Histoires-Mathieu Pacaud: Ιστορίες από το Παρίσι

02 Νοεμβρίου 2016
Πάνος Σταθόπουλος
Ανατρέποντας τα κλισέ ο Mathieu Pacaud είναι ο άξιος γιος ενός σημαντικού πατέρα.
  • HISTOIRES-MATHIEU PACAUD: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ | Globe-Eater

Έχοντας μεγαλώσει μέσα στο L’ Ambroisie το ναό της υπέρτατης Γαλλικής κουζίνας του πατέρα του, του τριάστερου Bernard Pacaud- του απόλυτου σεφ των σεφ- ήταν λογικό ο μικρός Mathieu να επηρεαστεί και να θέλει να γίνει σεφ. Σήμερα έχοντας 3 δικά του εστιατόρια και συν-διευθυνοντας με τον πατέρα του το L’ Ambroisie αποδεικνύει την αξία του και το ταλέντο του.


Το Histoires που επισκέφτηκα πρόσφατα βρίσκεται κρυμμένο πίσω από μια μυστική πόρτα μέσα στο εστιατόριο Hexagone του ίδιου. Είναι το προσωπικό του στοίχημα ένας πολύ Ιδιαίτερος χώρος σαν θεατρικό σκηνικό που αντικατοπτρίζει το απωθημένο του να γίνει μουσικός.

Αντί γι’αυτό δημιουργεί αρμονικούς συνδυασμούς στα πιάτα που παρουσιάζει. Για να τελειώνω μια και έξω με την κριτική του φαγητού θα πω ότι όλα ήταν από πολύ καλά μέχρι συγκλονιστικά: δεν δοκίμασα τίποτα που να μην ήταν νόστιμο, με εξαιρετικά υλικά, άψογη παρουσίαση και ευφάνταστο. Και θα έπρεπε μια και η μέση τιμή του κάθε πιάτου είναι στα 150 με 190 ευρώ. Τα amuse bouche- οκτώ τον αριθμό- ήταν μικρά αριστουργήματα. Από ένα μίνι μιλφέιγ με χτενια μέχρι ένα σαντουιτς με φουα γκρά ήταν όλα case studies για υποψήφιους σεφ.

Θα σταθώ σε δύο πιάτα που θεωρώ κορυφαία: τις καραβίδες και τον μπλε αστακό. Οι καραβίδες είναι περασμένες απο τον ατμό,στήρίζονται σε ένα ζελέ μπουγιαμπέσας και φοράνε σαν κορώνα στο κεφάλι αφθονο χαβιάρι. Μια βισυζουάζ αρωματισμένη με μάραθο δένει θεϊκά όλο το πιάτο καιτο εκτοξευει σε κορυφαια γαστρονομικα ύψη.  Όσο για το πιάτο με το μπλε αστακό η έκπληξη είναι ότι συνδυάζεται με κάστανα και καραμελωμένη κολοκύθα και είναι καπνισμένος με λουίζα, αναπάντεχοι συνδυασμοί που το κάνουν αξέχαστο.

Και τώρα “awkward moment coming” ή με άλλα λόγια πως το εξαιρετικό φαγητό δεν είναι αρκετό για να σώσει μια κατάσταση. Η σειρά με τα προβλήματα που ακολουθεί αφαιρεί βαθμούς αλλά η ουσία παραμένει ότι το φαγητό εδώ είναι εμπειρία.

Ο χώρος αν και ωραία διακοσμημενος είναι κλειστοφοβικός και μοιάζει με μαυσωλείο. Το σέρβις ήταν εξαιρετικό αλλά πίσω από το λεπτό τοίχο ακούγαμε όλο το βράδυ τους σερβιτόρους να μαλώνουν. Η μουσική ήταν ασχετη και περιελάμβανε απο χιπ  χοπ μεχρι Σινάτρα και κλασσική. Η λίστα κρασιών είναι δυσανάλογη με την ποιότητα του φαγητού και ο σομελιέ οταν δεν είχε το Margaux που παράγγειλα έφερε απο μόνος του ένα ακριβότερο Haut Brion για να το αντικαταστήσει χωρις να με ρωτησει. Τέλος για γλυκό έχεις την επιλογη να παρεις ή 4 ή 7 μαζί και κανένα δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με το φαγητό. Και στη υποδοχή δεν μπορουσαν να βρουν το όνομα μου αν και ήμασταν μόνο 11 ατομα εκεινο το βράδυ σε 4 τραπέζια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όποιος ψάχνει βρίσκει τρόπο να επισημάνει λάθη και να μιζεριάσει. Αλλά τελικά αυτό που μένει έιναι το αποτέλεσμα στο πιάτο. Και στο Histoires το αποτέλεσμα είναι άψογο.

Βαθμός: 8,5/10


Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση