Young Greek Winemakers

Πριν από μερικά χρόνια η εφημερίδα «Αμπελοτόπι» είχε δημοσιεύσει την είδηση πως η ηγεσία του οινικού κλάδου της Αυστραλίας θα επέλεγε, μεταξύ όσων ενδιαφερόντουσαν, μία μικρή ομάδα νέων οινοποιών τους οποίους θα προετοίμαζε ως μελλοντικούς ηγέτες του κλάδου. Μάλιστα γινόταν η διευκρίνιση πως κάθε ειδικός στους διάφορους τομείς που συναπαρτίζουν τον πολύπλοκο και πολυεπίπεδο χώρο του κρασιού (νομοθεσία, μάρκετινγκ, αμπελουργία, οινοποίηση, διεθνές εμπόριο κ.λπ), θα έπαιρνε κοντά του σε ρόλο μέντορα έναν από τους νέους οινοποιούς, για να του μεταφέρει τις γνώσεις και την πείρα που είχε αποκτήσει με την πάροδο του χρόνου στις επάλξεις του κλάδου.

Η πρωτοβουλία αυτή των Αυστραλών ―μοναδική στον κόσμο― είναι απίστευτα καινοτόμος και σημαντική για πολλούς λόγους: καταρχάς προστατεύει τη θεσμική μνήμη του κλάδου, απαραίτητη προϋπόθεση προόδου. Πόσες φορές δεν έχουμε συμμετάσχει όλοι σε συλλογικές προσπάθειες όπου συζητάται για πολλοστή φορά το ίδιο θέμα, όπου λαμβάνονται αποφάσεις που είχαν ήδη ληφθεί στο παρελθόν και όπου επαναλαμβάνονται λάθη δίχως λόγο;

Η καλλιέργεια της συλλογικότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση· απαιτεί προσπάθεια και γνώσεις για να γίνει σωστά και οι Αυστραλοί, με τον τρόπο τους, βρήκαν ένα ακόμα μέσο ανάπτυξής της με στόχο το καλό του αυστραλιανού κρασιού. Eξάλλου έχουν να δώσουν πολλά μαθήματα συλλογικότητας ακόμα και σε εμάς τους Ευρωπαίους...

Το δεύτερο στοιχείο που εντυπωσιάζει με την πρωτοβουλία των αυστραλών οινοπαραγωγών είναι το γεγονός ότι δεν αποφάσισαν απλώς να εκπαιδεύσουν κάποιους τυχαίους «τεχνοκράτες» ―εξάλλου οι διάφορες σχολές αναλαμβάνουν μια χαρά το ρόλο αυτό― αλλά τα δικά τους παιδιά. Εν ολίγοις, την επόμενη γενιά οινοποιών, τα άτομα που σε λίγα χρόνια θα κληθούν να παραλάβουν τα σκήπτρα της εξουσίας του κλάδου. Η διαφορά μεταξύ ενός υπαλλήλου-μάνατζερ (ο οποίος σήμερα είναι εδώ και αύριο δεν είναι) και του εργοδότη του, οινοποιού, τα συμφέροντα του οποίου είναι διαχρονικά, είναι μεγάλη. Οι γνώσεις που απαιτούνται για τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής αειφόρου ανάπτυξης των κρασιών οποιασδήποτε χώρας (την οποία καλούνται να υλοποιήσουν οι εκάστοτε μάνατζερ που διευθύνουν τους συλλογικούς φορείς) είναι πολλές και, ειδικά στο χώρο του κρασιού, ιδιαίτερα συνδεδεμένες και εξαρτώμενες από τη διαδικασία παραγωγής, κάτι που δεν ισχύει για παράδειγμα στο συγγενικό χώρο των αποσταγμάτων. Επίσης, η οινοπαραγωγή είναι ένας από τους πιο «οικογενειοκρατούμενους» τομείς της οικονομίας και αυτό σε όλες τις χώρες της γης, οι δε επενδύσεις που την αφορούν είναι ιδιαίτερα μακροπρόθεσμες.

Ορμώμενοι, λοιπόν, από το παράδειγμα των Αυστραλών, η έκθεση Οινόραμα και ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου προσκάλεσαν για πρώτη φορά σε συνάντηση γνωριμίας τους «νέους έλληνες οινοποιούς», που ανταποκρίθηκαν με ενδιαφέρον στην πρόταση δημιουργίας ενός δικτύου επικοινωνίας ή κάποιου άλλου φορέα που θα αναπτύξει τη συλλογικότητα της νέας οινικής γενιάς.

Η συνάντηση έγινε μέσα στο φετινό Οινόραμα και οι νέοι οινοποιοί αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό την ιδέα να βρεθεί ένας τρόπος να αναπτυχθεί η μεταξύ τους επικοινωνία αλλά και με την ηγεσία του κλάδου. Το ζητούμενο είναι οι νέοι οινοποιοί, πολλοί από τους οποίους τώρα «μπαίνουν στη δουλειά» και είναι παιδιά της ιστορικής γενιάς που φιλοτέχνησε την «αναγέννηση του ελληνικού κρασιού», να γνωριστούν καταρχάς μεταξύ τους ώστε η συλλογικότητα που εκφράζει το ελληνικό κρασί (σε κάθε περίπτωση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κλάδο της αγροτικής οικονομίας), να συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα να δυναμώσει και να εδραιωθεί. Στη συνέχεια, μέσα από τη διαδικασία γνωριμίας, ανταλλαγής απόψεων, νέων ιδεών και πρωτοβουλιών που αναπόφευκτα θα προκύψουν, μπορεί να αναπτυχθεί ένας διάλογος με την ηγεσία του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου ώστε να αρχίσουμε και εμείς, όπως οι Αυστραλοί, να προετοιμάζουμε τη νέα γενιά που σύντομα θα αρχίσει να διαμορφώνει τη δική της εκδοχή του σύγχρονου ελληνικού κρασιού.