Claude Bosi at Bibendum: Μια καινούρια αρχή στο South Kensington

Η αναμονή για το καινούριο εγχείρημα του Claude Bosi ήταν έντονη στους γαστρονομικούς κύκλους του Λονδίνου. Και η ανακοίνωση ότι θα αναλάβει τα δύο εστιατόρια στο περίφημο Bibendum, το παλιό κτίριο της Μισελέν κέρδισε τις εντυπώσεις και γέννησε ερωτήματα; Θα φτιάξει το πρώτο τριάστερο εστιατόριο μέσα σε κτίριο της Μισελέν; Θα συνεχίσει με τα κλασσικά πιάτα του Hibiscus; Και τι θα γίνει με το χαλαρό all day restaurant στο ισόγειο;

Τα ερωτήματα απαντήθηκαν αυτή την εβδομάδα με τα εγκαίνια του επίσημου εστιατορίου στον πρώτο όροφο. Όπως δήλωσε ο σεφ θα απλοποιήσει το φαγητό κρατώντας το πάντα σε υψηλό επίπεδο και θα ασχοληθεί με το κάζουαλ εστιατόριο του ισογείου αργότερα. Αυτό που κατάφερε προς το παρόν, όπως διαπίστωσα στην επίσκεψή μου είναι το μενού να είναι αναποφάσιστο και το φαγητό όπως και το προσωπικό να μην ξέρει προς ποιά κατεύθυνση να κινηθεί.

Για να γίνω πιο σαφής, τα amuse bouche θα ταίριαζαν σε διάστερο εστιατόριο και μερικά πιάτα από το μενού θα τα έβρισκα περισσότερο κατάλληλα για ένα μπιστρό. Αν και με ξένισε στην αρχή του δείπνου η εμφάνιση μιας σφαιροποιημένης ελιάς-πιστή αντιγραφή από τον Φεράν Αντριά- το αυγό με τα καρυκεύματα και τα αρώματα της ανατολής που ακολούθησε με ενθουσίασε με τη φινέτσα του. Πολύ καλό το καβούρι από τα πρώτα αν και βαρετή επιλογή για ένα δημιουργικό σεφ. Αντίθετα απογοητευτικά ήταν τα dumplings μέσα σ’ ένα γευστικό ζωμό λαχανικών που αν και ήταν άρτια τεχνικά σαν πιάτο ήταν αδύναμο και ασυντόνιστο. Μια γλώσσα για δύο ήταν άψογα προετοιμασμένη αλλά τόσο πολύ βούτυρο έχουν σταματήσει πια να χρησιμοποιούν ακόμα και παραδοσιακοί Γάλλοι σεφ. Εξαιρετικό το φιλέτο  με μια υπέροχη σος από γλυκάνισο και τέλειες πατάτες σουφλέ αλλά τραγικό ένα πιάτο με έντερο και σουπιές που συνοδευόταν από ένα κέικ «κοκορέτσι» επηρεασμένο από την κουζίνα της μητέρας του. Δεν μπορούσα να το φάω και αν και δεν μου το χρέωσαν άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα που ούτε τα γλυκά δεν μπόρεσαν να την ξεπλύνουν μιας και ήταν αποτυχημένα. Ίσως να μην ταίριαζε η φράουλα με το παλαιωμένο μπαλσάμικο με την επίγευση από εντεράκια αλλά ακόμα και το μιλφέιγ βανίλια και μάνγκο με την έντονη γεύση σχεδόν με εκνεύρισε. Είναι δυνατόν σε Γαλλικό εστιατόριο να τρως μιλφειγ που γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας; Και το μάνγκο είναι κομμένο σε μπαστουνάκια; Ελπίζω αυτά να είναι λάθη της αρχής και να ξεπεραστούν γρήγορα.

Ακόμα και το προσωπικό δεν ξέρει πως να φερθεί, με μερικούς να είναι χαλαροί αλλά άλλοι να κάνουν τελετουργικές κινήσεις. Οι  ικανότητες του σεφ είναι γνωστές και ελπίζω τα πράγματα να αλλάξουν σύντομα γιατί έτσι όπως είναι τώρα το μόνο ενδιαφέρον είναι το κτίριο και οι κήποι και τα σπίτια του Kensington που βλέπεις έξω από τα εντυπωσιακά παράθυρα.

ΒΑΘΜΟΣ: 7 / 10