The blue cup

08 Ιουνίου 2016
Βασίλης Δημαράς
Ο Βασίλης Δημαράς ανέβηκε μέχρι την Θεσσαλονίκη και δοκίμασε καφέδες στα Λαδάδικα σε «μπλε κούπες».

Βρέθηκα για λίγες μέρες στην Θεσσαλονίκη και όπως ήταν φυσικό έψαξα να βρω που θα μπορέσω να απολαύσω ένα καλόν καφέ. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα λίγο. Φαίνεται ότι αυτή η τάση των specialty δεν έχει βρει ακόμα την ανταπόκριση που θα έπρεπε εδώ στα βόρεια.


Αφού περιπλανήθηκα αρκετά τους κάθετες και παράλληλους δρόμους της πόλης βρέθηκα στα Λαδάδικα. Εκεί συνάντησα το The blue cup. Στεγάζεται σε ένα όμορφο, παλιό διώροφο κτήριο που έρχεται σε παραφωνία με τις γύρω πολυώροφες μουντές πολυκατοικίες. Ο εσωτερικός τους χώρος ντυμένος από τούβλο, μεγάλος, άνετος με ψηλά τραπέζια και σκαμπό και με δύο μπάρες αντικριστά η μία από την άλλη. Η μια, η πιο μεγάλη, κοσμείται από σέικερ, κολονάτα ποτήρια που κρέμονται και πολλά μπουκάλια από αλκοολ, ενώ η άλλη με όλα τα σύνεργα του καφέ: espresso μηχανή, μύλος, v60, Chemex, Aeropress, μπρίκια, γκαζάκια και φυσικά ράφια γεμάτα από σακουλάκια καφέ.

Κάθομαι κοντά στην μπάρα του καφέ και αρχίζω να μιλάω με τους baristi Γιώργο Τερζενίδη, Σωτήρη Χατζηωσιφήδη και Γιώργο Μακρόπουλο. Μου μιλούν για τον καφέ, τις συνταγές και γενικά για την κουλτούρα που έχουν οι θεσσαλονικείς σε αυτό τον κομμάτι. Ο καφές που χρησιμοποιούν εδώ στο The blue cup είναι από την ελληνική εταιρία Mokka από τις πιο παλιές στον χώρο –θα μιλήσουμε σχετικά σε μελλοντικό άρθρο. Και ενώ έχουμε πιάσει την κουβέντα έρχονται το πρώτο espresso. Κόστα Ρίκα στο φλιτζάνι. Γεμάτο σώμα με γεύσεις από τροπικά φρούτα, καραμέλα και μέλι. Ζητάω τον ίδιο και σε φίλτρου και μου τον ετοιμάζουν σε Chemex. Πιο γλυκός, πιο στρωτός καφές με ακόμα περισσότερα αρώματα και με χαμηλές οξύτητες. «Με κάθε φλιτζάνι δίνουμε και μια ταμπλέτα στον πελάτη με όλες τις πληροφορίες για τον καφέ που πίνει» μου εξηγεί o Γιώργος Τερζνίδης.

Σειρά είχε ένα ακόμα espressoαπό την Αιθιοπία αυτή την φορά. Έντονες οξύτητες, με πολύ πλούσια γεύση από εσπεριδοειδή και blueberries. Ενδιαφέρον καφές που λόγω της πολλής οξύτητας τον κάνει λίγο δυσπρόσιτο. Θα ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρον σε μια παρασκευή φίλτρου όμως εκείνη την ημέρα δεν τον είχαν καβουρδισμένο για φίλτρου. Για το τέλος άφησα τον cold brew από την Ονδούρα που έδινε νότες από πράσινο μήλο, λουλούδια και μια όμορφη οξύτητα από λεμόνι. «Προσπαθούμε τώρα που πιάνουν οι ζέστες να «προσχωρούμε» τους πελάτες μας στο cold brew και όχι στο freddoκαι στον φραπέ, αλλά δεν αλλάζουν πολύ εύκολα συνήθειες» μου εκμυστηρεύονται. 


Λίγο πριν ολοκληρώσω την επίσκεψη μου στο The Blue cup, o Γιώργος θέλησε να με ξεναγήσει και στην σχολή που έχουν στον επάνω όροφο του κτιρίου. Εκεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκπαιδεύουν μικρές ομάδες baristiτόσο στην θεωρεία όσο και στην πράξη. Παρατήρησα πόσο ωραία και οργανωμένα είχαν τον χώρο αλλά και ένα όμορφο καναπέ και σκαμπό φτιαγμένα από τα σακιά του καφέ. Η αλήθεια είναι ότι τα ζήλεψα.

Επιστρέφοντας και πάλι στην σάλα, που είχε πλέον γεμίσει ασφυκτικά, διαπίστωσα με χαρά πολλά από τα τραπέζια δεν είχαν ως πρωταγωνιστές τον Freddo και τον φραπέ, αλλά καφέ φίλτρου. Κάτι αρχίζει να αλλάζει λοιπόν και εδώ και αυτό είναι καλό.

Σαλαμίνος 8, Θεσσαλονίκη, τηλ. 231 090 0666  

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση