Εγώ θα σταθώ σε μια μόνο, αλλά σημαντική, πτυχή στην ιστορία αυτή. Τον ρόλο του σεφ. Πέρα από το να μαγειρεύει και να διοικεί την κουζίνα του, πρέπει να αναζητά την σωστή πρώτη ύλη. Το να σηκώνει το τηλέφωνο και να παραγγέλνει τα πάντα από ένα-δυο προμηθευτές νομίζω ότι μας τέλειωσε ή πρέπει να μας τελειώσει ως πρακτική. Ένας καλός σεφ οφείλει να αναζητά, να ανακαλύπτει, να προτείνει στο κοινό του καλά υλικά, σωστά τιμολογημένα. Ειδικά σε εποχές δύσκολες οικονομικά, πρέπει με το ταλέντο του να δίνει προστιθέμενη αξία σε «ταπεινά» υλικά.
Πολλοί δυστυχώς για να κόψουν κόστος καταφεύγουν σε ένα φτηνότερο σολομό, ένα χειρότερο φιλέτο κλπ. Η ουσία δεν είναι να παίρνεις ακριβά υλικά δεύτερης ποιότητας, αλλά τα καλύτερα από τα πιο άσημα και «ταπεινά» προϊόντα. Η Ελλάδα είναι γεμάτη τέτοια προϊόντα άλλωστε, που ξεχειλίζουν γεύση και κοστίζουν κλάσμα της τιμής των προβεβλημένων deli. Η μαγκιά ενός σεφ λοιπόν είναι να τα αναζητήσει, να τα ανακαλύψει και να δημιουργήσει πιάτα υψηλού επιπέδου με αυτά. Και τότε θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα προς την καλύτερη σχέση ποιότητας και τιμής.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Ετσι ακριβώς!
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο.
Επίσης θα πρέπει να μπούν στη λογική να παραγγέλνουν υλικά που είναι της εποχής!
Γιατί π.χ. να παραγγέλνουν ντομάτες μες τον χειμώνα που και ακριβότερες τότε αλλά είναι και άνοστες;
Γιατί τα μενού να είναι ίδια χειμώνα καλοκαίρι;