-Ονομάζεστε Αυθεντική Ελλάδα. Τι είναι ψεύτικο;
Προτιμώ να πω τι θεωρούμε αυθεντικό, παρά να ψάχνουμε τι είναι ψεύτικο και να το κατηγορούμε. Τα προϊόντα μας σχετίζονται με τον παραγωγό. Δεν είναι κανόνας όμως αυτό. Όταν κάποιος βάζει μια ετικέτα στο προϊόν, ο παραγωγός εννιά φορές στις δέκα κρύβεται. Άρα, πρώτον, δείχνουμε τον παραγωγό. Το δεύτερο, που συμπληρώνει το παραπάνω, είναι ότι λόγω της συνεργασίας μας με τοπικά ξενοδοχεία, τα προϊόντα μας πιθανότατα να καταναλωθούν κοντά στον τόπο παραγωγής τους. Εμείς λέμε στον καταναλωτή «πάμε παραδίπλα να δεις πώς γίνεται». Ακόμα και αν είναι μακριά, πάλι του λέμε: «αυτός είναι ο παραγωγός, να το βιντεάκι για το πώς βγαίνει το προϊόν, να σου δώσουμε και ένα ταξίδι για να δεις πώς και από πού παράγεται». Λέμε ότι «το άκρον άωτον της αυθεντικότητας είναι τα μάτια σου». Δεν φτάνει μόνο αυτό. Θέλουμε να είμαστε τίμιοι. Όχι απαραίτητα υπερπλήρεις. Και αυτό για μας είναι η αυθεντικότητα. Έχουμε ένα πρακτικό τρόπο ορισμού, δεν το καλύπτουμε φιλοσοφικά. Δύσκολα αμφισβητείς κάτι που βλέπεις πώς γίνεται.
-Πώς ένας μηχανικός φτιάχνει μια εταιρεία όπως αυτή;
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Μια περίοδο στην Ελλάδα οι μισοί διευθυντές διαφημιστικών εταιρειών ήταν μηχανικοί...
-Επίσης πολλοί traders μηχανικοί είναι.
Στον χρηματοοικονομικό τομέα βασίζονται στα μαθηματικά, το προνομιακό πεδίο των μηχανικών.
-Mήπως γι’ αυτό πάμε κατά διαβόλου…
Πάμε κατά διαβόλου γιατί δεν ακολουθούμε τα μαθηματικά. Ένα από τα θέματα που έχουμε ως χώρα είναι εκείνο των ορισμών. Και ως μηχανικός προσπαθώ να βρίσκω τον ορισμό διαφόρων πραγμάτων. Στις θετικές επιστήμες δεν μπορείς να πας πολύ μακριά αν δεν ορίσεις το πρόβλημα. Όταν λέω ορισμό, είναι με την ευρεία έννοια. Ας πούμε υπάρχει μια απόφαση που πρέπει να παρθεί: ορίζεις το περιβάλλον της απόφασης με τη λογική ότι τα πράγματα πρέπει να τα βάζεις στα κουτάκια τους. Αυτό βοηθάει.
-Στην καινοτομία εν Ελλάδι πάντως είμαστε ουραγοί.
Ειδικά στα κονδύλια για έρευνα και ανάπτυξη πρέπει να είμαστε από τις τελευταίες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου…
-Ωραία, πώς σε αυτό το ζόρικο περιβάλλον θα κομίσετε το καινoύριο;
Σαν εταιρεία αλλά και ως δίκτυο, γιατί βοηθάμε και πολλούς ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουμε εμπορική σχέση, δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε πριν από πέντε χρόνια. Δεν θα μας άκουγε κανείς. Η απάντηση είναι ότι εμείς, μαζί με άλλους ανθρώπους, δεν ενδιαφερόμαστε να μετρήσουμε πόσο καινοτομικοί είμαστε. Αντίθετα έχουμε αποφασίσει ότι, το λέω σχηματικά, θα επιχειρήσουμε να σωθούμε μαζί με όσους θέλουν το ίδιο. Δεν μπορούμε να επηρεάσουμε σε βάθος τα πράγματα αλλά ούτε και θέλουμε να επηρεαστούμε από αυτά. Σαφώς το κράτος δεν βοηθάει, αλλά είναι δεδομένο του προβλήματος. Αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι, το προχωράμε με μια σταδιακά κατακτώμενη επιτυχία και αναγνώριση και έχουμε μετρήσει από πριν σε τι θα πάμε αντίθετα: σε συγκεκριμένες πρακτικές και σε μια κουλτούρα που δεν ακούει.
Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα είναι μαζί μας οι περισσότεροι και καλύτεροι παραγωγοί της Ελλάδας ούτε ότι αυτοί θα μπουν στη λογική να δικτυωθούν και να συνεργαστούν. Τη διάθεση για αυτονομία που έχουμε ως χώρα και ως πολίτες τη βρίσκουμε και στη δουλειά μας: πολλοί παραγωγοί λένε «έχω ένα μόνο προϊόν, δεν έχω ανάγκη κανέναν και θα το παλέψω μόνος μου». Αυτό δεν βοηθάει τη δουλειά μας, ακόμα κι αν είμαστε καλά παιδιά. Πρέπει να μας κατακτήσει, να μας διαπεράσει η ανάγκη να συνεργαστούμε και αυτό δεν έχει γίνει ακόμα. Δεν μιλάω για το κράτος, αλλά για τη δική μας ευθύνη. Όταν πάω να συνεργαστώ με έναν παραγωγό, έχω την υποχρέωση να του πω «έλα, πάμε να το δοκιμάσουμε», όμως βασίζομαι στο ότι δεν θέλει πια να είναι ένας μοναχικός λύκος. Ένα δεύτερο κομμάτι έχει να κάνει με τα τοπικά ξενοδοχεία που βάζουμε τα προϊόντα μας: υπάρχουν ξενοδόχοι που δεν ενδιαφέρονται να μετρήσουν πόσο μπορεί να ωφελήσει το ξενοδοχείο τους το να προωθήσουν τον τοπικό χαρακτήρα των προϊόντων που χρησιμοποιούν, γιατί βραχυπρόθεσμα αυτό έχει μια βαβούρα: πρέπει να απασχολήσουν το μυαλό τους με ένα καινούριο μοντέλο και ένα κόστος όχι απαραίτητα μεγάλο. Όταν κάποιος δεν θέλει να απασχολήσει καθόλου το μυαλό του ούτε να επενδύσει υλικά και συναισθηματικά, προφανώς δεν θα μπει στο δικό μας μοντέλο.
-Σας έχουν κλείσει ποτέ την πόρτα;
Βέβαια και ευτυχώς, γιατί θα ανησυχούσα! Όταν κάποιος μου πει «θέλω να είμαι μόνος μου», αυτό μου φαντάζει πιο κουφό, από το να μου πει ότι δεν καταλαβαίνει. Γιατί αν κάποιος που έχει αντίληψη σε αυτό το περιβάλλον και στη χώρα που ζούμε και έχει πάρει την απόφαση να είναι μόνος του, παίζει με το δικό του μέλλον.
Τελικά το μοντέλο δουλειάς μας, τα προϊόντα μας, που είναι από μικρούς συνεταιρισμούς και παραγωγούς αλλά και τα ξενοδοχεία που συνεργαζόμαστε, τα οποία δεν είναι ανώνυμης διοίκησης, ας το πω έτσι, είναι για ανθρώπους που λίγο πολύ το ψάχνουν.
-Εφόσον θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί να υποτιμούμε την Ελλάδα; Εσείς, ως νέοι επιχειρηματίες γιατί να μην δημιουργήσετε νέο δίκτυο που να προβάλλει μια νέα κατάσταση;
Υπάρχουν δύο τρόποι να απαντήσω, ως καταναλωτής και ως επιχειρηματίας. Θα απαντήσω πρώτα ως επιχειρηματίας. Επειδή όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, δεν θα μπω στη συζήτηση ενάντια στα σούπερ μάρκετ – και αυτά δεν είναι πελάτες μου, δεν πάω να κάνω τον καλό σε κανέναν. Κυρίως εμείς αντιμετωπίζουμε τα προϊόντα μας γεωγραφικά και όχι θεματικά, δεν δίνουμε προτεραιότητα τα λάδια να είναι μαζί με τα λάδια και τα ζυμαρικά με τα ζυμαρικά. Αυτό είναι ένα πράγμα.
Ως καταναλωτής, ναι, να υποστηρίξω το ελληνικό προϊόν, το τυποποιημένο διευκρινίζω, αλλά εκεί εχθρός είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας. Γι’ αυτό το ελληνικό προϊόν πρέπει να πάει στο εξωτερικό, αν περιμένει να ζήσει μόνο από τη χώρα, είμαστε πολύ μικροί. Το τοπικό, αυθεντικό προϊόν που προωθούμε εμείς είναι πάντα σίγουρο ότι θα είναι ακριβότερο από το αντίστοιχο μαζικής κατανάλωσης και παραγωγής από οποιοδήποτε μεγάλο κατάστημα. Ισχύει παντού. Η ελληνική παραγωγή, για να βγάλει τα λεφτά της και εκείνα της χώρας, πρέπει να πάει στο εξωτερικό και όλοι πρέπει να κάνουμε αβαρίες για αυτό. Ότι και να γίνει, αν απλώς ανακυκλώσουμε την αγορά και πουλάμε μόνο οι Έλληνες στους Έλληνες, που κι αυτό πρέπει να γίνει, δεν φτάνει. Καλό είναι η ελληνική εξαγωγή να υποκαθιστά την εισαγωγή, δεν το συζητώ. Το να παίρνεις καλή τοπική σάλτσα από την Ιταλία όταν υπάρχουν έξι καλές δικές μας, είναι χαζό.
-Εμείς θέλουμε να εξάγουμε αλλά κάτω από ποιους όρους;
Εμένα με ενδιαφέρει ο παραγωγός πρώτα. Πριν αρχίσουμε να κατηγορούμε το κράτος, το Θεό, τη βροχή, την κοινωνία, να δούμε πρώτα αν έχουμε κάνει το δικό μας καθήκον. Εδώ είμαι απόλυτος, αν δεν ξεκινάμε με σοβαρή αυτοκριτική, κατεβάζω ρολά. Επειδή είμαι και Παναθηναϊκός, θέλω πρώτα η ομάδα μου να παίζει μπάλα. Δεν με ενδιαφέρει τι έκανε ο διαιτητής, η βροχή, αν δεν παίζουμε εμείς μπάλα, όσα δοκάρια και να έρθουν, όσο και να γέρνει το γήπεδο, όσο ο διαιτητής να είναι κόντρα, πρώτα να φτιάξουμε ομάδα και μετά να συζητήσουμε για αυτά. Όχι παράλληλα, πρώτα.
-Η αυτοκριτική είναι καλή, αλλά μήπωςμεταλλάσσεται σε συλλογική ενοχή;
Είμαστε τόσο ανύπαρκτοι στην αυτοκριτική, που δεν κινδυνεύουμε από πλεονάζουσα. Το βλέπω καθημερινά, θέλουμε πρώτα ο άλλος να λύσει το πρόβλημά μας και μετά να ξεκινήσουμε την αυτοκριτική. Χρειάζεται ακριβώς το αντίστροφο. Πρώτα ξεκινάς με την αυτοκριτική και μετά ζητάς την υποστήριξη του άλλου.
-Ο κόσμος αντιδράει σε πολλά πράγματα. Αυτό δεν είναι μια μορφή ενεργοποίησης;
Όχι.
-Γιατί, δεν μας βολεύει, επειδή κλείνει το Σύνταγμα;
Δεν παράγει κάτι. Η λύση δεν είναι να κλείσεις το Σύνταγμα. Δεν κρίνεται εκεί το κόλπο.
-Το επονομαζόμενο κίνημα της πατάτας εκφράζει συλλογικότητα. Αυτό δεν είναι εγρήγορση;
Είναι κάποια μορφή συλλογικότητας, αλλά αναρωτιέμαι αν είναι πρέπει να είναι στην κορυφή των προτεραιοτήτων. Θεωρώ ότι δεν είναι. Όλα όσα γίνονται, μπορεί να είναι χρήσιμα, εφόσον συμβούν και κάποια άλλα πράγματα συγχρόνως ή πρώτα, τα οποία όμως δεν συμβαίνουν. Όταν κάποιος θέλει καταρχήν να ξεσπάσει, με τη στενή ή την ευρεία έννοια ή να ζορίσει τον άλλον που θεωρεί ότι είναι υπεύθυνος, αντανακλαστικά υπονοεί ότι ο ίδιος δεν έχει ευθύνη. Και όσο αυτό υπονοείται, δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα.
-Άρα το πρόβλημα θα λυθεί όταν…
Όταν κάποια πράγματα γίνουν συγχρόνως και δεχθούμε ότι ο καθένας μας έχει κάνει τα λάθη του.
-Τι λάθη έχουμε κάνει;
Δεν θέλω να μιλήσω για τα τετριμμένα, τα δάνεια που παίρναμε και τη φιλολογία περί αυτών. Είναι βέβαιο όμως ότι η Ελλάδα δεν παράγει, δεν δημιουργεί. Υπάρχει παγκοσμιοποίηση και πρέπει να αποφασίσεις πολιτικά αν θέλεις να είσαι μέρος της ή όχι. Αν θέλεις, υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις. Δεν έχω απάντηση, αν πρέπει να ακολουθήσουμε την παγκοσμιοποίηση. Αλλά δεν θα την αλλάξω μόνος μου. Και όσο υπάρχει, ή θα μετέχω με κάποιους κανόνες ή θα πάω σπίτι μου. Εγώ λοιπόν λέω ότι θέλω ως εταιρεία να μετέχω, να δημιουργήσω. Έχουμε ένα όραμα που μας κάνει πολύ ιδιαίτερους. Θέλουμε η Ευρώπη τα επόμενα πέντε χρόνια να ταυτίσει τη Μεσογειακή διατροφή με το ελληνικό τοπικό προϊόν. Αυτό έχουμε πει σαν εταιρεία στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και συμφωνούμε, γι’ αυτό επενδύουμε όλο μας το υστέρημα. Από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτό, δεν μπορούμε να λέμε ότι μας φταίει η παγκοσμιοποίηση. Όπως έχει πει ο Τσώρτσιλ, μερικές φορές δεν είναι απαραίτητο να κάνεις αυτό που μπορείς, πρέπει να κάνεις αυτό που απαιτείται. Όταν πας να στείλεις μια αποστολή σε μια πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης, σου λέει ο άλλος, «θέλω σε είκοσι μέρες παράδοση στις οχτώ το πρωί». Αυτό για το μέσο Έλληνα παραγωγό, το διανομέα και τη μεταφορική εταιρεία είναι εκτός πραγματικότητας. Για τον Σουηδό, που θέλει να φάει την ελιά που θα του πάμε, είναι αυτονόητο. Άρα ή είμαστε μεταξύ μας, γιαβάς γιαβάς και όποτε πάει αυτή η ελιά ή αν θέλουμε να την πουλήσουμε εκεί, πρέπει να πάει στις οχτώ το πρωί. Αν πάει στις εννιά, τα σούπερ μάρκετ δεν την πάρουν και δεν θα ξαναπάρουν ποτέ από εσένα και από οποιονδήποτε Έλληνα.
-Η νοοτροπία στην επαρχία έχει αλλάξει;
Έχει αλλάξει σχετικά με το στόχο, ως προς την εικόνα της χώρας όχι και τόσο πολύ. Θα πάρει χρόνο ακόμα.
-Μήπως καπελώνετε τους παραγωγούς;
Δεν τους καπελώνουμε εμείς. Τον παραγωγό τον δείχνουμε και πολύ εμφατικά. Είμαστε πολύ περήφανοι για τους παραγωγούς μας και για το όνομα που δηλώνουμε. Αντίθετα, για να μην τους καπελώνουμε, διαπραγματευόμαστε κάποιες σχέσεις που μπορεί να είναι διαφορετικές από χώρα σε χώρα. Προφανώς δεν έχουν όλοι οι παραγωγοί μας εικαστική ανεξαρτησία, η παρέμβαση που κάνουμε στο βαζάκι έχει περιορισμούς. Το θέμα είναι τι κερδίζει κανείς και τι χάνει. Από μόνος του πάντως δεν μπορεί να πάει κανείς μπροστά, αν το καταφέρει, be my guest!
Υπάρχουν παραγωγοί που λένε δεν θέλω να επιδιώξω το παραπάνω βήμα: είναι η πιο συχνή απάντηση που παίρνω. Όσοι έχουν τη φιλοδοξία να ανεβάσουν την παραγωγή, να πάνε παραέξω τα πράγματα, να προσαρμοστούν σε ανάγκες νέες, είναι συνομιλητές μας πριν καν το θελήσουμε εμείς.
-Πόσο ρόλο παίζει η εμπιστοσύνη στη δουλειά σας;
Τώρα πια που κάποιοι έχουν πει ότι είναι διατεθειμένοι να μας υποστηρίξουν με την τεχνογνωσία τους, εμπιστευόμαστε απολύτως τα προϊόντα που υιοθετούμε. Γι’ αυτό το πρώτο κριτήριο φαίνεται να είναι ο άνθρωπος και όχι το προϊόν. «Αγοράζεις ανθρώπους» μου είχε πει κάποιος παλιότερα, όχι προϊόντα, διαδικασίες, εταιρείες.
