Με αιχμή του δόρατος τη Μαυροδάφνη και το Αγιωργίτικο, τα ερυθρά κρασιά δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν την τιμητική τους στην έκθεση Peloponnese Wine Festival.
Η πρώτη είχε πολλούς άξιους εκπροσώπους, όμως η δοκιμή όλων των κρασιών από Αγιωργίτικο νομίζω ότι δικαίωσε πέρα για πέρα την εκτίμηση μου (που εκφράστηκε σε πρόσφατο άρθρο μου στο FNL) περί των φοβερών επιδόσεων του Κτήματος Μητραβέλα. Μάλιστα ακόμα και αυτοί που για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με τα πυκνά και παντοδύναμα κρασιά του μάλλον έδειξαν να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό μου. Αρκετές πάντως οι υπόλοιπες ενδιαφέρουσες ετικέτες και γλυκός ο επίλογος μιας εξουθενωτικής αλλά λίαν ενδιαφέρουσας έκθεσης.
Ερυθρά Κρασιά.
Κτήμα Μητραβέλα, Παλαιά Αμπέλια 2014: Τρόμος στο ποτήρι με σχεδόν στέρεα παρουσία μούρου και ευκαλύπτου. Το στόμα με το αβυσσαλέο βάθος θυμίζει πυγμάχο βαρέων βαρών, με κάθε γουλιά να δίνει γευστικές γροθιές. +10 χρόνια (8,5/10)
Μερκούρη, Κάβα Μερκούρη 2013: Ένα από τα κορυφαία ερυθρά της χώρας που καταφέρνει πάντα να κερδίζει το θαυμασμό μου με το πυκνό, αιμάτινο άρωμα, την φοβερή διάρκεια και την στέρεα δομή του. Κελάρι ως το 2030! (8,5/10)
Μερκούρη, Daphne Nera 2014: Οι οπαδοί της υπομονής ας επενδύσουν εδώ! Μια αυστηρή, όξινη, σκληρή και άοσμη Μαυροδάφνη, που ωστόσο εκπλήσσει με την πυκνότητα, το μάκρος, τη φρεσκάδα και την ορυκτότητά της. +15 χρόνια. (8,5/10)
Τετράμυθος, Μηλιά 2013: Το Cabernet Sauvignon του εξαιρετικού οινοποιείου ήταν και πάλι εντυπωσιακό, όμως η Μηλιά με κέρδισε με το φίνο cool climate μπουκέτο, την γευστική φρεσκάδα και τις υπέροχα λεπτοϋφασμένες τανίνες. +5 χρόνια (8,5/10)
Παρπαρούσης, Τάος 2010: Ο Τάος είναι το μόνο νοσοκομείο που κάποιος θα ήθελε να επισκέπτεται συνέχεια, αφού διαθέτει εκρηκτικό αξέχαστο μπουκέτο φασκόμηλου και γάζας! Το στόμα είναι πληθωρικό, μακρύ και φορτωμένο με τανίνες για 10ετία. (8,5/10)
Σκλάβος, Οργίων Βιολογικός 2014: Αναβολικό με γεύση σταφίδας και βοτάνων θυμίζει αυτή η Bio Μαυροδάφνη, λόγω της έντασης, της συμπύκνωσης αλλά και της άγριας γεύσης της. Η άφθονη οξύτητα υπόσχεται μεγαλεία από το 2025. (8/10)
Κτήμα Μητραβέλα, Νεμέα 2015: Φοβερές επιδόσεις για τον άλλοτε πιο αδύναμο κρίκο της ερυθρής γκάμας του Κώστα Μητραβέλα. Κλειστό ακόμα, προσφέρει πυκνό άρωμα βοτάνων και βύσσινου, γευστική αρμονία και μακριά επίγευση. Από το 2025. (8/10)
Κτήμα Μέγα Σπηλαίου, Cabernet Sauvignon 2009: Πράσινη πιπεριά, λικέρ κασσίς και μαύρο φρούτο χτίζουν ένα πυκνό πολύπλοκο cool climate μπουκέτο. Το στόμα διαθέτει πλούσιο σώμα, μούσκουλα και τσαμπουκά για άλλα 5-7 χρόνια. (8/10)
Ρούβαλης, Ιανός Syrah 2007: Ο χρόνος έχει φτιάξει ένα ώριμο μπουκέτο που ξεμυαλίζει αφού μπλέκει γήινα, ζωικά και μαρμελαδέ αρώματα. Το στόμα διαθέτει μέσο βάρος και μαλακή αίσθηση ενώ το flavor βρίσκεται στο απόγειό του. (8/10)
Μπίζιος, Νεμέα 2011: Θετικότατη η παρουσία του εξ Ασπροκάμπου παραγωγού, και highlight αυτή η single vineyard Νεμέα με τη πυκνή μύτη αγριοβύσσινου και βιολέτας. Στο στόμα επίμονη, πιπεράτη αλλά και αρκετά τανική. +5 χρόνια (7,5/10)
Σταυρόπουλος, Elis Merlot 2012: Ξεχάστε το γλυκό φρούτο, τα αρώματα καραμέλας ευκαλύπτου και τις μαλακές τανίνες, Το σοφιστικέ αυτό Merlot διαθέτει κρεάτινη αυστηρότητα, μάκρος, και δομή για 7χρονη παλαίωση. (7,5/10)
Γαία, “S” 2014: Ευοσμία προσφέρει αυτό το blend Αγιωργίτικου και Syrah αφού γεμίζει το ποτήρι με λουλούδια, κεράσια και μπαχάρια. Το σώμα είναι μέτριο, η παρουσία αυστηρή και οι τανίνες άριστα δουλεμένες. + 8 χρόνια (7,5/10)
Κτήμα Τσέλεπου, Δίλοφος 2010: Το κτήμα της Τεγέας μάλλον δεν περνάει την πλέον φορμαρισμένη φάση της ιστορίας του, ωστόσο το βασικό του blend χαρίζει μύτη βατόμουρου και πιπεριάς, γλυκό ξεκίνημα και άγριο, άγουρο τελείωμα. (7/10)
Κτήμα Μητραβέλα, Κόκκινο σε Μαύρο 2015: Το κορυφαίο φρουτώδες Αγιωργίτικο είναι μια ζουμερή βόμβα βοτάνων και βύσσινου. Η διάρκεια και η δομή είναι πρωτόγνωρη για την κατηγορία, ενώ δεν θα πει όχι σε 3ετή παλαίωση (7/10)
Μαρκόγιαννη, Βερτζαμί 2014: Ένα ultra limited edition Βερτζαμί για όσους αναζητούν το ιδιαίτερο και το σπάνιο. Νύξεις κερασιού, μούρου και σταφίδας στη μύτη αλλά και άγριο flavor γεμάτο με οξύτητα και τανίνες στο στόμα. ( 7/10)
Cavino, Cabernet Sauvignon2014: Όσοι θέλουν κρασί-φαγητό ας κοιτάξουν αλλού αφού τα αρώματα σοκολάτας και πιπεριάς δεν δρέπουν δάφνες πυκνότητας. Αν όμως ζητούν ελαφράδα, δροσιά και άριστο value εδώ θα τα βρουν σε περίσσεια. (6,5/10)
Σεμέλη, Γιορτή 2016: Ευχάριστο, ζουμερό, ανεπιτήδευτο blend Αγιωργίτικου και Cabernet Sauvignon για κάθε μέρα αλλά και εποχή. Κερασένιος χαρακτήρας, ελαφρύ σώμα, μια τζούρα τανίνες και παραδειγματική σχέση ποιότητος -τιμής. (6/10)
Παπαϊωάννου, Αγιωργίτικο 2016: Μπορεί να είναι ελαφρύ και σχετικά υδαρές, όμως η εισαγωγική ετικέτα του εμβληματικού οινοποιείου παραδίδει μαθήματα κερασένιου χαρακτήρα, γλυκόπιοτης γεύσης και ζουμερής μαλακότητας. (6/10)
Γλυκά Κρασιά.
Παρπαρούσης, Μοσχάτος Ρίου –Πατρών 2013: Ένα ονειρικό γλυκό κρασί παγκόσμιας κλάσης, με βερυκοκένια παρουσία, φοβερό μάκρος και ατελείωτη επίγευση. 180 gr/lt αζύμωτα σάκχαρα και 6,8 οξύτητα, ποιόν όμως ενδιαφέρει; (9,5/10)
Οινοποιητική Μονεμβασιάς, Μονεμβασία- Malvasia 2012: Πανάξιος εκπρόσωπος της νέας ΠΟΠ αυτή η βόμβα κίτρινων φρούτων. Όμως την παράσταση δεν κλέβει η συμπύκνωση αλλά η απίθανη ισορροπία και το επίμονο τελείωμα. (9/10)
Μερκούρη, Belvedere 2013: Δεν ξέρω αν ευθύνεται η χρονιά αλλά το 2013 δείχνει λιγότερο ώριμο και συμπυκνωμένο από άλλες χρονιές. Δεν παύει πάντως να παραμένει ένα φίνο, λεπτό γλυκό κρασί γεμάτο με μοναδικό άρωμα αρμπαρόριζας. (8/10)