταπληκτικό του μουσείο στο χωριό Ελληνικό των Ιωαννίνων.


Επανέρχομαι στο ξενώνα. Από την πρώτη εικόνα, αρχίζει και φεύγει από τη σκέψη μου το «ένας ακόμη ξενώνας». Ο καιρός έχει καθαρίσει, η ήλιος έχει βγει και όλο ο εσωτερικός χώρος της υποδοχής του lobbyαλλά και του εστιατορίου, είναι λουσμένος στο φως. Ένα ζεστό τσάι από τοπικά βότανα, το αγαπημένο μου τσάι του βουνού, είναι το καλύτερο welcome drink. Δίπλα από την υποδοχή ένα ακόμη έργο του  γλύπτη Παπαγιάννη, παντρεύει ιδανικά τη θέα, την πολυτέλεια και την τέχνη. «Οι Ηπειρώτες είχαν πάντα μία αγωνία να ετοιμάσουν καλή προίκα για τις κόρες» μου λέει ο Παυλος Βαντώλας όταν η κουβέντα πάει στην επιλογή του ονόματος. «Μάλιστα τα τρία κτίρια που αποτελούν τον ξενώνα, ονομάζονται, μάνα, θυγατέρα και γιαγιά. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να δείξουμε τη σύνδεση της οικογένειας, και τη συνέχεια που αυτή φέρνει.

«Μου μίλησες για ένα ξενώνα και δεν ήθελες να πεις παραπάνω πράγματα. Μάλλον ήθελες να κάνεις ακόμη μεγαλύτερο τον εντυπωσιασμό μου» λέω στον Παύλο, όσο μου δίνει μία πρώτη γενική εικόνα για τον ξενώνα. Ο αδερφός του ο Θοδωρής μου δίνει τα πρώτα hints. «Διαθέτει δώδεκα δωμάτια, εστιατόριο με κρύα και ζεστή κουζίνα, μίνι συνεδριακό κέντρο, και wellness spa με εσωτερική πισίνα.»  Συζητάμε για το χώρο, αλλά και για την φιλοσοφία. Οι δυο τους είναι σαφές ότι δίνουν έμφαση στη λεπτομέρεια, δεν έχουν αφήσει τίποτα στον αυτόματο και ακόμη και μικρά πράγματα που θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα έχουν τεθεί κάτω από το δικό του μικροσκόπιο, και έχουν βρει την ιδανική λύση ή πρόταση.

Μιλάμε τόση ώρα και η αλήθεια είναι ότι ανυπομονώ για τη στιγμή που θα δούμε τα δωμάτια και του υπόλοιπους χώρους. Αφήνουμε τους άνετους, ντιζαινάτους καναπέδες και η ξενάγηση ξεκινάει. Ξέχασα να σας πω, ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από τρία κτίρια,  τα οποία είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην εμποδίζουν τη θέα από τα δωμάτια.  Κύριο συστατικό τους είναι η πέτρα ενώ το ξύλο παίζει καταλυτικό ρόλο στην τελική αρχιτεκτονική του εικόνα.


Το ξενοδοχείο, διαθέτει 12 δωμάτια με τα 8 από αυτά είναι σουίτες. Η διακόσμηση όλων των χώρων ακολουθεί τις απλές γραμμές που η σύγχρονη τάση επιτάσσει για τους χώρους φιλοξενίας, ενώ κάποια στοιχεία , όπως η μπαταρίες στο μπάνιο, τα έπιπλα μπάνιου, τα φωτιστικά, οι επώνυμες καρέκλες αλλά και τα ποιοτικά υφάσματα, δημιουργούν αίσθηση πολυτέλειας χωρίς υπερβολές. Το τζάκι παίζει καταλυτικό ρόλο και συνδέει το χώρο με τη αλήθεια της Ηπείρου. Εκεί που η φωτιά αποτέλεσε τη ζωοδότρα δύναμη και το έναυσμα για νέες περιπέτειες.

Όλα τα δωμάτια διαθέτουν στρώματα πολυτελείας, mini bar, επώνυμη καφετιέρα, προϊόντα ατομικής περιποίησης Apivita, ελεύθερη πρόσβαση στο internet, επίπεδη τηλεόραση IP TV, ενώ τα περισσότερα έχουν τζάκι και βεράντα ή αυλή με θέα στο υπέροχο τοπίο.

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη λειτουργία του ξενοδοχείου, είναι το wellness & spa κέντρο με την εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα, τη σάουνα με χρωμοθεραπεία, το χαμάμ, αλλά και τον ειδικό χώρο με το douche massage και τους καταρράκτες. «Εδώ θέλω να μείνω για ώρες» σκέφτομαι όσο βλέπω τον ένα χώρο μετά τον άλλο.  Φτάνοντας στην μεγάλη εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα, αναρωτιέμαι αν θα φύγω σήμερα από εδώ.

Η ξενάγηση τελειώνει. Μένω για λίγη ώρα στους κοινόχρηστους χώρους. Οι περιποιημένες αυλές, με κάνουν να φαντάζομαι τις καλοκαιρινές ημέρες στο βουνό, διαβάζοντας ένα βιβλίο ή ακούγοντας μουσική. Το ζεστό σαλόνι, οι σπίθες από τα πολλά τζάκια που είδα γύρω μου, με κάνουν να φλερτάρω με την ιδέα ενός τριημέρου μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Ο δίσκος που μόλις πέρασε μπροστά μου με τις συνταγές του σεφ, με κάνει να κοιτάζω προς την πλευρά του εστιατορίου. Όρεξη να έχει να ζεις. 

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση