Ας το παραδεχτούμε η Αθήνα δεν έχει καμιά ιδιαίτερη γευστική παράδοση. Η απουσία κλασικών εστιατορίων το υποδηλώνει, όπως και η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα που εκπροσωπείται ελάχιστα και συνήθως σε χαμηλό επίπεδο. Και από συνταγές της πόλης; Ας καγχάσω …μόνο η «αθηναϊκή» μου έρχεται στο μυαλό που λέγεται ότι δημιουργήθηκε στην «Αθηναϊκή Λέσχη». Ακόμη και η γαστρονομική κουλτούρα και παιδεία των Αθηναίων διαμορφώνεται σταδιακά μόλις τα τελευταία χρόνια.
Γιατί όμως υποστηρίζω πως το γεγονός αυτό είναι –και- καλό;
Είναι απλό. Επειδή ευνοεί την ποικιλομορφία και την μητροπολιτική αίσθηση που αρχίζει να έχει η πόλη σε ότι αφορά στη γαστρονομία της. Η απουσία παράδοσης λειτούργησε κατά κάποιον τρόπο ως λευκός καμβάς πάνω στον οποίο κάθε επιχειρηματίας και σεφ ένιωσε ελεύθερος να καταθέσει τη δική του πρόταση. Και αυτό πλέον συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα της εστίασης: από τα γαστρονομικά εστιατόρια μέχρι τα –περίπου- street food spots και τα μικρά, σχεδόν μονοθεματικά εστιατόρια που όλο και περισσότερο αρχίζουν να ξεμυτίζουν. Απελευθερωμένοι από την «δουλεία» της παράδοσης δημιουργούμε μια γαστρονομική μητρόπολη που παρουσιάζει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον τόσο για εμάς τους κατοίκους της, όσο και για τους επισκέπτες της.
Σκεφτείτε το λίγο. Το έχω γράψει ξανά. Η Αθήνα θυμίζει –τηρουμένων των αναλογιών φυσικά- Λονδίνο και Νέα Υόρκη, πόλεις που στερούνται επίσης γαστρονομικής παράδοσης. Και από την άλλη καμία σχέση δεν έχει με πόλεις της Ιταλίας, της Γαλλίας ή της Ισπανίας από τις οποίες μπορεί να υστερεί θεαματικά σε παράδοση και τοπικές σπεσιαλιτέ αλλά υπερτερεί σε ποικιλία, ευελιξία, ανταπόκριση σε διεθνείς τάσεις κλπ.
Για αυτό σας λέω ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση