Δεν εννοώ πως έχουν αντιγράψει κάτι οι άνθρωποι - ή τουλάχιστον ελπίζω να μην το έχουν κάνει - για να μην παρεξηγηθώ κιόλας. Απλά πως η αίσθηση είναι η ίδια. Μια βόλτα στο νησί των Ανέμων μέσα από τις glossyσελίδες ενός εντύπου που συνδυάζει την πληροφορία με την υψηλή αισθητική, και ένα αποτέλεσμα τόσο πολυτελές και chic που θα το ήθελες να στολίζει σαν objet πια, το σαλόνι του σπιτιού σου.
Οι εκδόσεις Assouline λοιπόν, κυκλοφορούν στα μέσα Μαΐου ένα βιβλίο με τίτλο Mykonos Muse που μέσα από τις 300 σελίδες του φιλοδοξεί να μεταφέρει την ομορφιά του τόπου, την ιστορία, τον πολιτισμό αλλά και την καθημερινότητα του σε αναγνώστες σε όλον τον κόσμο.
Με πάνω από 200 φωτογραφίες της Ελληνίδας Λίζυ Μανώλα, διηγείται όπως διαβάζουμε στην περιγραφή την ιστορία ενός νησιού που για χρόνια τώρα αποτέλεσε καταφύγιο και πόλο έλξης σημαντικών και ταλαντούχων ανθρώπων από όλον το κόσμο, και έγινε σύμβολο όχι μόνο της ιστορίας και της μοναδικής του ενέργειας αλλά και της gay κοινότητας, του κοσμοπολιτισμού και των parties.
Το προπαράγγειλα εννοείται, και το περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία. Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία αυτής της χώρας και είναι μεγάλο πράγμα που αυτό που δεν είναι ικανό να κάνει το κράτος το κάνει η ιδιωτική πρωτοβουλία toperfection, εδώ αλλά και στο εξωτερικό. Μιλάω για την διαφήμιση και την προώθηση της εικόνας του υπέροχου, μοναδικού μας τόπου, με τρόπο που να απευθύνεται στο κοινό εκείνο που μπορεί να τον απολαύσει όπως πρέπει. Ο υψηλός τουρισμός – αυτός που θα έπρεπε να είναι ο στόχος όλων μας εδώ στην Ελλάδα- δεν θα έρθει μέσα από τις καμπάνιες τύπου λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, δυστυχώς ή ευτυχώς. Θα έρθει μέσα από ενέργειες και συνέργειες που θα ακτινοβολούν υψηλή αισθητική και ποιότητα, πολιτισμό και αμπαλάζ – όπως και service- πολλών αστέρων.
Υ.Γ. Είχα την χαρά και το προνόμιο να είμαι μέλος της ομάδας εκείνης που έβγαλε το πρώτο Mykonos Cofindential για τις Εκδόσεις Λυμπέρη υπό την διεύθυνση – και την έμπνευση- του Πέτρου Μπουροβίλη. Παραμένει μια από τις ωραιότερες, δημιουργικότερες και πιο ενδιαφέρουσες δουλειές που έχω κάνει μέχρι σήμερα, και τα τρία χρόνια που δούλεψα μαζί με τον Πέτρο ήταν πραγματικό σχολείο μια που ήταν και είναι ο καλύτερος «περιοδικατζής» που έχουμε σ΄αυτήν την χώρα. Η επαγγελματική μας σχέση τελείωσε για να μπορέσουμε να παραμείνουμε φίλοι. Ο Πέτρος όπως όλοι οι αληθινά ταλαντούχοι άνθρωποι δεν είναι το ευκολότερο παιδί του κόσμου για να συνεργαστείς, είναι παθιασμένος, και εκρηκτικός, και απαιτητικός, και σε πιέζει μέχρι να σπάσεις. Ή να μεγαλουργήσεις. Και είναι και ένας από τους πολύ αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου πολλά χρόνια τώρα, και είμαι βαθιά περήφανη για εκείνον.. <3
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση