Opso:Καινούριες ιδέες και επαναλαμβανόμενα λάθη

Στεγάζεται σε έναν λιτό, σχεδόν μοναστηριακής απλότητας χώρο  με σκανδιναβική αισθητική, πράγμα που αποτελεί μια πολύ ευχάριστη αλλαγή σε σχέση με το τυπικό στυλ της παραδοσιακής ελληνικής ταβέρνας, ένα δείγμα της οποίας μπορείτε να βρείτε ακριβώς απέναντι, στο τοπικό παράρτημα του The Real Greek.

Όμως η νεωτεριστική πρόταση του Opso δεν περιορίζεται στο μοντέρνο look του χώρου: οι εξαιρετικά ταλαντούχοι έλληνες chefs Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και Νίκος Ρούσσος – το δίδυμο που κρύβεται πίσω από το διάστερο εστιατόριο Funky Gourmet στην Αθήνα- που κάνουν την επιμέλεια,  κατάφεραν να στήσουν ένα πρωτότυπο και έξυπνο μενού που ταιριάζει απόλυτα σε ένα μοντέρνο εστιατόριο εμπνευσμένο από την Ελλάδα.

Ο κατάλογος από μόνος του υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη και ταυτόχρονα μου κίνησε την περιέργεια. Ήθελα να δοκιμάσω σχεδόν τα πάντα. Άλλωστε, το concept του Opso στηρίζεται στο λεγόμενο “social food” δηλαδή τα πιάτα που μοιράζονται οι συνδαιτυμόνες μεταξύ τους, όπως μας εξήγησε αναλυτικότατα και μεγάλη υπερηφάνεια ο σερβιτόρος μας, για να αναιρέσει τον εαυτό του λίγα λεπτά αργότερα, όταν προσπάθησε να μας αποτρέψει από το να παραγγείλουμε κάτι περισσότερο από τέσσερα πιάτα και δυο ψωμιά.

Ξεκινήσαμε με «ψωμί κι ελιές», ένα φρυγανισμένο ζυμωτό ψωμί που συνοδευόταν από καπνιστές ελιές Καλαμάτας και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης με κρέμα από κατσικίσιο γάλα και θαλασσινό αλάτι, εξαιρετικό στην παρουσίαση αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Συνεχίσαμε με σπανακόπιτα που αν και είχε εξαιρετικό χωριάτικο φύλλο ήταν άγευστη και κρύα.  

Από τα «to share» πιάτα,  η σφυρίδα tartare ήταν μια έξυπνη ιδέα που τα κομμάτια του ωμού ψαριού «ψήνονται» μεσα σε ψιλοκομμένη χωριάτικη σαλάτα , ένα πιάτο που μου άρεσε πολύ παρόλο που η συνοδός μου δυσανασχέτησε με την προσθήκη του ψαριού σε ένα τόσο iconic ελληνικό πιάτο.  Αναμφίβολα πάντως, το πιάτο που κέρδισε τις εντυπώσεις όλων ήταν το burger ψαριού: δυο ψωμάκια brioche βαμμένα μαύρα με μελάνι σουπιάς, ένα κομμάτι ζουμερό ψάρι πάνω σε μια στρώση από μαρμελάδα ντομάτας, μαγιονέζα από μελάνι σουπιάς και τηγανητές πατάτες. Μπορεί να αδικείται στις φωτογραφίες στο Instagram, όμως ήταν ένα εξαιρετικό πιάτο, ίσως το καλύτερο gourmet fish burger που έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Τα σαλιγκάρια με πατάτες τηγανητές "μια ελληνική εκδοχή του βρετανικού κλασσικού πιάτου" ήταν τόσο αλμυρά που δεν τρώγονταν παρόλο που τα σαλιγκάρια μόνα τους ήταν νόστιμα. Τα μοσχαρίσια μάγουλα φρικασέ έλειωναν στο στόμα με την σάλτσα τους να είναι σωστά δεμένη και αρωματική, και με όση οξύτητα χρειαζόταν για να εξισορροπεί την πλούσια γεύση του κρέατος. Τέλος, το αρνίσιο κότσι σιγομαγειρεμένο μαζί με το κόκκαλο του με κριθαράκι, μαρμελάδα ντομάτας και lemongrass ήρθε στεγνό και παραψημένο και με το κατά τα άλλα εξαιρετικό κριθαράκι καλυμμένο από εντελώς περιττές στρώσεις τυριού που υπερκάλυπταν κάθε άλλη γεύση.

Από τον κατάλογο των γλυκών,  οι λουκουμάδες με παγωτό καϊμάκι, θυμαρίσιο μέλι και καρύδια ήταν νόστιμοι αλλά τεχνικά μέτριοι ενώ το κέικ σοκολάτας με παγωτό βανίλια και γλυκό κουταλιού βύσσινο ήταν ένα γευστικό αποδομημένο χάος. Αυτό που έμεινε στο τέλος ήταν η πικρή γεύση για τον τσουχτερό λογαριασμό. 

Η λίστα των κρασιών περιλαμβάνει κυρίως ελληνικές ετικέτες που δεν γνωρίζω, όμως το γλυκό κρασί που δοκίμασα, ένα Ωμέγα του Κτήματος Άλφα, ήταν πολύ ευχάριστο, ενώ αξίζει ιδιαίτερη μνεία στον  mixologist για την ευφάνταστη λίστα των cocktails.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια επίσης είναι πως το Opso ανοίγει από τις 8 το πρωί και έτσι είναι το μόνο μαγαζί στο Λονδίνο που προσφέρει ελληνικό πρωινό και brunch.

Δυστυχώς βέβαια, δεν κύλησαν όλα ομαλά και ευχάριστα μια που η παράδοση του κακού ελληνικού service χτύπησε και εδώ. Φτάνοντας στο εστιατόριο έξι λεπτά νωρίτερα από την ώρα της κράτησης μας -που ήταν στις 6- ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα σερβιτόρο οποίος αφού μας έκανε αυστηρή παρατήρηση για το ότι φτάσαμε νωρίς, μας άφησε τελικά να περάσουμε στην αίθουσα με μεγάλη απροθυμία για να μας οδηγήσει σε ένα τραπέζι δίπλα στην τουαλέτα παρόλο που το μαγαζί ήταν εντελώς άδειο. Το υπόλοιπο προσωπικό ήταν ευγενικό αλλά όχι πάρα πολύ σίγουρο για τον ρόλο του, ο μετρ ήταν εξαφανισμένος, και οι σερβιτόροι κατά διαστήματα έπιαναν κουβεντούλα μεταξύ τους πίνοντας καφέ.

Γενικά, το εστιατόριο έχει προοπτικές επιτυχίας αλλά για να συμβεί αυτό δεν αρκεί απλά και μόνο η παρουσία δυο ταλαντούχων chefs με δημιουργικές και πρωτότυπες ιδέες. Το Opso πρέπει να χτίσει μια γερή ομάδα που θα προσδώσει στον χώρο την ψυχή και την ενέργεια που χρειάζεται πραγματικά.

ΒΑΘΜΟΣ: 7 / 10

Μετάφραση από τα αγγλικά Εύη Φέτση