-Διαφωνώ με την ιδέα «αγοράζω» ανθρώπους, είναι ψυχρή.
Καταλαβαίνεις τι λέω, αυτό που σε κερδίζει, αυτό από όπου ξεκινάνε και καταλήγουν όλα είναι ο άνθρωπος. Άρα αυτό απαντάει και στο πόσο σημαντική είναι η εμπιστοσύνη. Παράλληλα είναι και άλλα πράγματα, όπως το response time, ο χρόνος αντίδρασης όταν βρεθείς σε κάποια ανάγκη. Το «εμπιστεύομαι κάποιον» σημαίνει πολλά πράγματα όχι μόνον ότι δεν θα μου δώσει ελαττωματικό προϊόν.
-Τι σημαίνει για σένα Ευρώπη;
Έχοντας σπουδάσει και έχοντας ζήσει στην Αγγλία για λίγο, νιώθω αρκετά Ευρωπαίος. Ο καλύτερός μου φίλος είναι Ινδοεγγλέζος και μόνιμος κάτοικος Λονδίνου, οπότε είμαι επηρεασμένος. Για μένα Ευρώπη σημαίνει μια ιδιαίτερη παρέα ανθρώπων και κρατών που μοιράζονται αξίες που καταλαβαίνουμε όλοι με έναν τρόπο που φροντίζει τον άνθρωπο. Σημαίνει να κάνουμε τα πράγματα λίγο πιο αξιοπρεπώς και οργανωμένα αλλά με έναν τρόπο που να έχει την έννοια για το διπλανό μας. Αυτό το μίγμα είναι η Ευρώπη, πολύ περισσότερο από άλλες περιοχές του κόσμου. Θέλω να νιώθω ότι είμαστε ένα μέρος από αυτή την Ευρώπη, η οποία δευτερευόντως σημαίνει και άλλα πράγματα, οικονομικά, πολιτιστικά. Όμως η συνολική εικόνα είναι αυτή.
-Η καταγωγή σου είναι από την Πελοπόννησο;
Καμία καταγωγή. Απλώς αγάπησα μέρη και ανθρώπους και έτσι βρέθηκα και έμεινα εκεί. Δεν πήγα άλλωστε στην Πελοπόννησο με πήγαν, σε μια σύσκεψη στην Τρίπολη πριν από αρκετά χρόνια. Μέχρι τότε έκανα τρεις φορές διακοπές εκεί. Ξεκινήσαμε από εκεί γιατί είναι ένα πολύ πλούσιο μέρος όχι μόνο από οικονομική άποψη. Θα ήθελα να τη δω ως σύνολο και το λέω αυτό ως υπονοούμενο, γιατί για το κράτος είναι πέντε νομοί, ενώ η Αχαΐα και η Ηλεία διοικητικά ανήκουν σε άλλη περιφέρεια. Στο μυαλό μου δεν υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί –το χάρτη εδώ τον βλέπεις ολόκληρο!- για μένα είναι ένα μέρος που ως σύνολο έχει δυνατότητες να πάει πολύ μακριά.
Και οι άλλες περιοχές που κάνουμε δουλειά, η Εύβοια και η Χαλκιδική, έχουν πράγματα να πάει κανείς και να ζήσει γιατί είναι αρκετά μεγάλα. Η Εύβοια είναι τόπος πλούσιος με πολλά προϊόντα το ίδιο και η Χαλκιδική, αλλά η Πελοπόννησος, δεν έχει ακόμα αναδειχθεί αυτοτελώς. Και το είδαμε αυτό σαν πρόκληση.
