Κάθε φορά που ζητάω ένα Bloody Mary, στο μυαλό μου έρχονται οι Las Ketchup. Είναι ένα cult Ισπανικό μουσικό συγκρότημα που αποτελείται από τρεις κοπέλες. Γιατί; Γιατί το 2006 είχαν πάρει μέρος στο διαγωνισμό της Eurovision, και ντυμένες στα κόκκινα, τραγουδώντας “Un Bloody Mary por favor”. Το τραγούδι δεν έλεγε. Μάλιστα είναι από αυτά που σου μένουν στο μυαλό μόνο για το ρεφρέν τους, αλλά και για το πόσο αδιάφορα είναι. Κατά ένα περίεργο τρόπο στο δικό μυαλό έμεινε. Έμεινε και όποτε ζητάω το εν λόγω κοκτέιλ να πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει τους στίχους του.
Βέβαια δεν είναι αυτός ο λόγος που έχω αγαπήσει το Bloody Mary. Με γοητεύει το πορφυρό του κόκκινο χρώμα, η επιβλητική του εμφάνιση, πολλές φορές πρόκειται για υπερπαραγωγή, καθώς επίσης και η τσαχπίνικη καυτερή του γεύση. Το έχω συνδυάσει κυρίως με φαγητό αλλά και με το καλοκαίρι. Βλέπετε οι ισπανικές μου καταβολές με «υποχρεώνουν» κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών να υπάρχει μέσα στο ψυγείο πάντα μια κανάτα από gazpacho που με την προσθήκη λίγης (έως πολλής) vodka αλλά και tabasco να μετατρέπεται εύκολα και γρήγορα σε ένα σπιτικό Bloody Mary. Όποτε όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν δύσκολη υπόθεση για μένα. Όμως, ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά που κυκλοφορούν εκεί έξω από τους επιδέξιους bartender.
Για παράδειγμα δεν έχει το σώμα και την υφή εκείνου που ετοιμάζει ο Γιάννης Κοροβέσης στο Borsalino. Φτιαγμένο από χυμό βιολογικής ντομάτας, φρέσκο κόλιανδρο, σέλερι, λεμόνι, worcestershire, tabasco και βότκα που έχει αρωματιστεί με πιπέρι. Σερβίρεται δε σε χαμηλό ποτήρι, με λίγους κύβους πάγου, ένα ρόλο από αγγούρι, ένα «καλαμάκι» από σέλερι και rim από χοντρό αλάτι. Έντονο πηχτό σώμα με ωραίο κάψιμο και δροσερή επίγευση που θέλετε δεν θέλετε θα σας ανοίξει την όρεξη.
Μια άλλη εκδοχή είναι εκείνη του Χρήστου Χουσέα στο 42. Το δοκίμασα μια από αυτές τις μέρες που ο θερμόμετρο δεν έλεγε να πέσει κάτω από τους 37οC και ήρθε σαν γιατρικό μες το καταμεσήμερο. Στο ψηλό, κομψό highball ποτήρι λοιπόν η βότκα, που ο Χρήστος αρωμάτισε με τόνκα, συνδυαζόταν με ένα χυμό από ντομάτα που περιείχε τρία διαφορετικά πιπέρια, λίγη φράουλα αλλά και μαύρο αλάτι Χαβάης. Όμορφη αίσθηση του αλατιού και του καυτερού σε κάθε γουλιά.
Πιο έντονα καυτερό βρήκα εκείνο που ετοιμάζει ο Γιώργος Μαρκαδάκης στο Food Mafia, στα βόρεια. Έχει εκεί βέβαια να συνοδέψει το φαγητό του πληθωρικού Ηλία Σκουλά, οπότε η ένταση του έπρεπε να είναι στο ίδιο επίπεδο. Το ενδιαφέρον mix από από worcestershire sauce, bitters, oyster sauce και κρέμα βαλσάμικου με σύκο, έδινε στη βότκα ένα δυνατά καυτερό χαρακτήρα που γινόταν ακόμα πιο έντονος με την chili sauce και το πιπέρι. Δεν θα ξεχάσω το έκπληκτο βλέμμα και την ζωγραφισμένη κάψα στο πρόσωπο της Θάλειας Τσιχλάκη μόλις το δοκίμασε. Ήταν σαν να σου έλεγε «αυτό πρέπει να το πιεις» ή να το φας μιας και η γαρνιτούρα του από φωλιά πάγου, σέλερι sticks, κάπαρη, πιπεριά τουρσί και μαύρο αλάτι σε προκαλούσε.
Συνεχίζοντας αυτό το Bloody Mary οδοιπορικό έπεσα πάνω σε ένα twist του. Το ετοιμάζει η Μαίρη Ταλαιπώρου στο Nikkei και ταιριάζει απόλυτα τόσο με το περιβάλλον και την φιλοσοφία του εστιατορίου όσο και με την εκρηκτική προσωπικότητα της. Σε αυτή την εκδοχή το pisco αρωματισμένο με chili παίζει με την vodka που φοράει αρώματα από λεμονοθύμαρο και ρίγανη, το sherry, την mala peruviana καθώς επίσης με φρέσκο χυμό από πορτοκάλι και νότες από περγαμόντο και δεν είναι πηχτό. Σερβίρεται με kimchi sesame, καπνιστό αλάτι και baby καρότο.
Με pisco επίσης είναι και εκείνο που έχει φτιάξει ο Θάνος Προυναρούς στο Mary Pickford στο Μικρολίμανο και το έχει ονομάσει Latin Mary. Ήταν ιδανική παρέα για ένα βράδυ στην ταράτσα του με θέα τα αραγμένα σκάφη και τα φώτα της Αθήνας να ανοίγονται μπροστά σου από την μία και τον Σαρωνικό από την άλλη. Σέλερι, βασιλικός, λεμόνι, τσίλι, αλάτι μπαίνουν μαζί σε ένα ποτό που μπορεί να του λείπει ο παχύρευστος χαρακτήρας αλλά έχει κάτι που σε κερδίζει. Θες ο λίγο καπνιστός χαρακτήρας του, θες ο συνδυασμός από το μπισκότο wasabi με την μαρμελάδα ντομάτας με θυμάρι και βασιλικό που συνοδεύεται, θες και τα δύο μαζί, δεν ξέρω.
Τέλος ο Νίκος Μοσχονάς στο Peek a Bloom που έχει μια αδυναμία στους καταραμένους ποιητές αλλά και στο αψέντι, έχει ετοιμάσει μια εκδοχή του Bloody Mary, το Nina de Villard, με κονιάκ, ντομάτα, σιρόπι φτιαγμένο από μπύρα με oyster sauce, rim από αλάτι και λαχανικά και φυσικά αψέντι.
Και κάπου εδώ είπα να βάλω τέλος σε αυτή την βόλτα, να κλείσω τον υπολογιστή, να φτιάξω βαλίτσα με πολλά μαγιό και να δώσω ραντεβού μαζί σας στις παραλίες και τα νησιά ή στα bar της Αθήνας για ένα Bloody Mary por favor…
info:
42: Κολοκοτρώνη 3, Σύνταγμα, τηλ. 2130052153
Nikkei: Ξανθίππου 10, Πλατεία Δεξαμενής, Κολωνάκι
Food Mafia: Ελ. Βενιζέλου 59, Ν. Ερυθραία, τηλ. 2106233600
Peek a Bloom: Λέκκα 14, Σύνταγμα, τηλ. 2103219000
Mary Pickford: Ακτή Κουμουνδούρου 52, Πειραιάς, τηλ. 2104123008
Borsalino: Κολοκοτρώνη 59, Αθήνα, τηλ. 2103232222