Αύγουστος στην Αθήνα

27 Αυγούστου 2014
Στέλιος Πενταρβάνης
Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν την Αθήνα όμορφη τον Αύγουστο.


Λένε -για να δικαιολογήσουν την άποψη τους- ότι τους αρέσει γιατί είναι πολύ ήσυχη,  γιατί κατεβαίνουν στο κέντρο από την περιφέρεια γρήγορα και χωρίς μποτιλιάρισμα, γιατί τον Αύγουστο δείχνει την ομορφιά της. Φυσικά και είναι κουταμάρες όλα αυτά. Πως γίνεται να αρέσει σε κάποιον μια πόλη άδεια και χωρίς ζωή;

Η Βαρκελώνη είναι μισή από την Αθήνα και τον Αύγουστο γεμίζει κόσμο που βολτάρει στα στενά της και χαίρεται το καλοκαίρι στα καφέ και στα tapas bar. To Λονδίνο σφύζει από ζωντάνια και ανακαλύψεις, το Παρίσι ρίχνει άμμο στις όχθες του Σηκουάνα και στήνει ομπρέλες για τον ήλιο ενώ στα Μουσεία και στον πύργο του Άιφελ δημιουργούνται τεράστιες ουρές από τους επισκέπτες, στη Στοκχόλμη ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους, τα εστιατόρια της είναι γεμάτα μεσημέρι-βράδυ από χαρούμενους ανθρώπους.

Παλιότερα το Κάιρο (δυστυχώς όχι πια) πάλλονταν από τους επισκέπτες, η παλιά πόλη και τα παζάρια είχαν τόσο συνωστισμό που σχεδόν αγχωνόσουν, η Κωνσταντινούπολη τον Αύγουστο είναι μια πόλη ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο, τα βράδια στο Νισάντασι δεν βρίσκεις καρέκλα άδεια στα μπαράκια και τα εστιατόρια.

Οι τουρίστες χρησιμοποιούν την Αθήνα σαν ενδιάμεσο σταθμό προς τα νησιά, αν μείνουν ένα βράδυ πάλι καλά. Οι λίγοι τολμηροί που θα θελήσουν να δουν την πρωτεύουσα της χώρας για δυο-τρεις μέρες πριν πάνε για παράδειγμα στη Σαντορίνη σπάνε τα μούτρα τους. Τα μαγαζιά του κέντρου είναι στην πλειοψηφία τους κλειστά, το Μοναστηράκι και το Θησείο δεν είναι και το ιδανικότερο πρόσωπο που θα μπορούσε να επιδείξει μια πρωτεύουσα, αισθητικά τουλάχιστον.

 Μια βόλτα στο Κολωνάκι ειδικά το βράδυ θα τους δημιουργούσε την εντύπωση ότι η Αθήνα είναι μια πόλη φάντασμα. Αν αποφασίσουν να πάνε για μπάνιο προς Γλυφάδα για παράδειγμα και δεν έχουν το πάλλευκο χρώμα που έχει ο Έλληνας στο δέρμα του -ακούγεται αστείο μια και είμαστε οι πιο σκούροι της Ευρώπης μετά τους Ισπανούς-τότε, ίσως συναντήσουν μεταξύ άλλων συμπεριφορών ξεχασμένων στη εποχή μας από προηγούμενες δεκαετίες  και την αγενή «αμηχανία» κάποιου μπάρμαν. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη μπροστά μου στο Balux με ένα νεαρό μελαμψό που όταν ζήτησε έξτρα παγάκια (σε άπταιστα Ελληνικά) για το αναψυκτικό του, τρεις άνθρωποι τον κοιτούσαν λες και ζήτησε το πιο περίεργο πράγμα στον κόσμο και φυσικά ως γνήσιοι Ελληνάρες αμέσως μετά είπαν ο ένας στον άλλο «που να καταλάβω μωρέ τι έλεγε».

Ναι, δεν τόχουμε και δεν ξέρω αν θα το αποκτήσουμε κάποια στιγμή, αυτή την περίφημη φιλοξενία δεν την βλέπω η μου διαφεύγει, αυτό το άνοιγμα της Αθήνας προς τα «έξω» μοιάζει για την ώρα να έχει κλειδωμένη πόρτα και να δυσκολεύεται να ανοίξει στους επισκέπτες της και μη μου θυμίζετε την ωραία Αθήνα το καλοκαίρι των Ολυμπιακών γιατί και τότε σχεδόν άδεια ήταν ή το έχετε ξεχάσει; Θυμάμαι μάλιστα ότι κάποιοι γνωστοί μου με καταστήματα στο κέντρο έλεγαν με γουρλωμένα μάτια «άντε να κλείσουμε γιατί θα μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδι».

Φυσικά για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να βοηθήσει το κράτος αλλά και ο Δήμος, να υπάρξει μια διαφημιστική επικοινωνία που δεν θα εστιάζει εξολοκλήρου στα νησιά και τις όμορφες θάλασσες αλλά θα μιλάει και για την Αθήνα, για τη ζωή στην πόλη, για τα εστιατόρια της, τη δημιουργική Ελληνική κουζίνα, τις νέες περιοχές που σφύζουν από ζωή, την έκρηξη του γκουρμέ street food (θα με βρίσουν οι γευσιγνώστες φίλοι μου), τα καλοκαιρινά σινεμά αλλά και τις σχετικά σύντομες διαδρομές για να επισκεφτεί κανείς το Μικρολίμανο, την Καστέλα, την Κηφισιά, την Γλυφάδα. Να γίνει «νόμος» κάθε καλοκαίρι να υπάρχουν κάποιες μεγάλες εκθέσεις στα μουσεία. Οι καλοκαιρινοί επισκέπτες, εκείνοι που θα δουν την πόλη ζωντανή είναι εκείνοι που θα επιστρέψουν για ένα long weekend το χειμώνα.

Εύχομαι κάποια στιγμή η Αθήνα να αποκτήσει εξωστρέφεια όπως όλες σχεδόν οι Πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση