Η πρόσκληση ήρθε από τον Χρήστο Λάπα της Cretan Food News και το δίκτυο των οινοπαραγωγών της Κρήτης. Βρέθηκα για δυο μέρες στο Ηράκλειο με αφορμή την πολύ πετυχημένη έκθεση Οινοτικά (φωτό) όπου συμμετείχαν 27 οινοπαραγωγοί από το Ηράκλειο και τα Χανιά. Στο πλαίσιο αυτής είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα μικρό «σεμινάριο», για την θέση του κρασιού στο εστιατόριο και την αρμονία κρασιού & φαγητού, μαζί με τον σομελιέ Νικόλα Γιαννόπουλο, τον Λευτέρη Λαζάρου και τον Τάσο Παπαδάκη σεφ στο St. Nicolas bay. Στο πλαίσιο αυτού 4 σεφ παρουσίασαν από ένα πολύ ενδιαφέρον πιάτο που «παντρέψαμε» με διαφορετικά κρητικά κρασιά.
Όμως το σημαντικότερο ήταν ότι μου δόθηκε ευκαιρία να μιλήσω με νέους ανθρώπους, παθιασμένους με το κρασί τους και τον τόπο τους. Οινοπαραγωγούς που μιλάνε με το «εμείς» και όχι με το εγώ και αυτό δεν είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στην ελληνική πραγματικότητα! Από την άλλη όμως έχουν καταφέρει να περάσουν το κρητικό κρασί από την ανυποληψία των περασμένων δεκαετιών στην σημερινή δυναμική πραγματικότητα. Και αυτό το έχουν καταφέρει χάρη και στην επικοινωνιακή αλλά και ουσιαστική συμπόρευσή τους, αλλά κυρίως χάρη στα ίδια τα κρασιά τους που γίνονται κάθε χρόνο και πιο ενδιαφέροντα!
Όταν ξεκινούσα την επαγγελματική μου ενασχόληση με το κρασί, εκεί στις αρχές των ‘90ς, υπήρξα φανατικός πολέμιος των κρητικών κρασιών… και όχι αδίκως πιστεύω. Τα τελευταία χρόνια όμως η Κρήτη έχει υπάρξει ίσως η δυναμικότερα αναπτυσσόμενη οινοπαραγωγική ζώνη της χώρας και σίγουρα εκείνη που έχει καταγράψει την μεγαλύτερη ποιοτική αναβάθμιση. Και μπορεί παραγωγοί όπως ο Μανουσάκης, ο Δουλουφάκης, ο Λυραράκης, η Mediterra, ο Πατεριανάκης ή ο Μηλιαράκης να σέρνουν τον χορό, αλλά περιστοιχίζονται από πολλούς ακόμη μικρότερους ή πιο άγνωστους οινοποιούς που μπορούν να εκπλήξουν με τον χαρακτήρα των κρασιών τους και την σχέση ποιότητας και τιμής τους. Και μπορεί ακόμη να υπάρχουν πολλά περιθώρια εξέλιξης και βελτίωσης, δοκιμάζοντας όμως κρασιά όπως η Διαμαντόπετρα (λευκή & κόκκινη) του Διαμαντάκη, το Μοσχάτο Σπίνας του Στραταριδάκη, ο Μοναχικός του Γαβαλά ή και η Συμφωνία του Μαραγκάκη με την απίστευτη σχέση ποιότητας και τιμής είναι σαφές ότι το κρητικό κρασί βρίσκεται σε πάρα πολύ καλό δρόμο! Ίσως μάλιστα να είναι έτοιμο να αναδείξει τον επόμενο σταρ ανάμεσα στις ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού, που κατά την γνώμη μου δεν είναι άλλος από την λευκή ποικιλία Βιδιανό που θεωρώ ότι έχει τεράστιο δυναμικό ακόμη και ας δείχνει ήδη τις αρετές της.
Όμως το διήμερο στο Ηράκλειο είχε και άλλες ενδιαφέρουσες γευστικές εμπειρίες… για αυτές όμως θα μιλήσω σε άλλο κομμάτι.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση