Ξάνθη, σε μια αγκαλιά χωράνε πολλοί.

Προσκεκλημένος από το Επιμελητήριο Ξάνθης και τον πρόεδρό του, κύριο Στέλιο Μωραίτη, είχα πριν λίγες ημέρες την ευκαιρία να κάνω ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα της Θράκης που τόσα πολλά είχα ακούσει, παρόλαυτά δεν είχα καταφέρει μέχρι στιγμής ούτε να περάσω ξυστά. Δεν το είχα καν στο πρόγραμμά μου για να ακριβολογώ. Ξεκίνησα να ετοιμάζω βαλίτσα,για να σας πω την αλήθεια χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Αν είχε τόσα χρόνια δυνατά χαρτιά στα χέρια της,σκέφτηκα,δεν μπορεί να μην το έπαιρνε το αυτί μου. Αφήστε που όποια πόλη συνδέεται με το καρναβάλι, την βάζω αυτόματα στον πάγκο. Άνθρωποι είμαστε,σφάλματα κάνουμε.

Στα πλαίσια λοιπόν του έργου Recultivator,το οποίο εντάσσεται στις χώρες Νοτιοανατολικής Ευρώπης,το επιμελητήριο οργάνωσε μια σειρά εντυπωσιακά καλοστημένων εκδηλώσεων για να παρουσιάσει και να επικοινωνήσει τους "ανεξερεύνητους μύθους της Ξάνθης".

Ανεξερεύνητοι μπορεί, μύθοι όμως σε καμιά περίπτωση. Και αυτό γιατί όσα βλέπουν τα μάτια σου και όσα αγγίζουν τα χέρια σου, δεν φέρουν ίχνος μυθικού στοιχείου. Αποτελούν μια γοητευτική πραγματικότητα που σε υποδέχεται και σε καλωσορίζει.

Κάπου εδώ ακούγεται το χειροκρότημα για την αξιόλογη προσπάθεια του επιμελητηρίου και των ανθρώπων του. Η Ανθή Παναγιώτου και η Σοφία Τσελεπίδου ήταν πανταχού παρούσες φροντίζοντας για όλους και όλα. Η αποκάλυψη βέβαια ήταν ο πρόεδρος του. Ο Στέλιος Μωραίτης είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη πείρα στην αυτοδιοίκηση, χαμογελαστός, καλοφαγάς, τραγουδάει δημοτικά, πίνει, λέει αστεία,μελαγχολεί,αγωνιά για την μεγαλύτερη καψούρα της ζωής του που είναι η Ξάνθη. "Να μεταφέρετε αυτό που συμβαίνει εδώ" μας έλεγε συνέχεια. "Να αλλάξει ο κόσμος άποψη". Ποιό δηλαδή; Πόσο αρμονικά δηλαδή συνυπάρχουν οι Χριστιανοί με τους Μουσουλμάνους. Τρώνε τα ίδια φαγητά, μερακλώνουν με τα ίδια τραγούδια, τα παιδιά τους κάθονται στο ίδιο θρανίο, μεγαλώνουν παρέα, αγαπιούνται. Και χρησιμοποιούν αυτή την ενέργεια δρώντας και όχι αντιδρώντας.

Αν θα καταφέρουν να κάνουν την όμορφη πόλη τους τουριστικό προορισμό για όλο το χρόνο, δεν το ξέρω ούτε εγώ ούτε αυτοί. Με κέρδισαν πολλά κομμάτια της, κάποια άλλα με προβλημάτισαν-οι ασθένειες της επαρχίας βλέπετε που δεν είναι και λίγες. Θα σταθώ στα πρώτα.

Καταρχήν έχει μια παλιά πόλη κούκλα. Διατηρητέα, πεντακάθαρη και περήφανη για το ιστορικό της παρελθόν. Στα must η επίσκεψη-ξενάγηση στο Λαογραφικό της Μουσείο από τον απίθανο ξεναγό που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Παρακάτω και το πατρικό σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι, "στην Ξάνθη τη διατηρητέα και όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από μετανάστες της ενδοχώρας" όπως έγραψε ο ίδιος.

Το πέντε αστέρων Casino Hotel Xanthi που μας φιλοξένησε το ξεχώρισα για τα πανέμορφα λιτά δωμάτιά του και την αεροπλανική θέα στην πόλη που θα σας κάνει να κολλήσετε. Μια άλλη ασφαλής επιλογή είναι το τετράστερο Ελλισώ στον ιστορικό κέντρο που πληρεί όλες τις προυποθέσεις για μια down town άνετη διαμονή και μου δίνει την καλύτερη πάσα για μια σύντομη αναφορά στην εστιατορική σκηνή της πόλης. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου βρίσκεται το Apothiki Wine Bistro,σίγουρα το ομορφότερο και ίσως το καλύτερο εστιατόριο της Ξάνθης με γνώμονα το πως αντιλαμβάνεται ο υποφαινόμενος ένα καλό restaurant. Στα σύν ο καταπληκτικός διάκοσμος,λιτός,με ένα τεράστιο μπαρ και ξύλινα τραπέζια all around να παραπέμπει στον αγαπημένο ιαπωνικό μινιμαλισμό. Η λίστα των κρασιών του σε τιμές σχεδόν κάβας με όλες τις ετικέτες σε ποτήρι και ασφαλώς η πολύ προσεγμένη κουζίνα του με γεύσεις που συνοδεύουν το κρασί και την ευχαρίστησή σας. Στα πλην...δεν έχω κάτι.

 Δυνατή και πολύ σωστά τιμολογημένη λίστα κρασιών θα συναντήσετε και στην ταβέρνα "Παλαιά Πόλις" με ετικέτες όπως το Αυλοτόπι του Τσέλεπου και ο Όβηλος του κτήματος Βιβλία Χώρα. Εδώ το set συμπληρώνεται από κρυστάλινα ποτήρια και καράφες...έτσι για να τρελαίνονται οι wine lovers. Ευτυχώς που υπάρχει και το επισκέψιμο Οινοποιείο Βουρβουκέλη στα Άβδηρα,και όλες οι ταβέρνες έχουν καλό εμφιαλωμένο κρασί και έτσι μπορείτε σχεδόν παντού να αποφύγετε την άχαρη "επιλογή" του χύμα. Κάπου εδώ σταματούν και οι γαστρονομικές εκπλήξεις. Ασφαλώς και έχετε αρκετές επιλογές για φαγητό,με την υποσημείωση πως η Ξάνθη αγαπάει πολύ τα κεμπαπ,τα μπουρέκια,τον παστουρμά,τα μπαχάρια και το τηγάνι. Και στις καλοδιαλεγμένες τρούφες που τους είναι τόσο οικείες για να τις φτιάχνουν μέχρι και οι νοικοκυρές στα σπίτια τους με αυγά,μακαρόνια,σε πίτες και πόσα άλλα.

Στο "Πήλιμα"  (φωτο) δοκιμάσαμε ένα μυθικό γιαουρτλού γίγας που μπορεί να τους ξέφυγε λίγο το αλάτι αλλά θα μείνει αξέχαστο και σε εμάς και στη ζυγαρία. Στην "Ξανθίππη" όλα τα λεφτά ήταν τα τσιπς κολοκυθιού και μια πολίτικη ξυδάτη σαλάτα. Το ουζερί "Πέρασμα" έχει μια παραπάνω αδυναμία στους ντελικάτους ψαρομεζέδες. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα όσα πιάτα σχετίζονται με το τηγάνι. Για hard ψαροφαγία ντουγρού στα Άβδηρα, στην ταβέρνα "Χωριό". Τα αμέσως φρεσκότερα ψάρια βρίσκονται στη θάλασσα. Το "Oxygen" φοράει πιο γκουρμέ κοστούμι και στην "Κληματαριά" θα δοκιμάσετε μαγειρευτά αξιώσεων από τον κύριο Μάριο.

Ξέχασα κάτι; Τα γλυκά. Δεν ζουν εκεί πάνω χωρίς αυτά και θέλουν να πάρουν φυσικά και εμάς στον λαιμό τους. Το σουτζούκ λουκούμ από την "Γλυκιά Γωνια"  , "Το σιρόπι"  του Χακάν, οι καριόκες και τα βραχάκια του Παπαπαρασκευά (φωτό) παίρνουν όσκαρ. Το "Σεράι" και το "Βυζάντιο" είναι δύναμη στα σιροπιαστά και το "Κάτι Άλλο" έχει ωραίες σοκολάτες με ρόδι. Για υποβρύχιο που λιώνει στο στόμα και χαλβά περάστε μια βολτα από τον Τασελαρίδη και θα με θυμηθείτε. Απίθανο χαρμάνι ελληνικού καφέ θα βρείτε στον θρυλικό "Νεστορίδη".

Χιλιάδες θερμίδες. Και εδώ σας έχω τη λύση. Η Riverland διοργανώνει στον μαγικό ποταμό Νέστο κατάβαση με κανό η καγιάκ ή για τους λιγότερο τολμηρούς περπάτημα ριζα ριζα όπως λένε οι ντόπιοι, κατά μήκος του.

Επέστρεψα στην Αθήνα κάνοντας μια καινούργια φίλη. Την λένε Ξάνθη και ήδη μου λείπει.

* Φωτογραφίες Αφροδίτη Καλομάρη