-Θα κάνεις μετά από χρόνια το ίδιο πράγμα που κάνεις τώρα;
Αν εννοείς αυτό που κάνουμε τώρα, ελπίζω όχι. Αν εννοείς την Ελληνική διατροφή στον κόσμο, έχουμε στο μυαλό μας κάποια πράγματα, αφού αισθανθούμε πολύ γερά στα πόδια μας και τα μοιραζόμαστε με άλλους ανθρώπους στην Ελλάδα, το πώς δηλαδή μπορεί να πάει κανείς παραέξω, ιδρύοντας δικά του καταστήματα ίσως ή με κάποια concept που στο εξωτερικό εστιάζουν σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση παρουσίασης του προϊόντος στον καταναλωτή. Σκεφτόμαστε ήδη κάτι τέτοιο παρότι είναι έξω από τα χέρια μας για την ώρα. Αλλά το χαρακτηριστικό θα είναι οι τοπικές γεύσεις, τα τοπικά προϊόντα και κουζίνες να αθροίζουν μια Ελλάδα και αυτά τα δύο διακριτά πράγματα, η Ελλάδα σαν σύνολο και σαν τόποι, να πάνε παντού στο εξωτερικό. Όσο θα περνάνε τα χρόνια ο τρόπος θα διαφέρει, ωστόσο αυτό που κάνουμε τώρα θα είναι το όχημα για άλλα πράγματα μετά.
-Φαντάζεσαι έναν κόσμο με ένα άλλο οικονομικό σύστημα;
Με έχει απασχολήσει και είμαι μάλλον ευτυχής που δεν μπορώ να προσεγγίσω την απάντηση. Σαν καταναλωτής πραγματικά μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα, άλλα σαν επιχειρηματίας πρέπει -με ενοχές- να πω ότι στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ελπίζω να μην υπάρξει κάτι τέτοιο, γιατί θα χάσουμε τελείως την μπάλα (γέλια). Ως καταναλωτής όμως πιστεύω ότι μετά από είκοσι χρόνια θα υπάρξουν αλλαγές, αλλά είναι μεγάλη η σύγκλιση που πρέπει να γίνει, καθώς υπάρχουν περιοχές στον κόσμο πολύ πλούσιες και άλλες πολύ φτωχές. Υπάρχει πεδίο για μια στοιχειώδη σύγκλιση, που θα πάρει χρόνο και όσο θα συμβαίνει, πιστεύω ότι θα είναι δύσκολο να γίνει η παγκόσμια επανάσταση. Άλλωστε δεν σημαίνει ότι η απόλυτη φτώχεια οδηγεί σε μια παγκόσμια επανάσταση, γιατί με αυτή τη λογική η Αφρική θα έπρεπε να είχε επαναστατήσει χρόνια πριν. Πιστεύω λοιπόν ότι θα γίνουν κάποιες συγκλίσεις στο παγκόσμιο σύστημα αλλά ελπίζω για λίγα χρόνια το πράγμα να παραμείνει όπως είναι μπας και πουλήσουμε κανένα προϊόν (γέλια).
-Ας κλείσουμε λοιπόν με αυτό…
Πριν κλείσουμε, στο σχόλιο αν πρέπει να είμαι υπερήφανος για τα προϊόντα μας, σου δίνω αυτό, νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχεις φάει ποτέ…
-Τι είναι; Σύκο με κάτι...
Είναι σύκο γεμιστό με αμύγδαλο καρύδι μαστίχα και κανέλα και αν είσαι καλή μαζί μου στη συνέντευξη, θα σου δώσω άλλο ένα (γέλια)..
-Με δωροδοκείς; Αυτό δεν γίνεται.
Να εύχεσαι να σε δωροδοκούν με βιολογικά σύκα! Στο ερώτημα περί περηφάνιας, πρόσφατα με κατηγόρησε κάποιος δικός μου άνθρωπος ότι είμαι τρελαμένος με αυτό που κάνω. Το ίδιο όμως αναγνώρισε και κάποιος με διδακτορικό στην ψυχολογία, ο οποίος είναι και παπάς, που τον γνώρισα για τρία λεπτά. Η απάντησή μου είναι: ευτυχώς που είμαι τρελαμένος! Και αυτό ισχύει για τους περισσότερους από τους καλούς παραγωγούς της Ελλάδας, σίγουρα για όσους συνεργαζόμαστε αλλά και για πολλούς που δεν έχουμε προλάβει να συνεργαστούμε και για ανθρώπους που ασχολούνται με τέχνη, πολιτισμό, με οτιδήποτε. Αν δεν είσαι απίστευτα παθιασμένος με αυτό που κάνεις και άρα περήφανος, γιατί αυτό το πράγμα είναι «παντρεμένο», δεν γίνεται τίποτα. Φαντάζομαι ισχύει και για τη στήλη σου, είμαι σίγουρος για αυτό.
Περισσότερα για την Αυθεντική Ελλάδα στο www.authentic-peloponesse.grκαι στο www.apelop.gr
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση