Άπειρος Χώρα, Στολίδι φιλοξενίας στο Ζαγόρι

18 Απριλίου 2017
Δημήτρης Σταθόπουλος
Ως ένα ταξίδι που ξεκίνησε με ένα βήμα χαρακτηρίζει η Αθηνά και ο Γιώργος την εμπειρία ανακαίνισης και περισσότερο της λειτουργίας του ξενώνα Άπειρος Χώρα, στο Ζαγόρι.
  • ΑΠΕΙΡΟΣ ΧΩΡΑ, ΣΤΟΛΙΔΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΣΤΟ ΖΑΓΟΡΙ | Ξενοδοχεία

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από όταν βρέθηκα τελείως τυχαία στα Κάτω Πεδινά, στο Ζαγόρι. Είχα ακούσει βέβαια ότι σχετικά πρόσφατα είχε ξεκινήσει τη λειτουργία του ένας νέος ξενώνας και ήθελα να τον δω. Ανεβαίνοντας τη μικρή ανηφόρα που οδηγεί στο «κέντρο» του οικισμού, στο λεγόμενο και Μεσοχώρι, διέκρινα στα δεξιά μου ένα καλοβαλμένο αρχοντικό και συνδυάζοντας το και με την πινακίδα που είχα δει στη στροφή του δρόμου, κατάλαβα ότι πρόκειται για τον ξενώνα «Άπειρος Χώρα». Πάρκαρα έξω από μία ξύλινη επιβλητική αυλόπορτα και έσυρα την πόρτα. Ένα όμορφο καλντερίμι με έφερε στην αυλή του ξενώνα και χτύπησα το μπρούτζινο πόμολο.

Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε φτάσει στην πόρτα η Αθηνά. Μία φιγούρα αλλιώτική, ένας άνθρωπος χαρά της ζωής. Με καλωσόρισε και αφού περάσαμε γρήγορα – γρήγορα μέσα από την κουζίνα βρεθήκαμε στην πίσω όμορφη αυλή του κτιρίου, που απλώνεται μπροστά της ολόκληρή η πεδιάδα του Σουδενών, όπως είναι και το παλιό όνομα των Πεδινών. Των Κάτω Πεδινών, αλλά και των Άνω Σουδενών αντίστοιχα, που βρίσκονται μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα. Μόλις την είχα γνωρίσει αλλά αισθανόμουν σαν να την ήξερα χρόνια!

Αίσθηση ισορροπίας

Από αυτό το γρήγορο πέρασμα μέσα από τον ξενώνα, αλλά και από τις πρώτες κουβέντες της Αθηνάς, κατάλαβα γρήγορα ότι ένα νέο στολίδι φιλοξενίας, έρχεται να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα, εδώ στο όμορφο Ζαγόρι. Παρατηρώ το χώρο και διακρίνω μία εμμονή στη λεπτομέρεια. Προσεκτικά επιλεγμένα στοιχεία, δημιουργούν συνδέσεις και αίσθηση ισορροπίας σε ένα χώρο που για να ετοιμαστεί απαιτήθηκε πολλή δουλειά και πάνω απ` όλα το μεράκι της Αθηνάς η οποία ανέλαβε εκ μέρους και του συζύγου της Γιώργου, να ανακαινίσει πλήρως της πατρική κατοικία του. Σεβάστηκε κάθε πτυχή της ιστορίας του κτιρίου, και κατάφερε να διασώσει ένα μεγάλο αριθμό κειμιλίων που βρέθηκαν μέσα στο σπίτι. Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι οι τζαμόπορτες του «θερινού σαλονιού» όπως μου το παρουσίασε η Αθηνά, διατηρούν ακόμη τα σπασμένα από οβίδες τζάμια τους!

Η ζωή στην Αθήνα

Ξεκινώντας τη συζήτηση μου μιλάει για τα δημιουργικά χρόνια στην Αθήνα. Εργάστηκε ως interior design, αλλά και stylist σε γνωστά περιοδικά. «Τα δημιουργικά μου χρόνια στην Αθήνα ήταν πάρα πολύ έντονα! Η καθημερινότητα μου ήταν πολύ καλά οργανωμένη και σωστά μοιρασμένη μεταξύ της δουλειάς μου σαν interior design και stylist σε περιοδικά διακόσμησης όπως Elle Deco, Γυναίκα Maison, Madame Figaro κ.α.  αλλά και της οικογενείας σαν σύζυγος και μητέρα με πολύ έντονη κοινωνική ζωή. Πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας ήταν και τα ταξίδια με τον Γιώργο και τον γιό μας Ξενοφώντα.  Ερχόμενη στο Ζαγόρι, στο χωρίο των περίπου 30 μονίμων κατοίκων, συνεχίζει την έντονη καθημερινότητα καθώς απαιτήθηκαν 4 χρόνια για να ετοιμαστεί ο ξενώνας. «Η μετατροπή του οικογενειακού σπιτιού σε ξενώνα ήταν ιδιαιτέρως απαιτητική και οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.»  όπως σημειώνει αισθάνεται πολύ τυχερή καθώς αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία και βρήκε μεγάλη στήριξη στην προσπάθεια της. «Ήμουν τυχερή γιατί συνάντησα ανθρώπους στο χωριό των 20-25 κατοίκων που με βοήθησαν πολύ εκείνο το διάστημα που ήμουν μόνη μου. Επίσης μεγάλη στήριξη ήταν και το ιντερνέτ που μόλις είχε εγκατασταθεί στην περιοχή μας και έτσι δεν αποκόπηκε η επικοινωνία μου με την οικογένεια μου, τους φίλους μου αλλά ιδιαίτερα  με τον υιό μου τον Ξενοφώντα που ήταν τότε στο εξωτερικό για σπουδές.»

Δεν έμεινε τίποτα ανεκμετάλλευτο

Παράλληλα όμως η Αθηνά διαπιστώνει κάτι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανακαίνιση του σπιτιού. Καθώς το σπίτι μέχρι και πριν τη λειτουργία του ήταν σε πλήρη λειτουργία είχε προλάβει και η ίδια να το βιώσει. Είχε καταφέρει να μπει στην ιστορία του σπιτιού και να συνδέσει κάθε γωνιά του με ένα γεγονός. «Φρόντισα με μεγάλη προσοχή όλα τα αντικείμενα που βρήκα μέσα, να τα συντηρήσω, να τα αποθηκεύσω και να τα μετατρέψω σε σημαντικά στοιχεία του ξενώνα. Δεν έμεινε τίποτα ανεκμετάλλευτο. Από τις παλιές πόρτες και τα  υλικά των δαπέδων, τα έπιπλα ,τα μικροαντικείμενα και τα οικογενειακά κειμήλια.


Ο ξενώνας σε λειτουργία

Με την πρώτη επαφή με το χώρο εύκολα θα καταλάβει κάποιος ότι η φιλοξενία εδώ είναι πιο κοντά σε σπίτι, χωρίς βέβαια αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την επαγγελματικότητα και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι φιλοξενούμενοι. «Με το που ξεκίνησε η λειτουργία του ξενώνα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε άλλου είδους επικοινωνία με τον κόσμο παρά μόνο αυτή μου ζούσαμε όλα τα προηγούμενα χρονιά στο σπίτι  μας. Να τους υποδεχόμαστε και να τους περιποιόμαστε ….σαν στο σπίτι μας. Γενικά συνυπάρχουμε και επικοινωνούμε σαν να είναι φίλοι μας από παλιά. Η ιστορία του σπιτιού με τις πολεμίστρες, τις εξόδους διαφυγής , το κρυφό δωμάτιο είναι σίγουρα από τις πιο ενδιαφέρουσες περιηγήσεις  για τους επισκέπτες μας, που για άλλους είναι έκπληξη (δεν γνώριζαν πριν έρθουν) και για τους περισσότερους αφορμή για μεγάλες συζητήσεις δίπλα από το τζάκι στο χειμερινό σαλόνι.

Το πρωινό, ένα project από μόνο του!

Η κουζίνα, τείνει να γίνει το αγαπημένο μου σημείο σε αυτό τον ξενώνα. Θα ήθελα πολύ να έχω τη δυνατότητα να ζω μέσα σε μία τέτοια, καθώς κάθε τι είναι προσεκτικά επιλεγμένο ενώ ένα μεγάλο τραπέζι, είναι ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει πρωινές κουβέντες με τη συνοδεία των πεντανόστιμων γλυκών και αλμυρών γεύσεων που ετοιμάζει η Αθηνά. «Άφησα τις οικοδομές και τα υλικά της οικοδομής και μπήκα στην κουζίνα  με τα υλικά μαγειρικής. Όταν έφτασε η ώρα την επιλογής του πρωινού, κατάλαβα ότι πρέπει να μελετήσω, να ρωτήσω, να πειραματιστώ, να δοκιμάσω  και να επιλέξω το τι θα προσφέρω στο πρωινό του ξενώνα.  Η επιλογή των τοπικών προϊόντων σαν  απαραίτητη προϋπόθεση με οδήγησε να προσφέρω ένα πρωινό διαφορετικό από τα συνηθισμένα γιατί είναι ένα πάντρεμα των τοπικών συνταγών αλλά και των δικών μου βιωμάτων. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε πολύ θετικά σχόλια  ειδικά για τις μαρμελάδες  που φτιάχνω από καρπούς που μαζεύω από τα δέντρα και τους θάμνους της περιοχής μας.

 Κάθε φορά που φεύγω από το Ζαγόρι, αρχίζω να σκέφτομαι μία ακόμη αφορμή για να επιστρέψω. Και επειδή πάντα έχω ένα φόβο, εάν θα τα βρω όλα όπως τα άφησα, ο ξενώνας Άπειρός Χώρα αλλά και η φιλοξενία της Αθηνάς και του Γιώργου, παραμένουν το ίδιο συναρπαστικά.

Άπειρος Χώρα, Κάτω Πεδινά, Ζαγόρι

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση