Σπιναλόγκα, Η ζωή συνεχίζεται…

07 Σεπτεμβρίου 2016
Δημήτρης Σταθόπουλος
Πριν από 10 περίπου χρόνια, βρέθηκα στην Πλάκα. Στο χωριό του Λασιθίου, που βρίσκεται δίπλα στην Ελούντα, και ακριβώς απέναντι από τη Σπιναλόγκα.
  • ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ, Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… | Προορισμοί

Ο άστατος καιρός εκείνης της ημέρας, δεν μας επέτρεψε να επισκεφθούμε το νησί. Μερικά χρόνια αργότερα έβλεπα ανελλιπώς το σχετικό σήριαλ στο Mega. Mε αφορμή αυτό το σήριαλ έμαθα πολλά για τη Σπιναλόγκα. Μέχρι τότε, δεν μπορούσε να φανταστώ το βάρος που κουβαλούσε, δεν μπορούσα να αντιληφθώ την τραγικότητα των στιγμών. Η αλήθεια είναι ότι η αμεσότητα της τηλεοπτικής εικόνας βοήθησε σημαντικά στην κατανόηση.

Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου με αφορμή μία ενδιαφέρουσα εκδήλωση που πραγματοποίησε ο δήμος με τη συμμετοχή διεθνούς φήμης καταδυτών. Στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, μαζί με τους αθλητές, και με τον δήμαρχο του Αγίου Νικολάου, βρεθήκαμε στην Ελούντα απ` όπου ξεκινάει το καραβάκι για τη Σπιναλόγκα. Φτάνοντας στο λιμάνι, ανεβήκαμε γρήγορα στο ανοιχτού τύπου σκάφος το οποίο θα μας μετέφερε. Παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς, ο φρέσκος αέρας της θάλασσας, έστειλε μακριά οποιαδήποτε διάθεση ύπνου. Ο δήμαρχος και ξεναγός μας για εκείνη την επίσκεψη Αντώνης Ζερβός, έκανε μία μικρή εισαγωγή όσο ακόμη βρισκόμασταν στο σκάφος. «Λειτούργησε ως χώρος αποκλεισμού των λεπρών από το 1905 μέχρι και το 1957, οπότε και η λέπρα εξαλείφτηκε με τη χρήση αντιβιοτικών. Οι άνθρωποι εδώ είχαν δημιουργήσει τη δική τους κοινωνία. Είχαν κάνει γάμους και είχαν γεννηθεί και παιδιά. Κάθε παιδί, έμενε εδώ τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του και εάν δεν νοσούσε δινόταν για υιοθεσία.» Όσοι συμμετέχουν σε αυτή την ξενάγηση, και ειδικότερα οι αθλητές από διάφορες χώρες που βρίσκονται εδώ, δείχνουν εμφανώς τις απορίες τους. Κάνουν συνεχώς ερωτήσεις, ενδιαφέρονται να μάθουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Ο δήμαρχος σε ρόλο ξεναγού, δίνει τις απαντήσεις και αφού έχουν περάσει περίπου 20 λεπτά εν πλώ, φτάνουμε στο μικρό λιμανάκι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σπιναλόγκα, είναι το δεύτερο σε επισκεψιμότητα μνημείο της Κρήτης, μετά την Κνωσό, και το τέταρτο στην Ελλάδα.


Κατεβαίνοντας στο νησί, συναντάμε δεκάδες τουρίστες. Ξεκινάμε την περιήγηση και αμέσως μόλις περάσουμε την είσοδο του κάστρου, η ιστορία του οποίου χάνεται στα βάθη των αιώνων, ένα βαθύ αίσθημα περισυλλογής κυριαρχεί την ομάδα. Βλέπεις τα κτίσματα, και το μυαλό πάει κατευθείαν στις δύσκολες στιγμές που έχουν περάσει άνθρωποι πάνω σε αυτό τον τόπο. Η απόσταση που χωρίζει το νησί από την Πλάκα, το απέναντι χωριό, ήταν αρκετή για να χωρίσει τη μάνα από το παιδί, την οικογένεια, τους φίλους. Αυτό το ταξίδι για πολλούς δεν είχε γυρισμό. Με αυτές τις σκέψεις να κυριαρχούν περπατάμε στους επισκέψιμους χώρους. Κάθε γωνιά σε παρακινεί να σκεφτείς την περίοδο που το νησί φιλοξενούσε τους λεπρούς. Σε ειδικό χώρο, εκτίθεται ένα γκράφιτι, το οποίο είχε φτιάξει έγκλειστος στο νησί, το οποίο απεικονίζει ένα υδροπλάνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι τη δεκαετία του 1930, η θαλάσσια περιοχή του Κόρφου της Ελούντας είχε αξιοποιηθεί από την βρετανική αεροπορική εταιρεία Imperial, ως σταθμός ανεφοδιασμού των υδροπλάνων που εκτελούσαν την αεροπορική γραμμή ανάμεσα στην Αγγλία και την Ινδία και Αυστραλία.


 Ολοκληρώνοντας το γύρο του νησιού, με τις σκέψεις να κυριαρχούν, επιβιβαζόμαστε και πάλι στο σκάφος και μας μεταφέρει στην Ελούντα. Οι προσπάθειες για την ένταξη του νησιού στα προστατευόμενα από την Unesco μνημεία, συνεχίζονται με το μνημείο να είναι ήδη στην προς ένταξη ελληνική λίστα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, ο τελικός φάκελος υπολογίζεται ότι θα υποβληθεί τον Σεπτέμβριο του 2017. Φεύγοντας από το νησί, σκέφτομαι πως όσα χρόνια και αν περάσουν, η αύρα που αποπνέει αυτός ο χώρος δεν θα χαθεί. Δεν ξεπλένονται έτσι εύκολα οι δυνατές στιγμές που έζησαν κάποιοι σε αυτό τον τόπο. 

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση