Η γαστρονομική άνοιξη των ξενοδοχείων

Ο Θοδωρής Παπανικολάου, μετά την εντυπωσιακή του πορεία στην Σελήνη της Σαντορίνης (δύο αστέρια με βέλος στα πρώτα FNL Best Restaurant Awards by Volvo) αναλαμβάνει το Athens Was και προτείνει το Senses. Ο Απόστολος Τραστέλης συνεργάζεται με το Kinsterna, έξω από την Μονεμβασιά (όπου γινόταν ήδη εξαιρετική δουλειά) αλλά και το Eagles Palace (στη φωτό ένα από τα εστιατόρια του ξενοδοχείου που θα υπογράφει ο Τραστέλης) στη Χαλκιδική και έπεται συνέχεια. Στο Sani η παρέλαση των σεφ συνεχίζεται, με πιο πρόσφατη εξέλιξη τον Έκτορα Μποτρίνι στο νέο Dunes. Η Χαλκιδική αναδεικνύεται έτσι σε κορυφαίο γαστρονομικό προορισμό αν σκεφτούμε και το εξαιρετικό Danai ή το Ekies All Senses. Γιάννης Μπαξεβάνης, Γκίκας Ξενάκης και Λευτέρης Λαζάρου υπογράφουν ένα σωρό επιμέλειες ανά την Ελλάδα. Τα ξενοδοχειακά εστιατόρια στην Σαντορίνη και την Μύκονο σημειώνουν πολύ υψηλές επιδόσεις και δημιουργούν μια σκηνή που συχνά γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και από αυτή της Αθήνας. Ο Σωτήρης Ευαγγέλου ανέλαβε το Macedonia Palace και φέρνει την άνοιξη και στα ξενοδοχειακά εστιατόρια της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα τα εστιατόρια των μεγάλων ξενοδοχείων σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς της χώρας αναβαθμίζονται διαρκώς.

Τι θέλω να πω; Ότι τα ελληνικά ξενοδοχεία ρίχνουν όλο και μεγαλύτερο βάρος στη γαστρονομία. Όχι μόνο κινητοποιώντας τους σημαντικότερους σεφ και εστιάτορες της χώρας, αλλά και με κινήσεις πιο βαθιές, πιο ουσιαστικές ίσως. Πολλά μπαίνουν στη διαδικασία παραγωγής των δικών τους προϊόντων. Πρόχειρα σκέφτομαι τη φάρμα Agreco της Grecotel, τη φάρμα του Ποσειδωνίου, τα εντυπωσιακά περιβόλια (και αμπελώνες και ελαιώνες) του Kinsterna, τη φάρμα του The Margi στην Αθήνα και είμαι βέβαιος ότι ξεχνάω και κάποια. Δείχνουν έτσι, ως κλάδος, να συνειδητοποιούν την σημασία της γαστρονομίας στην προσέλκυση τουρισμού υψηλού επιπέδου. Βέβαια υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει ακόμη, είναι όμως σαφές ότι η τάση υπάρχει και ο δρόμος για διαρκείς εξελίξεις από εδώ και πέρα έχει ανοίξει πλέον.

Δεν αρκεί όμως αυτό. Η εξέλιξη για μια ακόμη φορά, στην χώρα μας, ξεκινά από την κορυφή της πυραμίδας και απλώνεται σιγά-σιγά προς τα κάτω. Ναι, στους σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς υπάρχουν καλά εστιατόρια και ταβέρνες και έξω από τα ξενοδοχεία. Όμως δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη έναν σημαντικό, όσο και στοιχειώδη στόχο: να σερβίρεται έστω αξιοπρεπές φαγητό, αντίστοιχης ποιότητας με την τιμή του στα περισσότερα μαγαζιά ενός τόπου. Να μπορεί δηλαδή ένας επισκέπτης να φάει τίμια χωρίς να χρειάζεται ειδικές οδηγίες! Και βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο ολόκληρα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας έχουν ελάχιστες ποιοτικές προτάσεις φαγητού (βλ. Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Ήπειρος, Στερεά, Ανατολική Μακεδονία κλπ) όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό και τη γαστρονομία –με οποιονδήποτε τρόπο- θα είμαστε πολύ μακριά από το να πετύχουμε τον στόχο μας.