Best of 2017

Baiser bar στην Ξάνθη (15 Φεβρουαρίου)

Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι αυτός ο άρτιος αισθητικά χώρος με το εκλεκτικιστικό - αστικό διακοσμητικά ύφος, δεν βρίσκεται σε μια πόλη της κεντρικής Ευρώπης, αλλά στην Ξάνθη και είναι σχεδιασμένος από τον αρχιτέκτονα Μηνά Κοσμίδη, δουλειές του οποίου έχουν παρουσιαστεί πολλές φορές στα διεθνή μέσα.

Ο χώρος μοιράστηκε σε δύο ενότητες. Μεγαλύτερη σε εμβαδόν, εκείνη του κυρίως μπαρ με την μεγάλη ποικιλία από premium ποτά και επιλεγμένα κρασιά και εκείνη που φιλοξενεί τους champagne & cocktail lovers. Η ζεστασιά και η cozy ατμόσφαιρα που δημιουργεί το ξύλο καρυδιάς στο δάπεδο και στους τοίχους, δημιουργεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση με τα πιο ψυχρά υλικά όπως είναι το μάρμαρο, οι καθρέπτες και τα bespoke μεταλλικά φωτιστικά. Το κομψό μπαρ Baiser σε μεταφέρει νοητά σε ένα χώρο που βρίσκεται σε μια αριστοκρατική συνοικία της κεντρικής Ευρώπης.

Hotel Barcelo Torre de Madrid by Jaime Hayon (22 Φεβρουαρίου)

Τα στοιχεία από τις Μαυριτανικές επιρροές που συναντάμε σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά και το ανατρεπτικό πνεύμα του δημοφιλούς designer, ακροβατούν μεταξύ θεατρικότητας και σύγχρονης διακόσμησης. Τα έπιπλα, οι περίτεχνες συνθέσεις με τα φωτιστικά σώματα, τα διακοσμητικά γλυπτά, όλα, έχουν καμπύλες. Ακουμπούν συχνά τα όρια της απροσδιόριστης μορφής που θα είχε μια οργανική φόρμα (στα interiors του Hayon, δύσκολα θα βρεις μια γωνία) μεταξύ αυτών και οι δικές του δημιουργίες για τις εταιρείες: Fritz Hansen, and Tradition, Cassina και Gubi, αλλά και διακοσμητικά στοιχεία με σαφείς επιρροές από τις γειτονικές Αραβικές χώρες της Ισπανίας. Τα χρώματα θυμίζουν σκηνικό σε ταινία του Αλμοδοβάρ και τους τοίχους διακοσμούν πίνακες με γυναίκες που φορούν παραδοσιακές στολές.

Rei Kawakubo / Commes des Garcons: Art of the in – between (10 Μαΐου)

Εκατόν πενήντα ενδύματα, σχεδιασμένα από το 1980 μέχρι σήμερα, μας ξεναγούν στην πρωτοποριακή σχεδιαστική φιλοσοφία της δημιουργού και εικονογραφούν την ιδιόρρυθμη στάση της απέναντι στη μόδα και την βιομηχανία της, αμφισβητώντας παραδειγματικά τα αποδεκτά χαρακτηριστικά του μοντέρνου σώματος και της συμβατικής αισθητικής. Από την πρώτη στιγμή που η Rei Kawakubo παρουσίασε την ετικέτα του brand «Comme des Garcons», το 1969 στο Τόκιο, υπήρξε απρόθυμη να αναλύσει το έργο της, παραμένοντας επιλεκτικά ασαφής μέχρι σήμερα. Ίσως αυτός είναι και λόγος που ο επιμελητής της πολυσυζητημένης έκθεσης στο The Met της Νέας Υόρκης, Andrew Bolton, αποφάσισε να μην υπάρχουν επεξηγηματικά κείμενα δίπλα από τα εκθέματα. Food for thought.

Pirelli Calendar (2 Αυγούστου)

Οι πρώτες εικόνες από το backstage εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο, το καλοκαίρι του 2017 και η επίσημη παρουσίαση του νέου Pirelli Calendar, έγινε τον Νοέμβριο. Συνεχίζοντας την τολμηρή απόφαση για την αλλαγή πλεύσης, οι υπεύθυνοι του εικονοκλαστικού ημερολογίου ανέθεσαν την έκδοση του 2018, στον παραμυθά -ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός- φωτογράφο, Τιμ Ουόλκερ. O Βρετανός φωτογράφος και βραβευμένος το 2008 από το British Fashion Council με το «Isabella Blowaward», μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε για κάποια χρόνια στο πλευρό του Ρίτσαρντ Άβεντον και επέστρεψε πάλι στο Λονδίνο, καταφέρνοντας στα επόμενα χρόνια να γίνει ένας από τους περιζήτητους παγκοσμίως, αποκτώντας παράλληλα το παρατσούκλι «story teller» (τίτλος και της έκδοσης με φωτογραφίες του από την Thames and Hudson το 2012). Στην έκδοση του 2018, με θέμα τις περιπέτειες της Αλίκης στην Wonderland, το art direction, ανέλαβε ένας από τους επιδραστικότερους Fashion editors της εποχής μας και από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, editor in chief  της Αγγλικής Vogue. Ο ιδιαίτερα ταλαντούχος και μέχρι πρότινος fashion director του Αμερικανικού W, Έντουαρντ Ένινφουλ που γεννήθηκε στην Γκάνα. Η συνεργασία του με τον Τιμ Ουόλκερ είχε σαν αποτέλεσμα ένα λεύκωμα φωτογραφιών με πρωταγωνιστές celebrities με σκουρόχρωμη επιδερμίδα και ακτιβιστική δράση σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς.  

Atlas bar στην Σιγκαπούρη (7 Ιουνίου)

Η διακόσμηση του χώρου θα λέγαμε ότι μοιάζει με σπουδή στην Art Decο. Στη θέση του «πύργου» με τα κρασιά, τοποθετήθηκαν 1000 μπουκάλια τζιν και κατά πάσα πιθανότητα συνθέτουν την μεγαλύτερη ποικιλία παγκοσμίως.  Ένα δωμάτιο στο χρώμα του ροζ χρυσού, φιλοξενεί περισσότερα από 250 είδη σαμπάνιας...μα υπάρχουν τόσα;

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε το ύφος του χώρου θα λέγαμε ότι εκείνο που κυριαρχεί είναι η μεγαλοπρεπής πολυτέλεια. Το εσωτερικό ύψος, η ζωγραφική στα ταβάνια που απεικονίζει ελάφια που τρέχουν, τα περίτεχνα μεταλλικά διακοσμητικά, τα καθιστικά από δέρμα και ύφασμα σενίλ, όλα συνθέτουν έναν χώρο με θεατρική προσωπικότητα που σίγουρα θα ήθελες να περάσεις, έστω, ένα βράδυ της ζωής σου.