The Grill: Το απόλυτο Νεοϋορκέζικο εστιατόριο

Είναι το μαγικό εκείνο μέρος που ο χρόνος σταματά, τα προβλήματα λύνονται και είσαι μερος της απόλυτης μαγείας και του σκηνικού της μητρόπολης της Αμερικής. Είναι ένα σχεδόν σουρεαλιστικό εστιατόριο, βγαλμένο από ταινία του Κιούμπρικ με ακραία πολυτέλεια ή σαν σκηνικό από έργο του Μπροντγουέι. Είναι το εστιατόριο που καθε πρωτεύουσα που σέβεται τον εαυτό της θα έπρεπε να έχει.

Βρίσκεται στο Seagram building και για δεκαετίες λεγόταν Four Seasons. Έχοντας πέσει σε παρακμή, το ανέλαβε ο Μάριο Καρμπόνε και ανανεώνοντας το, δημιούργησε ένα από τα πιο συναρπαστικά εστιατόρια στη Νέα Υόρκη. Διατήρησε το εσωτερικό ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί στη δεκαετία του 50, επαναφέροντας τη λάμψη και το γκλάμουρ στον απόλυτο βαθμό. Και δεν εννοώ τα χαλιά , τα φώτα ή τις στολές σχεδιασμένες από τον Τομ Φορντ. Η έρευνα προχώρησε σε βάθος: οτιδήποτε μυθικό, πολυτέλες , ισχυρό και σέξυ γύρω από την εστιατορική σκηνη της Νέας Υόρκης το έλαβαν υπόψη τους και οι αναφορές βρίσκονται παντού, από τα κοκτέιλς μέχρι τη γκαρνταρόμπα. Μπορείς σχεδόν να φανταστείς τον Αντυ Γουώρχολ να βγάζει αμέτρητες πολαρόιντς με τους power players που κατακλύζουν την αίθουσα. Μπορείς σχεδόν να μυρίσεις τη δύναμη και το χρήμα.

Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ενώ το φαγητό δεν είναι γαστρονομικό ή δημιουργικό είναι πραγματικά υπέροχο. Όχι μόνο για τα πολυτελή υλικά αλλά και για την εξαιρετική εκτέλεση. Τα περισσότερα πιάτα έχουν πολύωρη προετοιμασία και τεχνικές που κυριαρχούσαν 50 χρόνια πριν με υπέρμαχο την Julia Child. Και ακριβώς επειδή κανείς δεν έχει πια το χρόνο να τα κάνει όλα αυτά, το να τα ζείς σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Δεν νοσταλγώ καθόλου το παρελθόν αλλά το The Grill είναι ακριβώς το μέρος για να σπάσεις τους κανόνες, είναι το μέρος για εξαιρέσεις.

Δεν θα μιλήσω για το μοσχάρι που έρχεται με το τρόλεϋ και περιλαμβάνει ολόκληρη ιεροτελεστία αλλά θα σταθώ στο υπέροχο κέικ με καβούρι και τις χρυσαφένιες πατάτες, την υπέροχη σούπα βισυσουαζ με το χαβιάρι και τον συγκλονιστικό αστακό a la Newburg που δεν έχει καν τιμή στο μενού.  Συγκλονιστική και η πάπια με το μέλι και τη μουστάρδα με πυκνή γεύση και γεμάτη αρώματα. Τη συνόδεψα με άγριο ρύζι με μπαχαρικά που ήταν πραγματικά τα Χριστούγεννα σ’ένα πιάτο.

Θα κλείσω με αναφορές σε 1 κύριο και 2 γλυκά. Ο φασιανός Claiborne με σως Μαδέρα που σερβίρεται με λαχανικά a la cocotte που έχουν σιγομαγειρευτρεί με τρούφες έιναι πραγματικά ένα πιάτο θα επιβράβευε ο Λούκουλος. Το Lemon Chiffon cake θα μπορούσε να το έχει φτιάξει μια Stepford wife και ήταν τόσο μεγάλο κομμάτι που δεν μπορεσα να το τελειώσω αλλά με περιμένε μέσα στο κουτί του για να το πάρω μαζί μου φεύγοντας. Όσο για τα μηλά μελμπά με μπράντυ και την αυθεντική φρεσκοχτυπημένη σαντιγύ που παίρνει φωτιά πριν σερβιριστεί είναι το καλύτερο θεατρικό που έχω δει σε εστιατόριο.

To The Grill-και συγχωρήστε την ιεροσυλία- είναι φτιαγμένο από το υλικό που γίνονται τα όνειρα. Όποιος αντέχει οικονομικά να το ζήσει αξίζει έστω και για μια φορά. Αλλιώς θα μπορούμε παντα να ονειρευόμαστε στο σινεμά τρώγοντας ποπ κορν και χαμογελώντας πλατιά. 

Βαθμός : 9/10